Η ΠΟΛΥ ΜΙΛΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ "ΑΔΕΣΠΟΤΟΣ ΝΟΥΣ" της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Ένα βιβλίο που μοιάζει περισσότερο σαν μονόλογος. 

Λίγες αναφορές σε γεγονότα σκόρπια ανάμεσα στις αναζητήσεις μιας ψυχής που νιώθει πως πέρασε ο καιρός και σκέφτεται πως…

«Από παιδί ονειρευόμουν να ζω σ’ ένα ξύλινο καΐκι. Να ’ναι το σπίτι μου μέσα στη θάλασσα! Κι αν δεν έζησα χαρές μαζί του. Ήταν το μέσο μου για την Ελευθερία! …»

Η δίψα της ελευθερίας και μια ζωή που εναλλάσσεται ανάμεσα σε ήσυχες στιγμές και μπουρίνια, όπως και η θάλασσα. Έντονες οι αναφορές σε θαλασσινά τοπία, ταξίδια και παραλίες και φυσικά ένα νησί σαν τον καλύτερο προτεινόμενο σταθμό για μια προσπάθεια γαλήνης.

Η ιστορία δεν έχει πλοκή με οικογενειακό φόντο. Κυριαρχεί η φιλία δύο γυναικών διαφορετικών που, όμως, όπως παράξενα γνωρίστηκαν και δέθηκαν οι ψυχές τους, έτσι ενώνονται και χωρίζουν οι ζωές τους, ώσπου στο τέλος αποφασίζουν ότι πρέπει να είναι πάντα μαζί. Και… όπου τους βγάλει…

Όλο το βιβλίο προσπαθεί να δώσει με αφηγηματικό τρόπο τις απλές χαρές ή και τα λάθη που οι συνέπειές τους αναζητούν τη λύτρωση με ριζικές αλλαγές.

Μια φράση κάπου στο βιβλίο λέει πολλά: «Η Ζωή για τα ταξίδια της στον κόσμο όλο κι η Ελπίδα για το νησί.»

Παντού μπορείς να πας, αλλά μπορείς άραγε να ξεφύγεις από αυτό που πραγματικά είσαι; Όσο κι αν εμπλέξεις σε αυτό που σε αναστατώνει αγαπημένους, μπορείς να ξαλαφρώσεις το βάρος μιας ζωής;

Το τέλος του βιβλίου είναι ομιχλώδες και αφήνει ερωτήματα. Προσωπικά, μου φάνηκε πως η συγγραφέας δε θέλει να επέμβει, αλλά αφήνει τον αναγνώστη ελεύθερο να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Οπισθόφυλλο

Η Ελπίδα, σε προχωρημένη ηλικία, βρίσκεται μέσα στην αραγμένη σε έναν κολπίσκο της Μυτιλήνης βάρκα της. Είναι μια ευκαιρία να κάνει αναδρομή στο παρελθόν της και να συνομιλήσει με τον εαυτό της, με τον οποίο στην αρχή έχει σχέση ανταγωνιστική. Θυμάται τη λατρεία της για τη ζωή, τα μεράκια της, τα ταξίδια της και τις χαρές με το τρεχαντήρι της. Ανατρέχει στη γνωριμία της με τη Ζωή και την κοινή τους πορεία, τους έρωτές της, τις δυσκολίες της όταν ζούσε και εργαζόταν στη Θεσσαλονίκη. Προσπαθεί να ξεφύγει από το σύστημα επιστρέφοντας στις ρίζες της, στη φύση, στο νησί της. Πιστεύει πως μόνο εκεί μπορεί να υπάρξει. Παράλληλα η Ζωή, η άλλη ηρωίδα, ακολουθεί τον δρόμο της   αναζήτησης, κάνοντας ταξίδια για να γνωρίσει τον κόσμο, να βρει το κρυμμένο νόημα. Άραγε θα βρεθούν ξανά η Ελπίδα με τη Ζωή;

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ

Η Δήμητρα Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στις Σέρρες το 1951 κι έζησε εκεί μέχρι τα δεκαοχτώ της. Κατάγεται από τη Μυτιλήνη και μοίρασε χειμώνες και καλοκαίρια σε αυτά τα δύο μέρη, καθώς και στη Θεσσαλονίκη, όπου έζησε αργότερα. Σπούδασε ιατρική στην Περούτζια της Ιταλίας και ακολούθως οδοντιατρική στη Θεσσαλονίκη, στο ΑΠΘ. Εργάστηκε ως οδοντίατρος στη Θεσσαλονίκη. Λατρεύει τη θάλασσα και το ψάρεμα. Τώρα τον περισσότερο χρόνο της τον χαίρεται στη Μυτιλήνη

Για την ομάδα Pearls n' roses

Πόλυ Μίλτου

Συγγραφέας