Συνέντευξη της Κικής Κωνσταντίνου "Το έναυσμα ήταν το να ανασάνω και η συγγραφή με οδήγησε στην Ελευθερία. Έκτοτε, όλα είναι διαφορετικά. "

Κική Κωνσταντίνου

Συγγραφέας

1.       Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο πρώτα και μετά σαν συγγραφέα,

Καλημέρα τόσο στις φιλόξενες οικοδέσποινες όσο και στους αναγνώστες του όμορφου μπλοκ σας για το οποίο θέλω να ευχηθώ πολύτιμα και μοναδικά «ταξίδια». Είναι χαρά και τιμή να φιλοξενούμαι στον χώρο σας και το ευχαριστώ μου είναι μικρό μα εγκάρδιο.

Ο άνθρωπος Κική και η συγγραφέας Κική λοιπόν. Υποθέτω πως σε κάποια σημεία ταυτίζονται και σε κάποια άλλα διαφωνούν. Κάποιες φορές νιώθω ότι συμβαδίζουν και άλλες  πάλι, πως ο κάθε χαρακτήρας βαδίζει το δικό του μονοπάτι. Δεν έχω μπει στην διαδικασία να το αναλύσω όλο αυτό, αν μπορούσα να πω μια κοινή αναφορά θα ήταν αυτή του οραματισμού κι αν μπορούσα να βρω μια έντονη διαφορά θα ήταν αυτή της δύναμης μα και της αδυναμίας που μπορούν να αναπτύξουν σε αντίθετο βαθμό την φορά.

Νιώθω πως έχω φτάσει σε ένα σημείο που ο ένας χαρακτήρας δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς τον άλλον αλλά ακόμη δεν έχουν γίνει απόλυτα ένα και δεν ξέρω και εάν θα γίνουν, αλλά για την ώρα το έχω κάπως κατασταλάξει μέσα μου όλο αυτό.

Δεν θα αναλύσω ούτε τον άνθρωπο αλλά ούτε τον συγγραφέα που φέρω μέσα μου, θα πω μόνο με μια λέξη τι νιώθω να με εκφράζει στην μέχρι τώρα πορεία της ζωής μου τόσο συγγραφικά όσο και ανθρώπινα. Σαν άνθρωπος, η λέξη είναι «καθαρός» και σαν συγγραφέας, «υπηρέτης».  Εύχομαι στο μέλλον να μπορώ με την ίδια ευκολία και βεβαιότητα να προφέρω τους ίδιους χαρακτηριστικούς προσδιορισμούς που μοιράστηκα μαζί σας μόλις.

2.       Ποιο ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας; Και αν θα μπορούσατε να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή, τι θα θέλατε να μπορούσατε να αλλάξετε;

Κυριαρχικό ρόλο θα έλεγα μιας και όλα περιστρέφονται γύρω από την τέχνη της συγγραφής. Με βεβαιότητα, δεν θα άλλαζα τίποτα. Το μέσα μας, αλλά και το έργο που καλείσαι να υπηρετήσεις, γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι είναι ιδανικό για εκείνο και πως θέλει το ίδιο να κινηθεί και να δημιουργήσει. Είπαμε, είμαι υπηρέτης άρα υπακούω σε μια έσω εντολή.

3.       Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε την πρώτη σας ιστορία;

Ο πνιγμός μέσα μου και το περιβάλλον γύρω μου, που δεν ήταν όσα είχα ονειρευτεί και ζητήσει. Το έναυσμα ήταν το να ανασάνω και η συγγραφή με οδήγησε στην Ελευθερία. Έκτοτε, όλα είναι διαφορετικά.

4.       Οι ήρωές σας είναι πρόσωπα υπαρκτά; Αν όχι, από πού προήλθε η λογοτεχνική τους γέννηση;   

Γράφω για πρόσωπα υπαρκτά ή εμπνέομαι από πρόσωπα υπαρκτά μα μέχρι στιγμής όλοι οι ήρωες είναι λογοτεχνικά γεννήματα. Πως γίνεται αυτό, δεν ξέρω. Φαίνεται πως κάπου συγκλίνει ο ρεαλισμός με την ουτοπία. Επίσης, οι περισσότεροι ήρωές μου είναι οντότητες, υποθέτω λοιπόν πως έχει να κάνει με τον συσχετισμό που μόλις ανέπτυξα.

5.       Όταν το βιβλίο σας τελείωσε, πιστεύετε ότι είπατε όλα όσα θέλατε ή είναι και μερικά που θα επιθυμούσατε να είχατε συμπληρώσει ή δεν αναφέρατε και για ποιο λόγο;

Πάντα γράφω όσα θέλω να πω ή μάλλον όσα θέλει να μοιραστεί με τους αναγνώστες η ιστορία ή το ποίημα, δεν αφήνω τίποτα μισοειπωμένο στα λογοτεχνικά μου γεννήματα και επίσης, όση αβεβαιότητα με περικλείει στην καθημερινή μου ζωή, τόση βεβαιότητα με εδραιώνει στα γραφόμενά μου, καθώς και στις ιδέες μου, που θα γίνουν στην συνέχεια έργα.

6.       Υπάρχουν συγγραφείς, (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε τα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή;

Υπάρχουν καλλιτέχνες και δημιουργοί που αγάπησα, αγαπώ και θαυμάζω με όλη μου την ψυχή αλλά με βεβαιότητα, κανείς δεν μου έδωσε ώθηση να προχωρήσω τα όνειρά μου και τώρα που θυμάμαι, δεν ζήτησα και ποτέ από κανέναν καμία ώθηση. Έχω κάνει κατά το παρελθόν το σύνηθες, δηλαδή να ζητήσω απόψεις των γραφόμενών μου αλλά εδώ και πολλά χρόνια είμαι μόνο εγώ, αυτά, και ο κόσμος, που μπορεί να δει μέσα τους και να τα αγαπήσει ή μπορεί και να μην τα αγαπήσει αλλά ειλικρινά θα ήθελα να μάθω, εάν ένας άνθρωπος που μπορεί πραγματικά να τα δει ατόφια, υπάρχει περίπτωση να μην τα αγαπήσει; Σέβομαι, έχω την δική μου άποψη και ιδιοσυγκρασία αλλά κανείς δεν έγινε πρότυπό μου και κανείς δεν με βοήθησε, μόνη μου όλα και θεωρώ πως όλο αυτό έγινε ένας μεγάλος μου σύμμαχος. Σαν βοηθούς βλέπω τους αναγνώστες, τους φίλους και την οικογένειά μου. Ευγνώμων που στους αναγνώστες και φίλους, υπάρχουν άτομα των γραμμάτων.

7.       Ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Εσείς είστε ο άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;

Περισσότερο του συναισθήματος αλλά υπάρχουν στιγμές που εξισορροπούν και τα δύο μέσα μου. Υπακούω στο συναίσθημα αλλά λαμβάνω υπόψη και την λογική.

8.       Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;

Δεν δανείζω εύκολα για τον γνωστό λόγο, του ό,τι πολλά από τα βιβλία δεν επιστρέφονται. Αν όμως εμπιστεύομαι απόλυτα το άτομο δεν έχω κανένα θέμα να του τα δανείσω όλα.

9.       Τι σας θυμώνει και τι σας κάνει περήφανο στη χώρα σας;

Πολλές απαντήσεις υπάρχουν και για τα δύο μέρη, επιλεκτικά θα δώσω από μια απάντηση. Με θυμώνει που δεν υπάρχει διαφάνεια και νιώθω υπερήφανη για τις διακρίσεις που φέρουν στην χώρα μας Έλληνες, είτε αθλητές, είτε επιστήμονες, είτε άνθρωποί της, γενικώς.

10.   Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Τον τελευταίο καιρό γυρίζουν έντονα στο μυαλό μου στιγμές με την γιαγιά μου, που έχασα πρόσφατα.

11.   Ποιο επάγγελμα πιστεύατε ότι θα ακολουθήσετε όταν ήσασταν στην εφηβεία;

Δασκάλα ή νηπιαγωγός πίστευα.

12.   Υπήρξε κάποια έντονη στιγμή ή εμπειρία της ζωής σας που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα; Ποια ήταν αυτή;

Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει ότι αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο, πάντα στην πρωταρχική μου αντίληψη γυρίζει.

13.   Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή σας;

Την υγεία την θεωρώ ως την μεγαλύτερη ευλογία όλων. Έπειτα τους ανθρώπους που απαρτίζουν την οικογένειά μου και στην συνέχεια, νιώθω ευλογημένη που μπορώ να βαδίζω στα όνειρά μου.

14.   Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που σας άγγιξε;

Barsaat: ο χορός της βροχής. Το διαβάζω αυτή την περίοδο και μπορώ να πω πως κάθε σελίδα του είναι και ένα άγγιγμα. Ποιητική συλλογή της αγαπημένης μου λογοτέχνιδας Σμαραγδής Μητροπούλου από τις εκδόσεις 24γράμματα.

15.   Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;

Είμαι ένας άνθρωπος με πολλούς φόβους. Ο μεγαλύτερος θεωρώ πως είναι ο θάνατος αλλά με την έννοια του αν βλέπεις «φεύγοντας» τον πόνο που αφήνεις πίσω σου.

16.   Ποια συνήθεια σας μισείτε, αλλά δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτή;

Αρκετές συνήθειες θα έλεγα. Αν πρέπει να αναφέρω μία, θα πω αυτής της  αναποφασιστικότητας και της αναβολής, για πράγματα που δεν θα έπρεπε να είχα.

17.   Ποιο κομμάτι της δουλειάς σας λατρεύετε και ποιο θα θέλατε να μην υπάρχει καθόλου;

Δεν έχω φτάσει στα λεγόμενα άκρα. Ούτε υπάρχει κατι που λατρεύω, ούτε κατι που να μισώ ώστε να μην θέλω να υπάρχει. Υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν και πράγματα που δεν μου αρέσουν. Μεχρι εκεί.

18.   Έχετε συγκεκριμένη «ρουτίνα» που σας βοηθάει στη συγγραφή; Π.χ.  συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας;  Υπάρχει κάτι άλλο που σας βοηθάει στην έμπνευση σας; Π.χ. ένα ποτήρι αλκοόλ;

Εμπνέομαι από τα πάντα και τίποτα να μην κάνω εμπνέομαι. Δεν ακόλουθο τεχνικές ή κατι που μπορεί να θεωρηθεί ρουτίνα. Έμπνευση υπάρχει πάντα απλώς δεν κάθομαι να γράψω γιατι δεν θα έκανα τίποτε άλλο πέρα από το να γράφω μανιωδώς, απλώς κάποιες φορές, νιώθω το συναίσθημα αυτό πολύ εντονα και τότε το υπακούω.

19.   Με ποιον σπουδαίο συνάδελφο σας, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να περάσετε μια μέρα  ή να μοιραστείτε έναν καφέ;

Με πάρα πολλούς θα ήθελα, εν ζωή ή όχι, αν πρέπει να επιλέξω έναν θα έλεγα τον αγαπημένο μου, Τάσο Λειβαδίτη. Αν μπορούσα….

Σας ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία! Ένιωσα όμορφα απατώντας στις δημιουργικές σας ερωτήσεις. Θέλω να ευχηθώ καλό υπόλοιπο καλοκαιριού τόσο σε εσάς όσο και στους αναγνώστες σας. Να περνάτε όμορφα! Την αγάπη μου σε όλους!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Κική Κωνσταντίνου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Στροφυλιά, ένα μικρό, όμορφο χωριό της Βόρειας Εύβοιας. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Χαλκίδας μα λίγα χρόνια αργότερα ανακάλυψε πως αυτό που τη γεμίζει ουσιαστικά είναι η συγγραφή λογοτεχνικών κειμένων και παραμυθιών.
Από το 2010 διατηρεί το δικό της "χώρο" στο διαδίκτυο και μπορεί κανείς να τη συναντήσει στο www.ekfrastite.blogspot.com. (Εκφράσου)
Όνειρο ζωής για εκείνη ήταν να καταφέρει να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Αυτό το όνειρο πραγματοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2015 με την κυκλοφορία της πρώτης της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο "Τα λάφυρα της ψυχής μου" και συνεχίστηκε τον Μάιο του 2016 με την κυκλοφορία της δεύτερής της ποιητικής συλλογής σε ελεύθερο στίχο "Οι φεγγίτες της ζωής μου" υπό την καθοδήγηση του mystory.gr 
Είναι μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Χαλκίδας "Οι Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα" και επιδιώκει να γίνει παράδειγμα για όλους όσους θέλουν να κυνηγήσουν τα όνειρά τους, μα ο φόβος τους κρατάει πίσω.

Συγγραφικό έργο

Η αγάπη δηλώνει παρών

Οι φεγγίτες της ζωής μου

Τα λάφυρα της ψυχής μου

Για την ομάδα του Pearls n' roses

Σταύρου Βασιλική

Συνέντευξη του Μάριου Καρακατσάνη ". Μέσα από χαρές, λύπες, ανοησίες, λάθη αλλά και πάθη απολαμβάνω την ζωή μου με μοναδικό σκοπό όταν θα φτάσει η ώρα που θα κλείσω τα μάτια μου, να πω ότι απόλαυσα την πορεία της ύπαρξης μου μέσα από τα όρια που εγώ της έθεσα. "

Μάριος Καρακατσάνης
Συγγραφέας

⦁ Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο πρώτα και μετά σαν συγγραφέα,

Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για το βήμα αυτό που μου δίνετε. Είμαι πολύ χαρούμενος που μου κάνετε αυτή την ερώτηση, διότι από την πρώτη μέρα που εκτέθηκα στον κόσμο μέσα από τα κείμενα μου, στον νου μου είχα εξαρχής μονάχα έναν σκοπό. Ανεξάρτητα το που θα με οδηγούσε συγγραφικά η μοίρα, οι αναγνώστες να γνωρίσουν πρωτίστως τον Μάριο και ύστερα τον συγγραφέα. Για αυτό και δεν θέλησα ποτέ να διαχωρίσω το προφίλ μου δημιουργώντας ένα δεύτερο συγγραφικό, όπως κάνει η πλειοψηφία των ομότεχνων, αλλά να έχω παιδικούς φίλους και αγνώστους στο ίδιο.
Έτσι ώστε όλοι μέσα από τις προσωπικές μου στιγμές, να γνωρίσουν έναν άνθρωπο που διακατέχεται από μια πληθώρα συναισθημάτων, που αυτά τον ωθούν να γράψει είτε τα πεζογραφήματα του, είτε τα βιβλία του. Μέσα από χαρές, λύπες, ανοησίες, λάθη αλλά και πάθη απολαμβάνω την ζωή μου με μοναδικό σκοπό όταν θα φτάσει η ώρα που θα κλείσω τα μάτια μου, να πω ότι απόλαυσα την πορεία της ύπαρξης μου μέσα από τα όρια που εγώ της έθεσα. Και συνήθως τα όρια που εγώ θέτω, για κάποιους μπορεί να είναι ταμπού, αλλά και φόβος, μα για κάποιους άλλους να είναι απλά οι βάσεις για μια ζωή δίχως απωθημένα. Για εμένα δεν υπάρχει τίποτα σημαντικότερο, από το όταν θα φτάσει η ώρα που θα κλείσουμε τα μάτια μας, να υπάρξει κάτι που όταν η ταινία της ζωής μας περάσει μπροστά από τα μάτια μας να πούμε «Ωωωωω Θεέ μου πόσο πολύ ήθελα να κάνω αυτό και τελικά δε το έκανα…». Γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη για να σκεφτόμαστε τι θα πει ο κόσμος, που όλοι ξέρουμε πολύ καλά ότι πάντα κάτι θα έχει να λέει και όταν ανακαλύψουμε ότι θα πρέπει να μετανιώνουμε για όσα δεν κάναμε και όχι για όσα κάναμε, θα είναι πολύ αργά. Εξάλλου ότι σε κάνει να χαμογελάς, ποτέ δεν μπορεί είναι λάθος. Μα ακόμα και μέσα από τα λάθη και το σκοτάδι που κρύβω μέσα μου, καταφέρνω να βγάζω ένα απόσταγμα συναισθημάτων που αυτό είναι και το ζητούμενο. Το οποίο μπορείτε να γευτείτε, μέσα από όλα ανεξαιρέτως τα πεζογραφήματα μου.
Με αυτή την στάση ζωής λοιπόν κατά νου, ο κόσμος με αγαπά και με ακολουθεί γιατί ξέρει ότι δεν είμαι δήθεν, αλλά αντίθετα ένας άνθρωπος γεμάτος δύναμη αλλά και αδυναμίες. Μα ταυτόχρονα δίνω και έναν σωστό λόγο στους επικριτές μου, ώστε να ξέρουν ακριβώς τις αιτίες που θα με κάνουν αντιπαθή στα μάτια τους. Που σε καμία περίπτωση δεν είναι θέμα απρόσιτου, εγωκεντρικού και ψωνισμένου ανθρώπου. Αν μου δώσουν την ευκαιρία να με γνωρίσουν, θα μπορέσουν να επιλέξουν σωστότερα τον όποιο χαρακτηρισμό τους. Αυτός είναι λοιπόν σε πολύ γενικές γραμμές ο Μάριος.               

⦁ Ποιο ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας; Και αν θα μπορούσατε να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή, τι θα θέλατε να μπορούσατε να αλλάξετε;

Η συγγραφή για εμένα δεν είναι απλά τρόπος ζωής. Αλλά η ίδια μου η ζωή. Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε μια στιγμή που δε θα είμαι πια σε θέση να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα μου μέσα από τον γραπτό λόγο. Αν ξεκινούσα από την αρχή την συγγραφική μου καριέρα, δε θα άλλαζα τίποτα από όλα όσα έζησα και χαράχτηκαν βαθιά μέσα στην ψυχή μου. Χάρη σε αυτά είμαι αυτός που είμαι και γράφω αυτά που γράφω. Όλα αυτά λοιπόν σε συνδυασμό και με τα βιώματα των παιδικών μου χρόνων, διαμόρφωσαν την συγγραφική μου ταυτότητα και δεν μετανιώνω για τίποτα. Εξάλλου αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου όπως είναι, τότε πως μπορείς να έχεις την απαίτηση να σε αγαπήσουν και οι άλλοι;   

⦁ Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε την πρώτη σας ιστορία;

Η ανάγκη να απαλύνω το παιδικό μυαλό μου από το τεράστιο βάρος των σκέψεων που το κατέκλυζαν κάθε στιγμή της ημέρας
. 
⦁ Ποιες ήταν οι δυσκολίες σας λόγω της δυσλεξίας σας, όσων αφορά το να το ξεκινήσετε την συγγραφή;

Από την φύση μου είμαι ένας άνθρωπος που δεν του αρέσει να του λένε τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει. Τα όρια τα θέτουμε ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε, εμείς στους εαυτούς μας. Η δυσλεξία ήταν απλά ένα εμπόδιο. Τα κάγκελα αν θέλετε που κρατούσαν δέσμια την φαντασία μου πάνω στο χαρτί. Βρήκα όμως τον τρόπο να αποδράσω από αυτή την φυλακή, αν και ακόμα κολυμπάω στα παγωμένα νερά της ελευθερίας μου.

⦁ Τι θα συμβουλεύατε όσους θέλουν να γράψουν, αλλά φοβούνται λόγω δυσλεξίας;

Να μην ακούσει ποτέ κανέναν που θα του πει το αντίθετο. Να επιμείνει και να προσπαθεί ξανά και ξανά και ξανά. Στο τέλος η επιτυχία θα είναι η μεγαλύτερη του ανταμοιβή. Μα και η αποστόμωση όλων όσων δεν πίστεψαν ότι θα τα κατάφερνε.

⦁ Οι ήρωές σας είναι πρόσωπα υπαρκτά; Αν όχι, από πού προήλθε η λογοτεχνική τους γέννηση;

Όχι κανένας ήρωας μου δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Όλοι είναι αποκύημα της φαντασίας μου. Γεννιούνται με σκοπό να γίνουν μέρος ενός φανταστικού κόσμου, χωρίς να έχω σκεφτεί από πριν πλήρως τον ρόλο που θα διαδραματίζουν μέσα σε αυτόν. Τους αφήνω να εξελιχθούν μόνοι τους, να με κυριεύσουν και να με χρησιμοποιήσουν σαν μαριονέτα, που απλά περιγράφει την ιστορία τους και όχι κάτι τελείως ψεύτικο. Εν τούτοις, σε κάποιες αντιδράσεις τους, περιγράφω κατά κύριο λόγο πράξεις δικές μου που είτε έχω κάνει, είτε θα ήθελα να κάνω σε ανάλογες περιστάσεις
.     
⦁ Όταν το βιβλίο σας τελείωσε, πιστεύετε ότι είπατε όλα όσα θέλατε ή είναι και μερικά που θα επιθυμούσατε να είχατε συμπληρώσει ή δεν αναφέρατε και για ποιο λόγο;

Αν μιλάτε για «Το σπίτι του Κάιν» ναι είναι πάρα πολλά που ήθελα να πω και δεν είπα. Που έγραψα κατά κάποιο τρόπο επιδερμικά τις σκέψεις μου καταπιέζοντας της ώστε να μην ξεδιπλωθούν πλήρως. Γιατί πολύ απλά η πλειοψηφία του κόσμου διακατέχεται από φανατισμό και προκαταλήψεις. Του είναι πιο εύκολο να αφορίσει ότι είναι αντίθετο με την συνήθεια του, παρά να προβληματιστεί αφυπνίζοντας τον ένας εναλλακτικός τρόπος σκέψης. Που σαφέστατα δεν είναι υποχρεωμένος και να αποδεχτεί! Αλλά τουλάχιστον μελέτησε τον.
Όσον αφορά την Άμυ επίσης δε τα είπα όλα, αλλά αυτή την φορά το έκανα επίτηδες διότι πρόκειται για διλογία. Οπότε στο δεύτερο και τελευταίο μέρος που θα κυκλοφορήσει προς το τέλος του χρόνου, ολοκλήρωσα όλα όσα είχα κατά νου.

•   Η Άμυ & Το σπίτι του Καίν κυκλοφορούν πλέον και εκτός Ελλάδος! Πώς αισθάνεσαι για αυτό;

Είμαι πάρα πολύ περήφανος και αυτό το χρωστάω στον εκδοτικό μου οίκο τις Εκδόσεις Λιβάνη που πίστεψε σε εμένα από την πρώτη στιγμή.  

⦁ Υπάρχουν συγγραφείς, (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε τα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή;

Φυσικά και υπάρχουν! Θα ήμουν εγωιστής αλλά και αχάριστος αν ισχυριζόμουν το αντίθετο. Μπορεί την συγγραφή να την ξεκίνησα από 13 ετών και να την ανάπτυξα με έναν ασταμάτητο αγώνα από τότε μέχρι και σήμερα, όμως υπήρξαν στην πορεία της ζωής μου κάποιοι άνθρωποι που οι δρόμοι μας αντάμωσαν και με βοήθησαν είτε να την αναπτύξω ακόμα περισσότερο, είτε να την πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Η αρχή της συνεργασίας μου έγινε με τον συνθέτη και ερμηνευτή Μιχάλη Σούμα. Ο οποίος με το συγκρότημα του ΟΝΥΞ μεσουράνησε την δεκαετία του 90 και μεγάλωσα, όπως και αρκετός κόσμος άλλωστε, με τα τραγούδια τους. Ποιος θα μου το έλεγε πως όχι μόνο αυτός ο άνθρωπος θα μελοποιούσε κάποια πεζογραφήματα μου, αλλά θα φτάναμε και στο σημείο να αποκαλούμε αδελφό ο ένας τον άλλον. Αιτία της γνωριμίας μας αυτή ήταν η Σταυρούλα Βλάχου. Μια εξαιρετική ερμηνεύτρια όπου και την ευγνωμονώ για αυτό. Είναι δύο μόνιμοι συνεργάτες, όπου ως οικογένεια πλέον, δίνουμε ζωή στα πεζογραφήματα μου. 
Μετά ακολούθησε η συνεργασία μου με την βραβευμένη ποιήτρια Ευδοκία Παυλίδου, όπου χάρη σε εκείνη, έγινε η γνωριμία μου εντάσσοντας με στον μαγικό κόσμο της ποίησης και του λυρισμού. Την κορωνίδα της λογοτεχνίας. Μια τακτική που εφαρμόζω και μέσα στα βιβλία μου και την ευχαριστώ για αυτό. 
Τέλος είναι και η άλλη μου οικογένεια επίσης πολύ, πολύ σημαντική. Διότι μαζί ξεκινήσαμε από το πρώτα κιόλας βιβλία μου και συνεχίζουμε μέχρι και σήμερα. Είναι η Μαργαρίτα, ο Αθηναίος και ο Θνητός. Οι οποίοι διαβάζουν πρώτοι ότι γράφω κα μου λένε την γνώμη τους, τι τους άρεσε, τι δε τους άρεσε και φυσικά διορθώνουν τα άπειρα ορθογραφικά μου λάθη. Έτσι ώστε όταν φτάσει στην επιμελήτρια του Λιβάνη να έχει λιγότερη δουλειά να κάνει και να μην φρίξει από την πληθώρα των λαθών. Αν κάποιος νομίζει ότι είναι εύκολο να επιμελείται κάποιος 90.000+ ανορθόγραφες λέξεις, δεν έχει παρά να μου ζητήσει ένα πρότυπο κείμενο μου. Πραγματικά χρειάζεται ολόκληρη ομάδα από πίσω και πολύ σκληρή δουλειά, ώστε να μην ξεφύγει κάτι και φτάσει στα μάτια του αναγνώστη.
Η φράση που έχει μείνει μέσα μου από κάποιους ανθρώπους είναι η εξής :«Μάριε αυτό που βλέπουμε σε εσένα είμαστε σίγουροι ότι κάποτε θα το δει και ο κόσμος. Και εμείς σε μια γωνιά θα σε καμαρώνουμε γεμάτοι περηφάνια». Εύχομαι να τα κατάφερα.

⦁ Ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Εσείς είστε ο άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;

Ξεκάθαρα του συναισθήματος. Για αυτό και είμαι ιδιαίτερα παρορμητικός. Για αυτό και κάνω λάθη που ύστερα τα μετανιώνω. Όμως όπως είπα αυτός είμαι. Από την άλλη μεριά όμως, έχω το θάρρος της γνώμης μου να ζητήσω και συγνώμη όπου χρειαστεί. Να φοβάστε αυτούς που δεν το κάνουν, γιατί αυτό θα σημαίνει μονάχα ένα πράγμα. Ότι δεν έμαθαν τίποτα από τα λάθη τους
. 
⦁ Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;

Κάποτε τα δάνειζα όλα με σκοπό να διαβάσουν οι φίλοι και οι γνωστοί κάτι που θα τους ευχαριστούσε και θα έπαιρναν ένα μήνυμα που θα τους βοηθούσε στην ζωή τους. Όταν όμως είδα ότι κάποιοι όχι μόνο δεν μου τα επέστρεφαν ποτέ, αλλά αντίθετα χάνονταν και οι ίδιοι, εκεί πήρα και εγώ το δικό μου μάθημα. Ότι πλέον δεν ξανά δανείζω όχι ράφι, αλλά ούτε βίδα από την βιβλιοθήκη μου!   

⦁ Τι σας θυμώνει και τι σας κάνει περήφανο στη χώρα σας;

Η έλλειψη σκέψης. Αυτή η ηλίθια νοοτροπία του Έλληνα. Πως όταν λες κάτι το κάνεις από φανατισμό και όχι επειδή σκέφτεσαι και αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα περισσότερο. Για παράδειγμα η χώρα μας κατακλύζεται από πολιτικούς δολοφόνους φανερούς και μη. Πόσοι αυτοκτόνησαν από χρέη που η εκάστοτε κυβέρνηση τους ώθησε σε αυτό; Πόσα δέντρα δεν στάζουν αίμα από αόρατα χέρια που τους έβαλαν την θηλειά στον λαιμό; Οι συγγενείς τους πόνεσαν λιγότερο από την άδικα χαροκαμένη μάνα του Παύλου Φύσσα; Αν όμως το πεις κατευθείαν θα σε πουν Χρυσαυγίτη. Γιατί μέχρι εκεί πάει ο νους τους! Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει η φτωχή αντίληψη τους. Και αυτό ναι είναι εξοργιστικό. Γιατί όταν δεν κατανοούν μια ευρύτερη σκέψη, δε θα μάθουν ποτέ και την δύναμη του ως λαός που ψηφίζει. Άρα δε θα πετάξει ποτέ έξω από την βουλή ΟΛΟΥΣ όσους έβαψαν τα χέρια τους με αίμα. Να πάρουν το μήνυμα τους ότι οι επόμενοι που θα κρεμαστούν θα είναι οι πολιτικοί που έχασαν το μέλι μέσα από το βάζο. Να μπει νέο αίμα στην βουλή, με καλύτερες αντιλήψεις και ιδέες. Που θα νοιάζεται πραγματικά την χώρα αυτή και τον λαό της. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλον τον κόσμο. Που μάθαμε να ζούμε μέσα από τίτλους δεξιοί, αριστεροί, κέντρο και ανάλογα πως κάθονται. Ευτυχώς που δεν έχουν θέση και στις οροφές να λέμε ότι ψηφίζουμε τους «ταβανάτους»! Ξυπνήστε μωρέ! Μόνο οι άχρηστοι και οι χρήσιμοι υπάρχουν! Τίποτε άλλο!
Από την άλλη μεριά είμαι υπερήφανος που ζω σε μια χώρα γεμάτη φως, γιατί στην Ελλάδα η οικογένεια έχει ακόμα αξία, γιατί η λέξη «κερνάω» υπάρχει στο λεξιλόγιό μας, γιατί τις δύσκολες στιγμές τις περνάμε με φίλους χωρίς να χρειαζόμαστε ψυχίατρο, γιατί η λέξη φιλότιμο δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα (και ας λένε οι κακεντρεχείς ότι έξω δεν την χρειάζονται αυτή την λέξη), γιατί είναι γεγονός ότι οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες. Και άλλα τόσα που δε θα τα πω γιατί φοβάμαι ότι θα γίνω γραφικός.   

⦁ Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Τότε που ως ξέγνοιαστο παιδί έλεγα ότι δε καταντήσω ποτέ σαν τους «μεγάλους». Που αγάπησα για πρώτη φορά στη ζωή μου και είπα ότι αυτό το συναίσθημα θα αφήσω να κυριαρχεί στη ζωή μου χωρίς να το δηλητηριάσω. Ήταν η βάση για να χτίσω την δική μου Χώρα του Ποτέ. Όπου θα ζω ως αιώνιο παιδί. Και αν κάποιες στιγμές ξεστράτισα από τον κόσμο μου αυτόν, βρήκα και πάλι τον δρόμο με περισσότερη ωριμότητα αλλά και εμπειρία. Έτσι ώστε να μπορώ να συμβουλέψω-προσεγγίζω τους κατά πολύ μικρότερους αλλά και τα μελλοντικά παιδιά μου, τι είναι σωστό και τι λάθος από μια εντελώς βιωματική οπτική γωνιά. Και όχι σαν ένας απλός και δίχως κατανόηση, αδιάφορος προς αυτούς τύπος «και τι ξέρεις εσύ», αλλά σαν άνθρωπος που όπως είπα και στην αρχή… ΕΖΗΣΕ. 

⦁ Ποιο επάγγελμα πιστεύατε ότι θα ακολουθήσετε όταν ήσασταν στην εφηβεία;

Αστυνομικός της ομάδας Ζ! Μάλιστα αυτό ήταν ένα όνειρο που με ακολουθούσε για πολλά χρόνια. Λατρεύω τις μηχανές, όπως και την υψηλή αδρεναλίνη. Για πολλά χρόνια έκανα μαθήματα πολεμικών τεχνών όχι μόνο για να κατευνάσω και να χαλιναγωγήσω τον θυμό που έκρυβα από μικρός μέσα μου, αλλά και για να ετοιμαστώ για την δουλειά μου ως Ζ-ητάς. Τόσο πολύ πίστευα σε αυτό. Όμως η δυσλεξία μου στάθηκε εμπόδιο, αφού δεν μπορούσα να περάσω από τις κατάλληλες σχολές ώστε να μπορέσω να μαζέψω τα απαιτούμενα μόρια. Πλέον όλα αυτά ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. 

⦁ Υπήρξε κάποια έντονη στιγμή ή εμπειρία της ζωής σας που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα; Ποια ήταν αυτή;

Ήταν την εποχή που σπούδαζα ηλεκτρονικός στην Δραπετσώνα. Μια μέρα λοιπόν που πήγαινα στην σχολή μου, αντίκρισα κατά μήκος σχεδόν όλου του δρόμου, ένα κυριολεκτικά μάλλινο χαλί από νεκρά σκυλιά. Κάποιος είχε ρίξει φόλες παντού. Δεν το άντεξα αυτό το θέαμα. Έπεσα κάτω και έκλαιγα σαν μικρό παιδί. Τότε κατάλαβα τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος και τι είναι ικανός να κάνει. Το να σκοτώνεις με τόσο βάναυσο τρόπο την προσωποποίηση της αθωότητάς και της αγάπης, σημαίνει ότι δεν έχεις κανέναν ηθικό φραγμό να σκοτώσεις ακόμα και άνθρωπο. Μια αφορμή χρειάζεται και αυτό ήταν. Και δυστυχώς αυτοί οι ΑΝ-θρωποι ζουν ανάμεσα μας. 

⦁ Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή σας;

Τους φίλους και τις φίλες που είναι κοντά μου και με αγαπούν, με στηρίζουν αλλά και με αποδέχονται για αυτό ακριβώς που είμαι.

⦁ Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;

Να πάψω να εκφράζομαι γραπτός. Μπορώ να αποδεχτώ και να συμφιλιωθώ με τα πάντα, αλλά όχι με το να μην μπορώ να γράψω αυτά που νιώθω. 

⦁ Ποια συνήθεια σας μισείτε, αλλά δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτή;

Το να είμαι παρορμητικός και ενίοτε και αφελής. Είναι ένας πολύ κακός συνδυασμός ξέρετε. Γιατί όταν πιστεύεις πολύ εύκολα τους ανθρώπους και καμιά φορά βασίζεσαι κιόλας επάνω τους, όταν θα φας ένα δυνατό χαστούκι και επιστρέψεις στην πικρή πραγματικότητα, τότε αν είσαι σαν εμένα δρας παρορμητικά. Ότι και αν σημαίνει αυτό. Είναι δράση και αντίδραση
. 
⦁ Ποιο κομμάτι της δουλειάς σας λατρεύετε και ποιο θα θέλατε να μην υπάρχει καθόλου;

Λατρεύω την στιγμή που κάθομαι και γράφω. Όταν βυθίζομαι σε κόσμους σκοτεινούς, σαγηνευτικά τρομακτικούς μα και ελπιδοφόρους ταυτόχρονα. Με ήρωες που γεννήθηκαν μέσα από τα σπλάχνα της φαντασίας μου και γίναμε φίλοι, εραστές, μα και δολοφόνοι.
Απεχθάνομαι όταν θα φτάσει η ώρα που θα πρέπει να κλείσω αυτή την πόρτα του μυαλού μου και να πάω να δουλέψω με κάτι εντελώς άσχετο για να βγάλω τα προς τα ζειν.

⦁ Έχετε συγκεκριμένη «ρουτίνα» που σας βοηθάει στη συγγραφή; Π.χ.  συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας;  Υπάρχει κάτι άλλο που σας βοηθάει στην έμπνευση σας; Π.χ. ένα ποτήρι αλκοόλ;

Υπάρχει πράγματι μια ειδική ιεροτελεστία. Η οποία δεν περιλαμβάνει καθόλου αλκοόλ. Δεν έχω πιει ποτέ ζωη μου αλκοόλ (εκτός από 2-3 εξαιρέσεις με παρέα που θα πιώ ένα ποτήρι μπύρα και αυτό θα το πιλατεύω για ώρες και θα με ζαλίσει κιόλας), αλλά ούτε και καφέ. Ειδικά στον καφέ κυριολεκτώ. Δεν έχω δοκιμάσει καν. Για κάποιο λόγο μου δημιουργεί αποστροφή.
Έτσι λοιπόν μόλις βραδιάσει θα φτιάξω ένα ποτήρι σοκολάτα, θα κλείσω τα φώτα και θα βάλω συγκεκριμένη μουσική. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ χωρίς μουσική. Λόγο της διάσπασης προσοχής, η μουσική είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Είναι η μόνη που με βοηθά να βάζω τις σκέψεις μου σε τάξη. Το είδος της είναι gothic-emotional όπου με χαλαρώνει και με βοηθά να «ταξιδεύω» καλύτερα.       

⦁ Με ποιον σπουδαίο συνάδελφο σας, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να περάσετε μια μέρα  ή να μοιραστείτε έναν καφέ.

Όνειρο ζωής είναι να μιλήσω από κοντά με τον Stephen King. Να μοιραστώ μαζί του τις σκέψεις μου και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που χάρη σε εκείνον έδωσα και δίνω έναν τεράστιο αγώνα με την δυσλεξία. Αφού το μόνο που ήθελα και θέλω, είναι να του μοιάσω. Όχι όμως και να τον μιμηθώ. Με το δικό μου προσωπικό συγγραφικό στυλ, αυτό που έχει ξεχωρίσει και αγαπήσει το αναγνωστικό μου κοινό, να χαράξω την δική μου ξεχωριστή όσο και ιδιαίτερη συγγραφική πορεία. 


ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Μάριος Καρακατσάνης είναι σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας. Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία. Μετά το κλείσιμο του εν λόγο εκδοτικού, τα βιβλία του επανεκδόθηκαν μαζί με τα υπόλοιπα έργα του, από τον εκδοτικό οίκο Όστρια το 2014. Τον Ιούλιο του 2017 υπέγραψε συμβόλαιο με τη νέα του εκδοτική στέγη τις εκδόσεις Λιβάνη, όπου έγινε η επανέκδοση του βιβλίου «Άμυ» (βελτιωμένη έκδοση) καθώς και το νέο του πόνημα με τίτλο «Το σπίτι του Κάιν». Ο Μάριος Καρακατσάνης είναι από τους Έλληνες συγγραφείς στην Ελλάδα ο οποίος ασκεί την τέχνη της συγγραφής ενώ είναι δυσλεκτικός. Συνολικά έχει εκδώσει 9 βιβλία. Την «Συμφωνία», το «Ξύπνημα», την «Συμφωνία των 5» και το «Για πάντα» από τον εκδοτικό οίκο Όστρια, τους «Εφιάλτες του μυαλού I» και «Εφιάλτες του μυαλού IΙ» από τον κυπριακό εκδοτικό οίκο Ανώνυμο, την «Κούκλα/Ο φύλακας άγγελος μου» από τον εκδοτικό οίκο "Εντύποις" και τέλος την «Άμυ» και «Το σπίτι του Κάιν» από τις εκδόσεις Λιβάνη. Στο πανελλήνιο διαγωνισμό "Βραβεία Λογοτεχνίας του Φανταστικού "Larry Niven"" διακρίθηκε με την τρίτη (3η) θέση για συγγραφή νουβέλας. Στον επίσης πανελλήνιο διαγωνισμό "Ασημένια σελίδα 2015", έλαβε την πρώτη θέση με έπαινο στην κατηγορία διήγημα. Ενώ στις 17 Ιουνίου του 2017 στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco στην Ελλάδα με τίτλο "Made by Artist 4" όπου περιελάμβανε την βράβευση 4 αντιπροσώπων τέχνης Ζωγραφικής, Γλυπτικής, Φωτογραφίας και Λογοτεχνίας, βραβεύτηκε από την Unesco στην κατηγορία Λογοτεχνία.

Συγγραφικό έργο

• (2012) "Η Συμφωνία"  εκδ. Όστρια 
• (2013) "Άμυ" ( εκδ Όστρια I
• (2014) "Το ξύπνημα"  εκδ Όστρια  
• (2015) "Εφιάλτες του μυαλού" λ) εκδ Ανώνυμο (Κύπρος) 
• (2016) "Η κούκλα/Ο φύλακας άγγελος μου" () εκδ Εντύποις 
• (2016) "Η συμφωνία των 5" εκδ Όστρια cd/βιβλίο μια συλλογή ποιημάτων εκ των οποίων 7 από την συλλογή έχουν μελοποιηθεί. 
• (2016) "Εφιάλτες του μυαλού Μέρος Β" ( εκδ Ανώνυμο (Κύπρος) 
• (2017) "Για πάντα" (Συνεργασία με την ποιήτρια Εύα Παυλίδου) ( εκδ Όστρια 
• (2017) "Άμυ" (Νέα ανανεωμένη έκδοση) ( εκδ Α.Α Λιβάνης 
• (2018) "Το σπίτι του Κάιν" (3εκδ Α.Α Λιβάνης 

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

• (2014) Aνθολογία «Θρύλοι του Σύμπαντος IV», Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές
• (2014) Ασημένια σελίδα, Εκδόσεις Μωραΐτης
• (2015) Ασημένια σελίδα, Εκδόσεις Εντύποις
• (2016) Ραγισμένος Χρόνος, Εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές
• (2016) Ανθολόγιο Ποιήσεως Χειμώνας 2016, Εκδόσεις Όστρια
• (2017) Ανθολόγιο Ποιήσεως Καλοκαίρι 2017,Εκδόσεις Όστρια
• (2017) Ανθολόγιο Εικαστικών Χειμώνας-Άνοιξη 2017-2018, Εκδόσεις Όστρια
• (2017) Ανθολόγιο Ποιήσεως Χειμώνας-Άνοιξη 2017,Εκδόσεις Όστρια

Βραβεία

• (2014) Βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού LARRY NIVEN
• (2015) Πανελλήνιος διαγωνισμός συγγραφής Ασημένια σελίδα
• (2017) Στο πρώτο συμπόσιο τέχνης της Unesco στην Ελλάδα με τίτλο "Made by Artist 4" όπου περιελάμβανε την βράβευση 4 αντιπροσώπων των τεχνών: Ζωγραφικής, Γλυπτικής, Φωτογραφίας και Λογοτεχνίας, ο Καρακατσάνης Μάριος βραβεύτηκε ως εκπρόσωπος της Λογοτεχνίας.
• (2018) Βραβείο λογοτεχνίας του φανταστικού LARRY NIVEN

Για την ομάδα Pearls n' roses

Βασιλική Σταύρου

ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ της ΣΟΦΙΑΣ ΚΟΡΩΝΙΔΟΥ: "ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΚΥΚΝΟΣ" της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΧΛΩΡΟΚΩΣΤΑ

Δεκατρείς ιστορίες αδυσώπητα ρεαλιστικές.  Αδυσώπητα ανθρώπινες.  Αδυσώπητα τρυφερές.  Δεκατρείς ιστορίες που χαράσσονται στην ψυχή του αναγνώστη με γυαλί φτιαγμένο από κατεστραμμένα όνειρα, ξεθωριασμένες ελπίδες, αιμορραγούσα συμπόνια και ανεξάντλητες ποσότητες αγάπης και ενσυναίσθησης. 

Ιστορίες ανθρώπων που η εξάρτηση σε ουσίες, η κατάθλιψη, η νοητική υστέρηση και κάθε είδους ψυχικές, σωματικές και πνευματικές ασθένειες τους στερούν άλλοτε την αναπνοή, άλλοτε τη θέληση να υπάρχουν κι άλλοτε απλά αυτό που ονομάζουμε «φυσιολογική ζωή».  Πραγματικοί ήρωες στριμωγμένοι στο περιθώριο της ευτυχίας και καθηλωμένοι σε καροτσάκια και σε κρεβάτια νοσοκομείων, γενναίοι μαχητές που πολεμούν με το ίδιο τους το μυαλό, την ίδια τους τη σάρκα, την ίδια τους την ύπαρξη. 

Κάθε ιστορία και ξέσπασμα σε κλάματα. Κάθε ιστορία και ντροπή για τα παράπονα και τη γκρίνια μου, για την αγνωμοσύνη μου απέναντι στην εξαιρετική μου τύχη να είμαι υγιής κι αρτιμελής.  Κάθε ιστορία και ένα σκληρό μάθημα θάρρους. Κάθε ιστορία και ένα απαλό χάδι αλήθειας.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο από μια αγαπημένη συγγραφέα.

Οπισθόφυλλο

Όταν ακουμπάμε το σώμα ενός ανθρώπου κάτω από το δέρμα ακουμπάμε την ψυχή του. Την ακουμπάμε με το δικό μας δέρμα μα και με τη δική μας ψυχή, που ζει κάτω από το δέρμα μας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να τους αγγίζεις δίχως λόγο. Είναι το σώμα τους και η ψυχή τους. Όμως αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι αβοήθητοι, δεν έχουν τη δύναμη να ορίσουν ποιος τους ακουμπά. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι είναι στα χέρια μας. Και τα χέρια μας θα πρέπει να μάθουν να αγγίζουν με σεβασμό. Τα χέρια μας δεν εισβάλλουν. Δεν είναι εργαλείο. Είναι φτερό… Ναι; Φτερό, καταλαβαίνεις; 

Μια νέα γυναίκα, που ξεκινάει σιγά σιγά τη σταδιοδρομία της στο προσωπικό οίκων ευγηρίας, ψυχιατρικών κλινικών, μονάδων απεξάρτησης ή ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, αφηγείται τις εμπειρίες της. Οι δεκατρείς ιστορίες αυτού του βιβλίου φέρουν ως τίτλο τα ονόματα (ή, μάλλον, τα ψευδώνυμα) των ανθρώπων που τη σημάδεψαν στην πορεία της. Καθένας τους κι ένα ξεχωριστό μάθημα. Γι’ αυτό και τίποτε απ’ όσα λαμβάνουν χώρα σ’ αυτές τις ιστορίες δεν εκφράζεται διά του δικού τους στόματος, αλλά διά στόματος ενός ανθρώπου που ανήκε στον «έξω κόσμο», εκεί όπου το γήρας, η ασθένεια ή η αναπηρία είναι πάντα ταμπού. Αρκεί όμως ένα μικρό άνοιγμα προς τον «κόσμο εκεί μέσα» για να διαπιστώσει κανείς ότι, τελικά, το μόνο αφύσικο σ’ αυτήν τη ζωή είναι το να περιφρονείς, ενώ το μόνο ακατόρθωτο το να μην μπεις –έστω και μία φορά– στον πειρασμό να προσπαθήσεις.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Κατερίνα Χλωροκώστα γεννήθηκε στο Σίντελφιγκεν της Γερμανίας. Έζησε τα παιδικά της

χρόνια στην Κατερίνη και την περίοδο της εφηβείας ξαναγύρισε στη Γερμανία, όπου φοίτησε στο Λύκειο του Τύμπιγκεν. Έκανε σπουδές Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών με εξειδίκευση στην Ψυχολογία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Δραματοθεραπεία. Εργάσθηκε δεκαέξι χρόνια στο ΚΕΘΕΑ όπου μετεκπαιδεύτηκε ως Σύμβουλος εξαρτήσεων και διετέλεσε Διευθύντρια σε διάφορες μονάδες του, μεταξύ τον οποίων και στη Θεραπευτική Κοινότητα ΙΘΑΚΗ. Έχει δημιουργήσει τους «Κύκλους Ζωής», μια εναλλακτική δομή μέσα από την οποία δραστηριοποιείται οργανώνοντας σεμινάρια, συναντήσεις και ομάδες αυτοβοήθειας και προσωπικής ανάπτυξης. Ζει στην Περαία Θεσσαλονίκης με τον σύντροφο της και τα δυο αγόρια τους. Από το 2011 διατηρεί την ιστοσελίδα Kapaworld και το Μικρό Λευκό Κοχύλι είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.

Σοφία Κορωνίδου

Συγγραφέας

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Ο Παραμυθάς" του συγγραφέα Γιάννη Παπουλή, την Πέμπτη 25 Ιουλίου 2019 και ώρα 19:30 μ.μ. στο Αμφιθέατρο Δερύνειας,στην Κύπρο!

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

"Ο Ίαν έκλεισε τα μάτια. Προσπάθησε να βγάλει απ’ το μυαλό του οποιαδήποτε αρνητική σκέψη και να δώσει τόπο μόνο στις θετικές. Θέλησε να ακούσει την ελπιδοφόρα φωνή μέσα του, που του ψιθύριζε να μη χάνει την ελπίδα του και να κάνει υπομονή, γιατί σε λίγο τα περιπολικά θα ήταν εκεί. Πόσες και πόσες φορές βρέθηκε σ’ αυτή τη δεινή θέση, μα τα κατάφερνε; Η φωνή της λογικής, όμως, εναντιωνόταν σ’αυτή την αισιόδοξη στάση του και πρόβαλε καθαρά τις λύσεις: ή θα έκανε κάτι τώρα ή θα έμενε μια για πάντα στην ιστορία ως ο θνητός που τόλμησε να αναμετρηθεί στα ίσα με έναν θεό κι απέτυχε. Αυτός που ρίσκαρε να του κλέψει λίγη απ’ τη δόξα του, για το καλό της ανθρωπότητας, που τόσο κακό τής έκαναν τα παραμύθια. Αυτό που ζητούσε απ’ τη ζωή του ο ντετέκτιβ Ίαν Μακέι ήταν μονάχα η ηρεμία. Όταν όμως ένας άνδρας δολοφονείται στο παλάτι Χόλιρουντ του Εδιμβούργου, ο ντετέκτιβ γίνεται πρωταγωνιστής στο παραμύθι ενός σίριαλ-κίλερ. Αυτό το παραμύθι, όμως, μοιάζει να μην έχει τέλος… Μήπως ήρθε η ώρα να μπει μια τελεία;"

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΕΛΚΥΣΤΗΣ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑ

Στα πλαίσια των λογοτεχνικών βραδιών του Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Δράμας, ο συγγραφέας μας Μιχάλης Κατράκης παρουσιάζει με την ηθοποιό Ξένια Πετμεζά την Τετάρτη 24 Ιουλίου και ώρα 19:30 μ.μ. το βιβλίο του "Χίλια Μιλιγκράμ Απουσίας" στο καφέ "ΠΑΛΙΟ ΡΟΛΟΪ" (Σόλωνος 4, Δράμα).

Παρουσίαση του βιβλίου "Φύγε από το 95%"από τις Εκδόσεις Ιχνηλάτης στη Θεσσαλονίκη

Την Πέμπτη 25 Ιουλίου ο συγγραφέας του βιβλίου "Φύγε από το 95%"από τις Εκδόσεις Ιχνηλάτης, Γιάννης Μηλιάτσης θα βρίσκεται στο βιβλιοκαφέ Coffice - Books, Coffee & More (Αιγαίου 62, Καλαμαριά) από τις 18:30 ως τις 21:30 ,για να συνομιλήσει με το κοινό και να υπογράψει το βιβλίο του.

Ο Γιάννης Μηλιάτσης γνωστός για τις γνώσεις του στον τομέα της εκπαίδευσης πωλήσεων και παραγωγικότητας αλλά και για την μεταδοτικότητα του -καθώς διδάσκει στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο στο τμήμα πωλήσεων- έχοντας στο ενεργητικό του άλλα δύο βιβλία ,μας βοηθάει με τον δικό του τρόπο να βρούμε τους επαγγελματικούς μας στόχους και να τους πετύχουμε ξεπερνώντας τις περιοριστικές μας πεποιθήσεις.

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ- Αδέσποτος νους

"Αδέσποτος νους" - Δήμητρα Κωνσταντινίδου

Η Ελπίδα, σε προχωρημένη ηλικία, βρίσκεται μέσα στην αραγμένη σε έναν κολπίσκο της Μυτιλήνης βάρκα της. Είναι μια ευκαιρία να κάνει αναδρομή στο παρελθόν της και να συνομιλήσει με τον εαυτό της, με τον οποίο στην αρχή έχει σχέση ανταγωνιστική. Θυμάται τη λατρεία της για τη ζωή, τα μεράκια της, τα ταξίδια της και τις χαρές με το τρεχαντήρι της. Ανατρέχει στη γνωριμία της με τη Ζωή και την κοινή τους πορεία, τους έρωτές της, τις δυσκολίες της όταν ζούσε και εργαζόταν στη Θεσσαλονίκη. Προσπαθεί να ξεφύγει από το σύστημα επιστρέφοντας στις ρίζες της, στη φύση, στο νησί της. Πιστεύει πως μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει. Παράλληλα η Ζωή, η άλλη ηρωίδα, ακολουθεί τον δρόμο της   αναζήτησης, κάνοντας ταξίδια για να γνωρίσει τον κόσμο, να βρει το κρυμμένο νόημα. Άραγε θα βρεθούν ξανά η Ελπίδα με τη Ζωή;

Το βιβλίο " Αδέσποτος νους " θα το προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία καθώς και από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας!

Ακόμη, μπορείτε να το παραγγείλετε στην Κύπρο καλώντας στο τηλέφωνο 96400162.

Επίσης, είναι διαθέσιμο και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: elkistis.gr/shop

Τέλος, για τους αναγνώστες της Θεσσαλονίκης, μπορείτε να επισκεφθείτε τις εργάσιμες ώρες τα γραφεία των Εκδόσεων Ελκυστής στο κέντρο της πόλης (Αρριανού 15) ή να το παραγγείλετε δίχως μεταφορικά έξοδα στα τηλέφωνα  231 403 7484 ή 6977853682.

Ταξιδεύουμε στο χώρο της λογοτεχνίας ΜΑΖΙ!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Δήμητρα Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1951 κι έζησε εκεί μέχρι τα δεκαοχτώ της. Κατάγεται από τη Μυτιλήνη και μοίρασε χειμώνες και καλοκαίρια σε αυτά τα δύο μέρη, καθώς και στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε αργότερα. Σπούδασε ιατρική στην Περούτζια της Ιταλίας και ακολούθως οδοντιατρική στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ. Εργάστηκε ως οδοντίατρος στη Θεσσαλονίκη. Λατρεύει τη θάλασσα και το ψάρεμα. Τώρα τον περισσότερο χρόνο της τον χαίρεται στη Μυτιλήνη

ISBN: 978-618-5424-15-2

Συγγραφέας: Δήμητρα Κωνσταντινίδου

Γλώσσα Γραφής: Ελληνικά

Έτος Έκδοσης: 2019

Αριθμός Σελίδων: 120

Εξώφυλλο: Μαλακό

Εκδότης: Εκδόσεις Ελκυστής