ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Γεωργίας Δάρτση στην Πόλυ Μίλτου: "Στην ζωή όλων μας έρχεται μια στιγμή, που επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας. "

1) Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο πρώτα και μετά σαν συγγραφέα.

Γ. Δ. Είμαι μια γυναίκα πενήντα τριών ετών, μητέρα δύο ενήλικων πλέον παιδιών, υπηρετώ το δημόσιο σχολείο ως εκπαιδευτικός εδώ και είκοσι δύο χρόνια, κατάγομαι από ένα μικρό ορεινό χωριό του Κιλκίς όπου έζησα τα πρώτα υπέροχα ανέμελα χρόνια της ζωής μου και είμαι η τέταρτη και τελευταία κόρη μιας ημιαγροτικής οικογένειας. Με δυσκολεύει λίγο να μιλάω για τον  εαυτό μου, γιατί προτιμώ να περνάω απαρατήρητη συνήθως, εκτός από όταν έχω κάτι να πω. Αυτό συνέβη και με την πρώτη μου προσπάθεια σαν συγγραφέας. Ένιωσα έντονα την ανάγκη να πω κάτι. Στην αρχή σαν επιθυμία και με τα χρόνια σαν  ανάγκη που έπρεπε να μεταδοθεί, γεννήθηκε και πήρε μορφή το πρώτο μου αυτό  έργο :Η Φαλάκρα του μπαμπά.

2) Ποια νομίζετε πως είναι τα καλύτερα σημεία του χαρακτήρα σας και αν υπάρχει κάτι πάνω σας που σας δυσκολεύει και για το οποίο έχετε αρνητική γνώμη.

Γ. Δ. Νομίζω ότι είμαι πολύ δίκαιος άνθρωπος ,λάτρης της αλήθειας, με έντονο το συναίσθημα που  υπερισχύει της λογικής. Από τα πιο δύσκολα  πράγματα του χαρακτήρα μου θεωρώ τον παρορμητισμό μου και  την δυσκολία μου στην οικονομική διαχείριση της ζωής μου.

3) Ποιο ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας; Και αν θα μπορούσατε να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή, τι θα θέλατε να μπορούσατε να αλλάξετε;

Γ. Δ. Παρά το ότι η εμπειρία μου  σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ μικρή, αυτό που μπορώ να υποστηρίξω είναι ότι όταν γράφω νιώθω πιο ζωντανή και πιο ακέραιη. Σαν να με ολοκληρώνει και να με γεμίζει. Αυτό που θα άλλαζα ίσως, είναι το να είχα ξεκινήσει  νωρίτερα.

4) Μιλήστε μας για το βιβλίο σας (το έργο σας), σε ποιο είδος λόγου… ανήκει;

Γ. Δ. Το βιβλίο μου χαρακτηρίστηκε νουβέλα  από τους ειδικούς, ενώ από μένα σαν αυτοβιογραφικό ψυχογράφημα, υποθέτω όχι και τόσο ευδόκιμος όρος. Αποτελεί μια κατάθεση ψυχής. Μετά από  ένα μακρύ και επώδυνο ενδελεχές ψάξιμο, όλου του μέσα και του έξω κόσμου μου, του πριν που με έχτισε και του μετά που θα έρθει η σειρά μου να παραδώσω, ξεπήδησε η Άννα και όλα όσα είχε να πει. 

  

5) Μέσα στο βιβλίο σας (έργο σας) θεωρείτε πως υπάρχουν και δικά σας βιογραφικά στοιχεία ή είναι μόνο μυθοπλασία;

Γ. Δ. Πολλά αυθεντικά βιωματικά κομμάτια που αποτέλεσαν  θεμέλιο για την μυθοπλασία που τα  τύλιξε.

6) Οι ήρωές σας είναι πρόσωπα υπαρκτά; Αν όχι, από πού προήλθε η λογοτεχνική τους γέννηση;

Γ. Δ. Οι ήρωες μου σαν ερέθισμα, είναι ως επί το πλείστον υπαρκτά πρόσωπα, που αν μου επιτρέπεται να το ορίσω έτσι, τα πήρα και τα έπλασα με υλικό από τα δικά μου μέρη-κομμάτια και τους προσέδωσα τις δικές μου διαστάσεις. Λειτούργησαν δηλαδή ως πρώτη ύλη για το τελικό προϊόν.

7) Τα ονόματα των ηρώων σας, τουλάχιστον των πρωταγωνιστών, είναι τυχαία ή έχουν κάποια αλληγορική- συμβολική σημασία;

Γ. Δ. Έχουν την συμβολική σημασία τους, την οποία και δηλώνω στο τέλος του έργου.

8) Όταν το βιβλίο σας τελείωσε, πιστεύετε ότι είπατε όλα όσα θέλατε ή είναι και μερικά που θα επιθυμούσατε να είχατε συμπληρώσει ή δεν αναφέρατε και για ποιο λόγο;

Γ. Δ. Πιστεύω ότι τα είπα όλα. Απλά δεν τα έδωσα έτοιμα στον αναγνώστη. Η άποψη της έτοιμης μασημένης τροφής με βρίσκει αντίθετη, παρά το ότι είθισται όλο και περισσότερο στις μέρες μας .Γι’ αυτό και η πρόταση μου είναι να διαβάσει το βιβλίο δύο φορές όποιος το επιλέξει, έτσι ώστε να μπορέσει να εντοπίσει και να αναλύσει ότι πιθανόν κρύβεται πίσω από το  φαίνεσθαι.

9) Ο στόχος του παρόντος έργου ήταν τελικά να μυήσει τον αναγνώστη σε τι; Μπορείτε να μιλήσετε για αυτό με λίγα λόγια;

Γ. Δ. Μια κυρία που το διάβασε, με συνάντησε τυχαία και μου είπε το εξής: Γεωργία σε ευχαριστώ που με έκανες να δω τον εαυτό μου αλλιώς. Εγώ ένιωσα περήφανη. Δεν νομίζω ο στόχος να είναι πολύ συγκεκριμένος. Μια μετάδοση εμπειριών ,σκέψεων, συναισθημάτων και αντιλήψεων έχει διαφορετικό αντίκτυπο στον καθένα. Και αυτό μάλλον είναι και η μαγεία της λογοτεχνίας .Οπότε το αφήνω να λειτουργήσει αυτόνομα.

10) Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Γ. Δ. Θεωρώ ότι τα αληθινά γεγονότα σε συνδυασμό με τα συναισθήματα που γεννούν και οι δράσεις και αντιδράσεις που με την σειρά τους προκαλούνται, είναι ο ισχυρότερος σύμμαχος μου σε αυτό το εγχείρημα.

11) Καθώς γράφετε, σκέφτεστε ποτέ να αλλάξετε κάτι που μπορεί να μην αρέσει ή να προβληματίζει έντονα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να ελκύσετε θετικότερα τους αναγνώστες σας;

Γ. Δ. Όχι ακόμη. Είμαι πολλή άπειρη σε αυτό το τομέα και γράφω με γνώμονα τι γεμίζει εμένα.

12) Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμβολή ενός βιβλίου στο ρουν της ιστορίας;

Γ. Δ. Αν σκεφτούμε ότι κατά την διάρκεια της πορείας του ανθρώπου μέσα στην ιστορία, το βιβλίο αποτέλεσε πολλάκις αιτία και αφορμή πολέμων αλλά και  απίστευτης ανάπτυξης και πολιτιστικής έξαρσης, αυτό δηλώνει ξεκάθαρα την δύναμη του και την συμβολή του στην πρόοδο και εξέλιξη μας .

13) Πείτε μας τι πιστεύετε για τη  φιλαναγνωσία, ιδιαίτερα όσον αφορά την Πατρίδα μας; Πώς θα μπορούσε να γίνει μια θετική πραγματικότητα σε περισσότερα άτομα;

Γ. Δ. Η φιλαναγνωσία  είναι παιδεία. Αναπτύσσεται παντού και με όλους τους τρόπους. Το σπίτι  και στη συνέχεια το σχολείο, είναι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους μπορεί να κινηθεί μια σοβαρή προσπάθεια αυτής της θετικής πραγματικότητας. Στην πατρίδα μας νομίζω ότι διαβάζουμε αρκετά. Όχι πολύ. Τα τελευταία χρόνια  εγώ από προσωπική εμπειρία έχω παρατηρήσει το εξής περίεργο. Έχουν αρχίσει να διαβάζουν οι νεότεροι και οι γεροντότεροι και εμείς οι μεσήλικες έχουμε λίγο βαλτώσει, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε τις μεγάλες ανατροπές που βιώνουμε. Γίναμε πιο δύσκαμπτοι. Κουβαλάμε μεγάλα βάρη. Πρέπει να φτιάξουμε  δικό μας πολιτισμό και άρα παιδεία. Συνεπώς φιλαναγνωσία.

14) Υπάρχουν συγγραφείς, (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε τα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή;

Γ. Δ. Ένα ρητό του μεγάλου Λατίνου ποιητή Οράτιου: (carpe diem) που σημαίνει όπως πολλοί θα θυμόμαστε από την υπέροχη ταινία ,Ο κύκλος των χαμένων ποιητών: Άδραξε τη μέρα.

15) Κάποτε, θα μπορούσατε ίσως να σκεφτείτε να υπηρετήσετε εσείς ή το βιβλίο σας ένα άλλο είδος τέχνης; Και ποιο νομίζετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα;

Γ. Δ. Το θέατρο νομίζω ,που πάντα αγαπούσα και εδώ και ενάμιση χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία να  υπηρετήσω, εντελώς ερασιτεχνικά φυσικά.

16) Θα θέλατε να ευχαριστήσετε κάποιον/ οιους που σας έκριναν ότι θα έπρεπε να εκδώσετε τα έργα σας; Και πώς σας έπεισαν;

Γ. Δ. Πρώτη όλων την κόρη μου που χωρίς την συναισθηματική της γενναιοδωρία  δεν θα το τολμούσα, την μία εκ των αδελφών μου, που πίστεψε απόλυτα σε μένα και με ώθησε να μην τα παρατήσω, την συνάδελφο μου που δεν έχανε ευκαιρία να καμαρώνει για μένα και τέλος το καλύτερο μου φίλο που απόλυτα και καταιγιστικά   όρισε σαν μονόδρομο την προσπάθεια μου και δεν μου έδωσε περιθώρια παρέκκλισης.

17) Τι θεωρείτε εσείς ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα ως προς το χώρο των εκδόσεων ή της προώθησης ενός βιβλίου (έργου);

Γ. Δ. Αυτός ο κόσμος είναι κάτι εντελώς καινούριος  για μένα. Δεν γνωρίζω ούτε τους κανόνες του, ούτε τα καλώς και κακώς κείμενα που σαφώς θα υπάρχουν .Το μόνο που θα τολμούσα ίσως να προτείνω, είναι η επί ίσοις όροις αντιμετώπιση των  επώνυμων και ανώνυμων συγγραφέων. τόσο στην έκδοση όσο και στην προώθηση του εκάστοτε έργου.

18) Είναι κοινώς γνωστό πως ο λογοτέχνης- καλλιτέχνης έχει μια άλλη ευαισθησία σε κάθε θέμα. Εσάς πόσο σας επηρεάζει αυτή η ιδιαιτερότητα και πώς το αντιμετωπίζετε;

Γ. Δ. Το μόνο που κάνω και έκανα ανέκαθεν, είναι να υποστηρίζω τόσο σε συζητήσεις όσο και με τον τρόπο της ζωής μου τα όσα πρεσβεύω, αν και πολλές φορές λόγω αυτής της επιπλέον ευαισθησίας που αναφέρατε έχω βρεθεί σε δύσκολη  ή και δυσάρεστη θέση.

19) Λένε πως γεννιέσαι και πεθαίνεις καλλιτέχνης. Πιστεύετε πως αυτό αληθεύει κι αν όχι, θέλετε να μας πείτε τη δική σας άποψη;

Γ. Δ. Πιστεύω πως  οι άνθρωποι γεννιούνται με ταλέντα, τα οποία αναδεικνύονται  ή χάνονται ανάλογα με τις περιβαλλοντικές επιρροές ή βιώματα  που τους προκύπτουν στην πορεία της ζωής τους. Από την στιγμή όμως που θα  αναδυθούν, γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι  του εαυτού και ναι, πεθαίνεις με αυτό.

20) Ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Εσείς είστε ο άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;

Γ. Δ. Χωρίς ενδοιασμό ή ανάλυση, του συναισθήματος.

21) Θεωρείτε πως η εποχή που διανύουμε έχει περισσότερη ανάγκη από βιβλία- κείμενα (ανθρώπους) με χιούμορ, με σκεπτικισμό και κριτική αυστηρή στα κακώς δρώμενα, με σύμβολα και αξίες, με λογικές αναφορές στη βιωματική σκληρότητα και τις δυσκολίες ή βιβλία που αποσκοπούν να καθησυχάσουν το συναίσθημα με δόσεις χαράς και αισιοδοξίας;  Εσείς ποια θα διαλέγατε για ένα ανάγνωσμα;

Γ. Δ. Ζούμε σε μια εποχή  μεγάλων ανατροπών, ισχυρών αλλαγών και παρακμής των αξιών, ιδανικών και σταθερών. Η ελαφρότητα στην αντιμετώπιση και διαχείριση τους  θα πρέπει να αφορά τους λίγους. Οι πολλοί  οφείλουμε να εργαστούμε με κρίση πιο πολύ και όχι τόσο με κριτική, με χιούμορ και λογικές αναλύσεις, ώστε  ελκτικά να τραβήξουμε τον άνθρωπο σε μια  ολοκαίνουρια περίοδο ακμής και ανάπτυξης της ανθρωπότητας.

22) Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;

 Γ. Δ. Αγαπώ πολύ τα βιβλία μου. Τουλάχιστον τα περισσότερα. Γι’ αυτό και  θα τα δάνειζα πολύ ευχαρίστως ,ώστε να μοιραστώ  με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου προσέφεραν.

23) Σας έχει συμβεί, μετά από χρόνια, να διαβάσετε ένα παλιό σας έργο και να θέλατε να μην είχε εκδοθεί ή να θέλετε να διορθώσετε- αλλάξετε πολλά- λίγα στην ιστορία του;

Γ. Δ. Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό, γιατί είναι το πρώτο μου έργο που εκδίδεται. Αλλά υποθετικά μιλώντας, το θεωρώ πολύ πιθανό, γνωρίζοντας τον παρορμητισμό με τον οποίο γράφω και το ανεβασμένο μεταιχμιακό  μου πλαίσιο. Σε  μια διαφορετική πραγματικότητα, θα είχε και μια εντελώς διαφορετική έκφραση.

24) Αν σας δινόταν επιλογή μεγαλύτερης εμπορικής προώθησης με συμφωνία την αλλαγή του σε βασικά σημεία της ιστορίας που γράψατε, αφαιρώντας κομμάτια- λέξεις που έχουν συναισθηματική σημασία για σας και για αυτό που θέλετε να πείτε στον αναγνώστη σας θα το δεχόσασταν;

Γ. Δ. Όχι. Εκτός αν διαβάζοντας το  αποτέλεσμα έβλεπα κάτι καλό. Για εμπορικούς λόγους όμως όχι.

25) Τελειώνοντας θα θέλατε να μιλήστε με μία φράση ή πρόταση στους υποψήφιους αναγνώστες σας (θεατές, υποστηρικτές) και να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους είναι καλό να διαβάσουν  (να παρακολουθήσουν) το έργο σας;

Γ. Δ. Στην ζωή όλων μας έρχεται μια στιγμή ,που επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας. Τις εκπτώσεις και απαιτήσεις μας, τα όρια  και τις αντοχές ή ανοχές μας τα θέλω και τα πρέπει που επιλέγουμε να κρατήσουμε. Αυτό το βιβλίο χρησιμοποιήστε το σαν εγχειρίδιο αυτής της επώδυνης αλλά μοναδικής σε  σημασία εμπειρίας, ώστε να καταφέρετε τον καλύτερο εαυτό.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και σας εύχομαι ολόθερμα καλή επιτυχία σε κάθε σας έργο!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεωργία Δάρτση

Η Γεωργία Δάρτση γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1966 στην Καστανερή του νομού Κιλκίς. Σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας και συνέχισε τις σπουδές της για δύο επιπλέον χρόνια στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν άλλα δύο χρόνια μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή. Τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, έχοντας διδάξει σε αρκετά νηπιαγωγεία της χώρας. Ζει στα Διαβατά Θεσσαλονίκης και έχει δύο παιδιά. Το βιβλίο Η Φαλάκρα του μπαμπά αποτελεί την πρώτη συγκροτημένη συγγραφική της απόπειρα, η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο χρόνια, αν και ως ιδέα την απασχόλησε την τελευταία δεκαετία

Οπισθόφυλλο βιβλίου

«Η Άννα, κεντρικό πρόσωπο και αφηγήτρια του βιβλίου, αποφασίζει σε κάποιο κομβικό σημείο της ζωής της να αναζητήσει τα στοιχεία για τη διαμόρφωση μιας καινούργιας ταυτότητας του εαυτού της, πραγματοποιώντας μια αναδρομή στην προηγούμενη ζωή της και το εσώτερό της γίγνεσθαι. Προκειμένου να το επιτύχει, θα αναλύσει την πορεία και την ψυχοσύνθεση οκτώ διαφορετικών γυναικών, με τις οποίες συνδέεται άρρηκτα, βιολογικά και βιωματικά, και κυρίως μέσω του μπαμπά και της Φαλάκρας του»

~Εκδόσεις Ελκυστής~

Για την ομάδα Pearls n' roses

Πόλυ Μίλτου

Συγγραφέας