ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ, "ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ του Γιάννη Μίχα Νεονάκη/ Dave- εκδόσεις Grotesque

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει κοινωνική ποίηση και κάποια ερωτικά ποιήματα. Μιλάει για την υποκρισία της κοινωνίαςκαι την εγκατάλειψη.

Ο ποιητής είναι ιδρυτής του ραπ συγκροτήματος Fraxia και γράφει κοινωνικοπολιτικό στίχο, για τον ρατσισμό κλπ.

Καλημέρα σας.

Δεν έχω κάποιο χαρτί ή πτυχίο που να πιστοποιεί τις σπουδές μου αλλά σας διαβεβαιώ ό, τι είναι σημαντικές αν και κάπως ασυνήθιστες.

Εκπαιδεύτηκα από μικρός να διακρίνω και να διεισδύω στις υπόγειες στρώσεις των κρυμμένων εαυτών των άλλων και η μεγαλύτερη μου δασκάλα σε αυτό, άθελα της ήταν η διπολική μητέρα μου. Από τον πατέρα μου έμαθα να σιχαίνομαι την μεσοβέζικη ελαφρότητα των εκπτώσεων και είχα πάντα ένα θεματάκι με την άνιση κατανομή δικαιοσύνης.

Από νωρίς συστήθηκα με αυτό που αργότερα θα μάθαινα ό,τι ονομάζεται " ψυχολογική κακοποίηση " γεγονός που με ανάγκαζε να φτιάχνω φανταστικούς αποδέκτες, να μιλώ μόνος μου και να κάνω πρόβες για το πως θα επιβίωνα βγαίνοντας κάθε φορά στο πάλκο της ζωής.

Έτσι έχω εκπαιδευτεί στο να προλαβαίνω να περιγράφω συναισθήματα και να δίνω απαντήσεις πριν καν τεθούν οι ερωτήσεις.

Πάσχω από μνήμη και απροθυμία ολοκλήρωσης και από πάντα ένιωθα ό,τι δεν προλαβαίνω γιατί η ζωή είναι μικρή κι έτσι στην σκέψη και μόνο για κάτι συγκεκριμένο ή μόνιμο, είτε σε ιδιότητες είτε ευρύτερα στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, με έπιανε τρόμος και με κυρίευε η αίσθηση ό,τι θα μαραθώ.
Γεννήθηκα με ένα βάρος στην ψυχή μου αφόρητο, κουράστηκα γρήγορα και πολλές φορές η πρόσκρουση στην υπαρξιακή μου ξέρα είναι τόσο τρανταχτή που η απύθμενη μοναξιά μου, με στέλνει στο αναρρωτήριο των λέξεων.

Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με την καταγραφή στιγμών, κατασκοπεύω διακριτικά τις ιστορίες των άλλων, δεν έχω ιδέα γιατί βρίσκομαι εδώ και δεν σας κρύβω ότι δεν με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί ξέρουμε καλά και οι δύο ότι υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα ανταλλάζαμε ούτε καλημέρα.

Κάντε μου την χάρη λοιπόν να με απορρίψετε, είναι πολύτιμος ο χρόνος μου καθώς και ο δικός σας φαντάζομαι.

ΣΥΝΤΟΜΟ BIΟΓΡΑΦΙΚΟ


Ο Γιάννης Μίχας Νεονάκης ή αλλιώς Dave γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1983 στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του Βύρωνα και στην ηλικία των 13 ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με την ραπ μουσική αλλά και με την τέχνη του γραπτού λόγου. Είναι στιχουργός, ερμηνευτής και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Φράξια» ένα από τα πιο βαθιά πολιτικοποιημένα και ανθρωποκεντρικά συγκροτήματα της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής. Έχει γράψει και ερμηνεύσει σχεδόν εξ ολοκλήρου όλη τη δισκογραφία των Φράξια : τρεις δίσκοι, τρείς προσωπικοί και διάφορες συμμετοχές σε άλλα projects και συνεργασίες. Με το συγκρότημα πραγματοποίησε lives σε σημεία της Αθήνας αλλά και της επαρχίας. Η πρώτη φορά που διέδωσε τον γραπτό του λόγο ήταν κάπως παράξενη και ασυνήθιστη αφού σε νεαρή ηλικία άφηνε χαρτιά με σκέψεις του κάτω από εισόδους πολυκατοικιών.

Δηλώνει πρωταγωνιστής παρασκηνίου, περιθωριακά ρομαντικός, συνοδηγός και κομπάρσος του "λίγο απʾόλα".
Ανοίγει διαλόγους καθημερινά με τον εαυτό του με τον οποίο συνήθως διαφωνεί και το αγαπημένο του ταξίδι είναι η Προσμονή.

Το 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Έχω τον λόγο μου» από τις εκδόσεις Κονιδάρη. Επί σειρά ετών αρθρογραφεί σε διάφορα sites και ανεξάρτητες εφημερίδες. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί στα sites «Tetartopress.gr» και στο blog «Meterizi», όπου δημιούργησε ο ίδιος. Το 2012 δημιούργησε το site «Αντάρτικο» το οποίο αποτελούσε και μια ομάδα κοινωνικής εξόρμησης με παρεμβάσεις αλληλεγγύης που οργάνωνε ο ίδιος.
Μέσω του site διατηρούσε και ραδιοφωνική εκπομπή. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε εκδηλώσεις για το πολιτικό τραγούδι και για την δυναμική του λόγου στην κουλτούρα της ραπ μουσικής. Είναι μέλος της ομάδας «Ρεσώ» , μια ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή και αποτύπωση των " πραγμάτων " κυρίως μέσω της τέχνης της φωτογραφίας. Θεωρείται από αρκετούς ως ένας σύγχρονος ποιητής της γενιάς του, αλλά και κινηματικός καλλιτέχνης με αιχμηρό, επικίνδυνο αλλά και βαθιά ρομαντικό στίχο.
Η γραφή του άμεση και όχι επιτηδευμένη, απόλυτα λυρική έχει ξεπεράσει πλέον προ πολλού την εμβάθυνση και αγγίζει τα όρια της ανθρωποκεντρικής έρευνας.