Συνάντηση της Βάσως Σταύρου με τη Μάρα Ράκα: “Ενθουσιάζομαι εύκολα και πολλές φορές σπάω τα μούτρα μου, όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται…τελευταία.”

 Μέσα από τη στήλη «Ερωτοαποκρίσεις με τη Μάρα» ξεκινώ ένα ταξίδι γνωριμίας χωρίς κάποιον ειδικό προορισμό. Με μεγάλη μου χαρά, θέλω αυτή η στήλη, να φιλοξενεί ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, χρώματος, επαγγέλματος και προσωπικών πιστεύω. Ανθρώπους ατόφιους που νιώθουν ότι έχουν αυτό το κάτι για να μεταδώσουν στους υπόλοιπους μέσα από τις απαντήσεις τους. Οι ερωτήσεις δε θα είναι πάντα οι ίδιες αλλά ανάλογα με τον εκάστοτε άνθρωπο που θα συναντώ στην πορεία μου.

 

 

  

ΒΑΣΩ ΣΤΑΥΡΟΥ: Σύζυγος- μητέρα- κόρη- εργαζόμενη και blogger

 

Συνοδοιπόρος μου στο σημερινό ταξίδι, η δεύτερη διαχειρίστρια του pearls n’ roses. Η Βάσω Σταύρου είναι ο… «αρχιτέκτονας», θα έλεγα, που δημιούργησε με μαεστρία και αγάπη αυτή τη σελίδα. Όσο για τον τρόπο γραφής της, είναι γεμάτος συναισθήματα που ξεχειλίζουν έτοιμα να σε παρασύρουν στο διάβα τους ανά πάσα ώρα και στιγμή. Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα.

 

Όταν ολοκληρώσατε τη δημιουργία της σελίδας «pearls n’roses» ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα που νιώσατε;

Ένιωσα χαρούμενη και ανακουφισμένη. Αν και πρωτάρα σε αυτό, ήμουν περήφανη για την δημιουργία του, η οποία σήμαινε την αρχή της κοινής μας συνεργασίας και προσπάθειας με την Σοφία και την Πόλυ.

 

Διατηρείτε επίσης ένα προσωπικό blog με όνομα «οι μικρές μου στιγμές». Ποιο ήταν το έναυσμα που σας έκανε να το δημιουργήσετε;

Κατά καιρούς, μου άρεσε να γράφω τις σκέψεις μου, αλλά ποτέ δεν είχα σκεφτεί να τις αποτυπώνω σε κάποιο ιστολόγιο. Μέχρι τη στιγμή που η αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη μου το πρότεινε, κι έτσι έγινε το ξεκίνημα για τo blog «οι μικρές μου στιγμές».

 

Αγαπημένοι σας Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;

Ξένη λογοτεχνία διαβάζω σπάνια, οπότε δεν έχω κάποιον αγαπημένο. Από Έλληνες είναι αρκετοί, όπως Μαντά, Πολυράκης, Χλωροκώστα, Καλλιοτζή, Τραύλου, και φυσικά Σοφία Κορωνίδου και Πόλυ Μίλτου (γιατί ποιος με σώνει μετά!).

 

 Τι θα σας έκανε να σταματήσετε να γράφετε;

Η έλλειψη ερεθισμάτων και συναισθημάτων. Θέλω να γράφω όταν έχω κάτι να πω και όχι απλά για τα likes που όλοι προσδοκούν.

 

Θα θέλατε ποτέ να εκδώσετε ένα βιβλίο, εκθέτοντας τα βαθύτερα συναισθήματά σας στο ευρύ κοινό;

Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω σκεφτεί ποτέ… τα βαθύτερα συναισθήματά μου φοβάμαι να τα εκθέσω ακόμα και σε εμένα, πόσο μάλλον σε άλλους…  ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν και αν γίνω πιο ρεαλίστρια αντί ρομαντική που είμαι τώρα…

 

Εμπιστοσύνη! Μια λέξη που πολλοί την προφέρουν με ευκολία, μα ελάχιστοι την προσφέρουν απλόχερα. Ποια είναι η γνώμη σας;

Η εμπιστοσύνη είναι πολύ ακριβή και σπάνια στις μέρες μας. Μπορεί να σε καταστρέψει σε μια στιγμή. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί, απαιτώ να είναι αμοιβαίο κι εκεί είναι που την έχω πατήσει πολλές φορές…

 

Μια γυναίκα…σύζυγος, μητέρα, κόρη και εργαζόμενη πως πιστεύετε ότι μπορεί να βρει χρόνο αρκετό για να ασχοληθεί με τον εαυτό της;

Ναι, φυσικά και μπορεί! Και όποια το κάνει να μου πει κι εμένα τον τρόπο (χιχιχι). Προσωπικά ο μόνος χρόνος που έχω για εμένα, είναι αργά το βράδυ που όλοι κοιμούνται. Είναι η ώρα που θα βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και θα χαλαρώσω έστω και για λίγο.

 

 Στον έρωτα, πιο πολλές φορές έχετε πληγώσει ή έχετε πληγωθεί;

 Είπαμε, είμαι ρομαντική, οπότε το δεύτερο…

 

 Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;

 Σαν μητέρα, ο μεγαλύτερος μου φόβος είναι μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου.

 

 Τι σημαίνει για σας οικογένεια;

Οικογένεια σημαίνει τα πάντα. Σημαίνει να νιώθεις ασφαλής, να έχεις κάποιον στον οποίο μπορείς να βασιστείς, που μοιράζεται τα προβλήματά σου, τις ανησυχίες σου, τις χαρές και τις λύπες σου. Και οικογένεια δεν είναι μόνο αυτοί με τους οποίους σε συνδέουν δεσμοί αίματος, είναι και κάποιοι φίλοι που είναι πάντα δίπλα σου. Η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας.

Οικογένεια σημαίνει πολύ περισσότερα από έναν συγγενή εξ αίματος ή εξ αγχιστείας. Σημαίνει τους ανθρώπους που μας αποδέχονται ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε.

 

Θυμάστε κάποιο αστείο περιστατικό από τη ζωή σας;

Όλη η ζωή μου είναι αστεία αν το καλοσκεφτείς. Μια στιγμή όμως που όταν τη θυμάμαι πραγματικά γελάω, είναι το ύφος του γιατρού, όταν του είπα πως έσπασα το δάχτυλό μου στον ύπνο μου.

  

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας ελάττωμα και ποιο το μεγαλύτερό σας προτέρημα;

Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα είναι τα νεύρα μου. Δεν μπορώ να τα διαχειριστώ με τίποτα. Προτερήματα έχω πολλά (πλάκα κάνω). Μάλλον το ότι είμαι πολύ δοτική σαν άνθρωπος και μην σας πω τι παίρνω στο τέλος…

 

 Ποιος καλλιτέχνης είναι το πρότυπό σας; Και ποιο ρεφραίν του σας εκφράζει απόλυτα;

Η μεγάλη μου αγάπη είναι ο Βασίλης…(όχι ο Καρράς). Αισθάνομαι ότι έχει τον τρόπο να εκφράζει όλα μου τα συναισθήματα. Το ρεφραίν που με εκφράζει αυτή την εποχή είναι το:

Ξέρω καλά τι πέρασες

βλέπω σκιές στο σώμα

ξέρω νιώθεις πως γέρασες

μα κράτα λίγο ακόμα.

 Αγαπημένη σας φράση;

 «Άντρες, πεταμένα λεφτά!»

 

Μετά από δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια, αποφασίσατε να αλλάξετε επάγγελμα. Πόσο δύσκολο βήμα είναι αυτό για έναν άνθρωπο;

Ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή που έχω κάνει ως τώρα. Ήρθε σε μια εποχή που οι αντοχές και οι ανοχές μου είχαν στερέψει, οπότε δεν ήταν και πολύ δύσκολο να τα τινάξω όλα στον αέρα και να αλλάξω ρότα, κάτι που δεν το μετάνιωσα ως τώρα.

 

 Πόσο σας συναρπάζει το δημιουργικό κομμάτι της δουλειάς σας;

Εργάζομαι σε ένα κατάστημα ψηφιακών εκτυπώσεων στον τομέα της παραγωγής. Εκεί που οι ιδέες και οι σκέψεις των ανθρώπων παίρνουν μορφή.

Είναι ένα κομμάτι που μου δίνει χαρά βλέποντας το αποτέλεσμα της δημιουργίας. Αν και πολλές φορές δεν είναι και το πιο εύκολο, είναι κάτι που πραγματικά μου αρέσει, ξέροντας ότι έχω βάλει κι εγώ έστω ένα μικρό λιθαράκι σε όλο αυτό.

 

Αρνητικοί και τοξικοί άνθρωποι. Πως τους αντιμετωπίζετε;

Προσπαθώ, απλά, να τους αποφεύγω. Όχι πάντα με επιτυχία…

 

Μπορεί να συγχωρώ…μα δεν ξεχνώ! Εσείς τι κάνετε σ’ αυτή την περίπτωση;

Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορώ να κρατήσω κακία. Πιστεύω πάντως, αυτό που λέει ο λαός «αν ραγίσει το γυαλί». Όσο κι αν συγχωρείς, κάποιες στιγμές το μυαλό επανέρχεται εκεί που σε πλήγωσαν κι έτσι οι πληγές δεν κλείνουν ποτέ…

 

Αν αποφασίζατε μια μέρα να κάνετε ένα restart στη ζωή σας, τι θα αλλάζατε;

Δεν θα άλλαζα τίποτα. Όσα πέρασα, όσα έκανα, με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Ίσως να άλλαζα μόνο την σειρά που τα έκανα.

 

Αποκαλύψτε μου κάτι για τον εαυτό σας!

Αν ανοίξεις την τσάντα μου (την οποία σπάνια κουβαλώ) είναι πιο πιθανό να βρεις μέσα κατσαβίδι παρά κάποιο κραγιόν. Δεν το έχω καθόλου με τον καλλωπισμό. Άλλωστε, πιστεύω πως η ομορφιά βρίσκεται στην ψυχή και όχι στην εμφάνιση.

 

Στις μεγάλες αποφάσεις της ζωής σας, σας καθοδηγεί η λογική ή το θυμικό;

Είμαι άνθρωπος αυθόρμητος. Δεν υπάρχει λογική, μόνο η καρδιά και κάνω πάντα αυτό που μου λέει κι ας μου βγαίνει ξινό.

 

Ποιο όνειρό σας δεν εκπληρώθηκε ακόμα και πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια από σήμερα;

Να γίνω εκατομμυριούχα, αλλά είναι άπιαστο όνειρο.

Σε 10 χρόνια από τώρα με φαντάζομαι να τρέχω ανέμελα στους δρόμους φορώντας τον ζουρλομανδύα μου! Και τώρα θα το έκανα, αλλά η καραντίνα το απαγορεύει (εκτός αν ισχύει το 6 και σε αυτή την περίπτωση).

 

Τι είναι αυτό που σας εξοργίζει όταν βλέπετε ειδήσεις στην τηλεόραση;

Αποφεύγω να βλέπω ειδήσεις. Προτιμώ να τις διαβάζω. Γενικά απεχθάνομαι την τάση των δημοσιογράφων να μεγαλοποιούν και να τραγικοποιούν τα πράγματα. 

Διανύουμε μια εποχή άνευ προηγουμένου στην ιστορία του πλανήτη μας. Τι σας έχει λείψει περισσότερο;

Η αγκαλιά! Εκείνη η σφιχτή χωρίς να φοβάσαι…

 

Χωρίς τι δε θα μπορούσατε να ζήσετε;

Χωρίς τα παιδιά μου, χωρίς φίλους, χωρίς μουσική. Και φυσικά χωρίς υγεία!

 

Οι συνεντεύξεις που παίρνετε κατά καιρούς από αξιόλογους ανθρώπους, τι συναισθήματα σας δημιουργούν;

Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να μιλάς με ανθρώπους που θαυμάζεις και εκτιμάς. Πρόσφατα ένιωσα απίστευτη περηφάνια για την συνέντευξη που πήρα από μια πολύ αγαπημένη μου τραγουδίστρια, την Βιολέτα Ίκαρη. Αν μου το έλεγε κάποιος παλιότερα, απλά θα γελούσα!

 

Ποια ερώτηση θα επιθυμούσατε να σας είχαν κάνει και δεν έγινε; Ρωτήστε τον εαυτό σας και απαντήστε με ειλικρίνεια!

Αν συναντούσατε τον εαυτό σας τι θα του λέγατε; Να σε αγαπάς πιο πολύ…

 

Μια ευχή μέσα από την ψυχή σας για το 2021;

Να τελειώσει όλο αυτό που ζούμε και να βρεθούμε ξανά όλοι μαζί υγιείς και να αναπληρώσουμε τον χαμένο χρόνο…

 

 

Κυρία Σταύρου, πραγματικά απόλαυσα το ταξίδι μας. Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

 

Και αφού τα συναισθήματα λένε πως είναι σαν τα κύματα, που έρχονται και πηγαίνουν, ένα απόσπασμα από τη Βάσω Σταύρου που άγγιξε την ψυχή μου.

  

Τα κύματα

Κι έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως έχεις χάσει ένα κομμάτι από τον εαυτό σου...και όσο αν θέλεις να το πάρεις πίσω, σου φαίνεται αδύνατο...πολλές σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σου, γίνονται χείμαρρος και νοιώθεις πως σε πνίγουν...

Βλέπεις τα κύματα να έρχονται κατά πάνω σου και αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα...

περνάνε από το νου σου όλες οι σημαντικές στιγμές που έζησες, στιγμές που σε έκαναν ευτυχισμένο, στιγμές που σε έκαναν αυτό που είσαι...αναθεωρείς τις πράξεις σου, τα λάθη σου, όλα όσα θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά...άραγε, αν είχες την ευκαιρία, θα ξαναέκανες τα ίδια ή θα αντιδρούσες τελείως διαφορετικά;

και είσαι έτοιμος να πιάσεις πάτο, νομίζεις πως όλα τελειώσαν...και πονάς...θέλεις να αντιδράσεις, να παλέψεις, να κολυμπήσεις προς την επιφάνεια...

και κάπου εκεί βρίσκεις την δύναμη να πολεμήσεις, να μην αφήσεις τα κύματα να αποφασίσουν για το μέλλον σου. Σκέφτεσαι πως τελικά, δεν είσαι μόνος σου, έχεις φίλους να σε τραβήξουν, έχεις οικογένεια να σου δείξουν την έξοδο. Και λίγο πριν το κύμα σκάσει, εσύ είσαι ήδη στην ακτή, νικητής!

και νοιώθεις πιο δυνατός, πιο ήρεμος γιατί ξέρεις πως τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει, αν εσύ δεν του το επιτρέψεις. Γιατί ξέρεις πως στο χέρι σου είναι το αν θα είσαι ευτυχισμένος ή απλά θα καταθέσεις τα όπλα σε μια μάχη που ξεκίνησε χωρίς αιτία.

 Και βλέπεις πως η θάλασσα γαλήνεψε, αλλά κυρίως πως γαλήνεψες εσύ! Και αυτό είναι που έχει σημασία τελικά. Να είσαι εσύ ήρεμος και καλά, για να μπορούν να είναι και οι γύρω σου. Και το έκανες για σένα, γιατί το αξίζεις!

Και θα δεις πως η θάλασσα ήταν ήρεμη πάντα...απλά κάποιος πέταξε μέσα πέτρες και την τάραξε. Γι'αυτό, άλλη φορά μην επιτρέψεις σε κανέναν να πετάξει πέτρες μέσα της, σου ανήκει και είναι στο χέρι σου να την διατηρήσεις ήρεμη!

 

 

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Με λένε Βάσω Σταύρου. Μένω στην Θεσσαλονίκη, την πιο όμορφη κατά την γνώμη μου πόλη!

Ενθουσιάζομαι εύκολα και πολλές φορές σπάω τα μούτρα μου όταν η αλήθεια αποκαλύπτεται...τελευταία όμως το έχω διορθώσει αυτό και είμαι πιο  επιφυλακτική με όλους και με όλα. Την πάτησα αρκετές φορές και το πήρα το μάθημά μου...

Δεν μου αρέσει η υποκρισία. Θα σου πω στα ίσια αυτό που σκέφτομαι, ακόμα κι αν σε πληγώσω. Το προτιμώ όμως από το να το παίζω δήθεν, απλά για να με συμπαθήσεις. Είμαι αληθινή και πολλές φορές κατηγορήθηκα για υποκρισία. Φαίνεται πως η ειλικρίνεια είναι κάτι που θεωρείται από σπάνιο ως απίθανο στις μέρες μας…

 

Είμαι πολύ νευρικό άτομο. Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο ελάττωμά μου. Είμαι καλή, αλλά αν μου πατήσεις τον κάλο, τότε τρέξε να κρυφτείς!  Είναι σαν να ξυπνάει το τέρας που κρύβεται μέσα μου κι είναι έτοιμο να γκρεμίσει τα πάντα. Και πολλές φορές, πάνω στα νεύρα μου, λέω και κάνω πράγματα για τα οποία μετανιώνω μετά. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το αλλάξω και μάλιστα σύντομα...

Είμαι πολύ καλή σαν φίλη. Όταν κάποιο άτομο κερδίσει την εμπιστοσύνη μου και την καρδιά μου, εγώ είμαι δίπλα του 24 ώρες το 24ωρο. Έτοιμη να το ακούσω, να του συμπαρασταθώ, να γελάσω μαζί του, ακόμα και να κλάψω αν χρειαστεί. Και μπορεί να έχω πολλούς φίλους με την γενική έννοια του όρου, αλλά οι πραγματικοί φίλοι είναι λίγοι και αυτοί ξέρουν πολύ καλά το ποια είμαι και τι είμαι πρόθυμη να κάνω για αυτούς!

Ακούω όλων των ειδών τη μουσική, με ιδιαίτερη αδυναμία στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Από μικρή ακούω τα τραγούδια του και έχουν γίνει η συντροφιά μου κάθε μέρα. Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς μουσική.

Κάνω τα πάντα για την οικογένειά μου. Ιδίως για τα παιδιά μου. Τώρα θα μου πείτε ότι αυτό είναι αυτονόητο. Για κοιτάξτε γύρω σας όσα συμβαίνουν και μετά πείτε μου...η οικογένεια είναι πάνω από όλα για μένα. Αρκεί βέβαια να περνάς καλά μέσα σε αυτήν. Κι ακόμα κι αν έχεις προβλήματα, αν πραγματικά θέλεις, αγωνίζεσαι για αυτήν.

Έχω δυο μεγάλες αδυναμίες. Τα δύο μικρά μου θαύματα, τα κοριτσάκια μου. Αυτές που μου δίνουν ζωή, δύναμη κι ελπίδα. Και η αγάπη μου για εκείνες μεγαλώνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Και όπως αυτές γεμίζουν την ζωή μου με όμορφες στιγμές, έτσι κι εγώ είμαι δίπλα τους για να τις προστατεύω, αλλά κυρίως να τις αγαπώ!

Είμαι πολύ πιστή. Σε όλους τους τομείς. Οικογένεια και φίλους. Μισώ την απιστία και την προδοσία. Αν αισθανθώ ότι δεν νοιώθω καλά με το άτομο που έχω απέναντί μου, πρώτα θα φύγω και ύστερα θα αρχίσω καινούρια σελίδα. Και έχω την απαίτηση να κάνει κι ο άλλος το ίδιο!

Δούλευα για σχεδόν 18 χρόνια πωλήτρια. Εδώ κι 7 χρόνια έκανα την ανατροπή. Άλλαξα κλάδο εργασίας και μέχρι στιγμής είμαι πολύ ικανοποιημένη με αυτή την επιλογή μου!

Βέβαια, σαν άνθρωπος, κάνω λάθη, για τα οποία μετανιώνω, ζητάω συγνώμη, αλλά πλέον δεν παρακαλάω κανέναν. Όποιος θέλει, ξέρει που θα με βρει. Όποιος πάλι δεν θέλει, δεν πειράζει...καλή καρδιά και να είναι ευτυχισμένος...

Έχω αλλάξει σαν άνθρωπος, προς το καλύτερο θεωρώ, και προσπαθώ να περνάω όσο μπορώ καλύτερα.

Με λίγα λόγια, αυτή είμαι, γυναίκα, μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη, blogger και χαίρομαι που κάθε μέρα έχω την ευκαιρία να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους μέσα από εδώ!

Οι "μικρές μου στιγμές" γεννήθηκαν μετά από προτροπή μιας αγαπημένης φίλης και την ευχαριστώ για αυτό! Γιατί μέσα εκεί μπορώ και γράφω για τις μικρές, αλλά συγχρόνως τόσο μεγάλες στιγμές μου, τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου…

Τον τελευταίο 1 ½ χρόνο είμαι συνδιαχειρίστρια μαζί με την Σοφία και την Πόλυ στο Pearls ’n’ roses, ένα ιστολόγιο στο οποίο αξιόλογα άτομα γράφουν πάνω σε θέματα που αφορούν τον πολιτισμό.

 

Όσοι από σας επιθυμείτε να επισκεφτείτε τις «Ερωτοαποκρίσεις» στείλτε μήνυμα για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο, στο e-mail:  mrakidou@yahoo.com ώστε να ξεκινήσουμε μαζί το ταξίδι μας.

 

ΜΑΡΑ ΡΑΚΑ