Συνάντηση της Χρυσής Μαρούση με τη Μάρα Ράκα: “Μετανιώνω για όσα δεν είπα, δεν αποκάλυψα, δεν διεκδίκησα, παρασυρμένη από την ψευδαίσθηση του δεδομένου.”

 

Μέσα από τη στήλη «Ερωτοαποκρίσεις με τη Μάρα» ξεκινώ ένα ταξίδι γνωριμίας χωρίς κάποιον ειδικό προορισμό. Με μεγάλη μου χαρά, θέλω αυτή η στήλη, να φιλοξενεί ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, χρώματος, επαγγέλματος και προσωπικών πιστεύω. Ανθρώπους ατόφιους που νιώθουν ότι έχουν αυτό το κάτι για να μεταδώσουν στους υπόλοιπους μέσα από τις απαντήσεις τους. Οι ερωτήσεις δε θα είναι πάντα οι ίδιες αλλά ανάλογα με τον εκάστοτε άνθρωπο που θα συναντώ στην πορεία μου.

 

Τι καλό που κάνει στην ψυχή ένας καφές, μια ζεστή κουβέντα, ένα αυθόρμητο άγγιγμα και μια μεγάλη αγκαλιά, από κείνες… τις παλιές, τις σημαντικές και ξεχασμένες. Αύγουστος 2018. Αγκαλιά… δίχως να φωλιάζει μέσα μας ο φόβος και να μας κατατρώει η υποψία.

 

Συνοδοιπόρος μου στο σημερινό ταξίδι, άλλος ένας απλός, καταδεκτικός και πολύ ταλαντούχος άνθρωπος. Με μια αύρα που εκπέμπει αισιοδοξία και θετική ενέργεια. Μια πολυδιάστατη καλλιτέχνιδα. Η… ΧΡΥΣΗ ΜΑΡΟΥΣΗ.

 

  

 ΧΡΥΣΗ ΜΑΡΟΥΣΗ

 

Σύζυγος- Μητέρα- Συγγραφέας- Αγιογράφος- Στιχουργός.

 

 

 

 

 

«Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα» (2017-εκδόσεις  Ownbook).  Ποιο ήταν το έναυσμα που σας οδήγησε να γράψετε το πρώτο σας μυθιστόρημα;

Για χρόνια υπήρχε αυτή η ιστορία στο μυαλό μου, σχεδόν ολοκληρωμένη. Γενικά, από την εφηβεία ακόμα, είχα κάποιες ιδέες στο μυαλό μου, που όμως ποτέ δεν σκέφτηκα στα σοβαρά πως θα μπορούσαν να γίνουν βιβλία. Βέβαια, βλέποντας το τώρα από απόσταση, νιώθω πως ήταν μια έντονη και βαθιά ανάγκη να πω όσα κρατούσα μέσα μου για χρόνια και με δυσκόλευαν. Και, αγαπώντας από παιδί το διάβασμα και το γράψιμο, το έκανα με γερές δόσεις μυθοπλασίας, επιστρατεύοντας τις ιστορίες, τα στόματα και τα σώματα των ηρώων ενός βιβλίου. Κι έτσι προέκυψε ένα δυνατό μυθιστόρημα που περιέχει άπειρα κομμάτια της ψυχής μου, καλά κρυμμένα παντού.

 

 

Θα μας συστήσετε με τον ήρωα του βιβλίου σας τον…  Πάρη;

Ο Πάρης είναι ένας ήρωας που αγάπησα πραγματικά πολύ. Όσον καιρό έγραφα την ιστορία του, συγκατοικούσα μαζί του. Μαζί του ξυπνούσα, μαζί του έπινα τον καφέ μου, μαζί του βάδιζα στα στενά της πόλης. Τον προσέγγισα σχεδόν όπως ένας ηθοποιός τον ρόλο του. Τον ντύθηκα και έγινα ένα μαζί του. Είναι ένα έφηβο αγόρι, γεμάτο καλοσύνη, αγάπη και μεγάλα όνειρα.  Βαθιά καλλιτεχνική ψυχή, τοποθετημένη από την μοίρα σε ένα σπίτι γεμάτο προβλήματα. Προβλήματα που κορυφώνονται με τον θάνατο της μητέρας του. Και για να δανειστώ και τα λόγια της Ξένιας, μίας από τις κεντρικές ηρωίδες του βιβλίου, ο Πάρης είναι " ένας άγγελος που του είχαν ξεριζώσει με σαδισμό τα φτερά. Ένας άγγελος που χωρίς αυτά παράπαιε με απόγνωση στο χώμα, ματώνοντας τα τρυφερά, άμαθα στο περπάτημα πέλματά του".

 

 

«Με νοιάζει, θέλω και μπορώ» (2018-εκδόσεις Ownbook). Υπάρχουν νοήματα που θέλετε να περάσετε στους μικρούς αλλά και μεγάλους αναγνώστες μέσα από το παραμύθι σας; 

Θα ήταν χαράς έργο, μικροί και μεγάλοι αναγνώστες, να ευαισθητοποιηθούν πάνω στα σημαντικά οικολογικά ζητήματα της εποχής μας. Να σκύψουν πάνω στο περιβάλλον και την φύση και να τα αγαπήσουν όπως τους αξίζει. Και μερικά από τα πιο δυνατά μηνύματα αυτού του παραμυθιού, είναι να ανακαλύψουμε την δύναμη που ο καθένας μας κρύβει μέσα του. Να αποδεχτούμε την ευθύνη που μας αναλογεί και να την αναλάβουμε με λεβεντιά και γενναιότητα. Να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη της μετάνοιας, της παραδοχής του λάθους μας, την σπουδαιότητα της προσπάθειας για επανόρθωση. Και πάνω από όλα, να αντιληφθούμε το μεγαλείο της πραγματικής συγχώρεσης.

 

 

 

Το 2020, το διήγημά σας «Κρεμάλα» διακρίνεται σε λογοτεχνικό διαγωνισμό του Ιανού και συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ημερολόγια καραντίνας» (εκδόσεις ΙΑΝΟΣ). Τι σας ώθησε να γράψετε το συγκεκριμένο διήγημα;

Σε κάποια συζήτηση, άκουσα πως κατά την διάρκεια της πρώτης καραντίνας, αυξήθηκε σημαντικά το ποσοστό της ενδοοικογενειακής βίας. Έτσι, όταν είδα το θέμα του διαγωνισμού, αυτή η πληροφορία με οδήγησε από μόνη της στο γράψιμο αυτού του διηγήματος, που καταπιάνεται με, το τόσο δυσάρεστα, επίκαιρο θέμα της γυναικοκτονίας. Και δυστυχώς ο αριθμός των γυναικοκτονιών που έχουν πραγματοποιηθεί από την ημερομηνία συγγραφής αυτού του κειμένου μέχρι σήμερα είναι σοκαριστικός.

 

 

Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό  βιβλίο, υπήρξε ποτέ κάποιος ήρωας που να σας παρέσυρε έντονα με το χαρακτήρα του;

Φυσικά. Άπειροι. Πάντα, κάποιος ήρωας ξεχωρίζει από το κάθε βιβλίο που διαβάζουμε. Πάντα με κάποιον ταυτιζόμαστε, κάποιος μας κερδίζει και μας παρασύρει να γίνουμε ένα μαζί του. Είναι κι αυτό ένα κομμάτι από την μαγεία του κόσμου του βιβλίου. Θυμάμαι έντονα δύο ηρωίδες από τα πρώτα μου αναγνώσματα, που είναι κι εκείνα που μοιραία, γράφουν αλλιώτικα μέσα μας. Την Τζο από τις «Μικρές Κυρίες» και την Σκάρλετ Ο Χάρα, από το «Όσα παίρνει ο άνεμος».

 

 

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μυστικό για ένα επιτυχημένο βιβλίο;

Ένας συνδυασμός πραγμάτων. Ένα καλό υλικό, το ταλέντο του συγγραφέα, η εμπιστοσύνη και η στήριξη ενός σοβαρού εκδοτικού οίκου στο έργο, καλή προώθηση και διανομή και φυσικά διαφήμιση.

 

 

Πόσο ενδιαφέρον πιστεύετε ότι  υπάρχει για το βιβλίο, από το αναγνωστικό κοινό στη σημερινή εποχή;

Σίγουρα υπάρχει μια υπερπροσφορά στις μέρες μας σε σχέση με την ζήτηση. Δημιουργείται μια αντιστοιχία δυσανάλογη μεταξύ της παραγωγής και της ζήτησης. Όμως πιστεύω πως σε όλες τις εποχές υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για το βιβλίο κι άνθρωποι που απλά δεν τους αφορά.

 

Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;

Είμαι σε συζητήσεις για την έκδοση ενός νέου παιδικού βιβλίου. Παράλληλα ετοιμάζουμε με την Χαρούλα Πάπαρη, μια φοβερή ερμηνεύτρια, συνθέτρια και πολύ καλή μου φίλη, την πρώτη της δισκογραφική δουλειά, με δικούς μου στίχους. Και σύντομα ολοκληρώνω και το δεύτερό μου μυθιστόρημα, που εύχομαι να αγαπηθεί το ίδιο δυνατά με το πρώτο κι ακόμα περισσότερο.

 

 

Μιλήστε μας για την ενασχόλησή σας με την αγιογραφία, τη ζωγραφική και τη στιχουργική;

Από παιδί με συγκινούσε ιδιαίτερα οτιδήποτε είχε να κάνει με την τέχνη. Μεγαλώνοντας, ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να ασχοληθώ με αυτήν. Σπούδασα αγιογραφία, την οποία θεωρώ μια σπουδαία και ιερή  τέχνη, που έχει πολλά να προσφέρει σε όποιον την προσεγγίσει με σεβασμό και αγάπη. Οι εικόνες που φιλοτέχνησα εκείνη την εποχή, είναι οι εικόνες στην οποία προσεύχονται τα παιδιά μου κάθε μέρα και σε όσες έχω πουλήσει, οι ιδιοκτήτες τους. Κι αυτό είναι κάτι που με συγκινεί βαθύτατα. Από την άλλη, με την ζωγραφική, δεν ασχολήθηκα ποτέ επαγγελματικά και θεωρώ πως απλά πιάνει το χέρι μου κι έχω πολλή φαντασία, αλλά στερούμαι τεχνικής και γνώσης. Δεν έχω εντρυφήσει σε αυτήν, ούτε της δόθηκα ποτέ ολοκληρωτικά, όπως της πρέπει. Από τις τρεις τέχνες που αναφέρονται στην ερώτηση, πραγματικός έρωτας υπήρξε για εμένα η στιχουργική. Χωρίς υπερβολή, από το λύκειο και μετά και για πολλά χρόνια, ζούσα, ανέπνεα και επικοινωνούσα με στίχους. Ήμουν απόλυτα πεπεισμένη πως είχα φτιαχτεί για αυτό και μόνο το πράγμα.

 

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την εξαιρετική ερμηνεύτρια Χαρούλα Πάπαρη;

Με την Χαρούλα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Μένουμε στην ίδια περιοχή, είχαμε κοινές παρέες και αναμνήσεις, κινούμασταν στα ίδια μέρη. Πάντα θαύμαζα απεριόριστα την ίδια και το ταλέντο της. Ουσιαστικά κοντά όμως, μας έφερε το πρώτο μου βιβλίο. Βρεθήκαμε στην παρουσίασή του στον Ιανό, αναφέρθηκε εκεί πως γράφω και στίχους και συμφωνήσαμε να τους δει. Έτσι άνοιξε για εμένα ένας μαγικός κόσμος που πάντα αγαπούσα. Οι στίχοι μου φανέρωσαν στην Χαρούλα μια νέα της πτυχή, αυτή της συνθέτριας. Μου ήρθε λοιπόν μια μέρα από το πουθενά με ένα έτοιμο τραγούδι, το Τρένο., και μου ξύπνησε ένα κομμάτι του εαυτού μου που είχα απαρνηθεί τελείως. Ένα όνειρο που είχα θάψει καλά μέσα μου. Το είχα κηδέψει, το είχα θρηνήσει κι είχα μάθει να ζω χωρίς αυτό. Όταν ήρθε το τραγούδι αυτό, συνειδητοποίησα πως τελικά βρισκότανε μέσα μου ολοζώντανο, ανέπνεε μυστικά και περίμενε τη στιγμή της επιστροφής. Υπάρχουν στίχοι που περίμεναν την Χαρούλα σχεδόν 20 χρόνια, κλειδωμένοι σε ένα συρτάρι. Όπως το Τρένο και το Τσιγάρο, τα οποία υπάρχουν και μέσα στο «Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα». Κάποια άλλα γεννήθηκαν χάρη σε εκείνην, σε μια περίοδο που δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να ξαναγράψω στίχους. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα, και με συγκινεί πολύ, είναι πως οι ψυχή μου και η ψυχή της συγγενεύουν απόλυτα.

 

Τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να κυκλοφορήσει το νέο μου παιδικό βιβλίο, που γράφτηκε με κόπο, πολλή δουλειά και μεγάλη αγάπη και είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Το ίδιο να συμβεί και με τα τραγούδια μας.

 

  

“Δεν χρειάζεται πολύ για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον πείσεις ότι η δουλειά που κάνει στερείται εντελώς και αναμφισβήτητα κάθε χρησιμότητα και νόημα.” -Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι-  Τι πιστεύετε εσείς;

Συμφωνώ εν μέρει, γιατί όλα στη ζωή είναι θέμα οπτικής. Έχει μεγάλη σημασία για την πορεία της η στάση μας απέναντι στο καθετί που μας συμβαίνει. Είναι αυτό που λέμε πως όλα είναι στο μυαλό μας. Δεν έχει π.χ. σημασία το πόσο πολύ αξίζεις, αν εσύ έχεις πειστεί ήδη πως δεν αξίζεις καθόλου. Ο κόσμος εισπράττει αυτό που εσύ βγάζεις για τον εαυτό σου. Κι είναι αντίστοιχο κι αυτό που εσύ θα εισπράξεις τελικά.

 

 

 

Τι σημαίνει για σας οικογένεια;

Οικογένεια για εμένα σημαίνει καταφύγιο. Ασφάλεια. Αγάπη. Μια ορθάνοιχτη αγκαλιά χωρίς προϋποθέσεις κι όρια.

 

 

Μιλήστε μας για τα αρνητικά και τα θετικά της Χρυσής Μαρούση.

Πληγώνομαι εύκολα. Βγάζω άμυνες. Θέλω να με αγαπούν όλοι και πολύ. Είμαι ανοργάνωτη στην καθημερινότητά μου. Σταματώ εδώ γιατί μπορώ να σου λέω μέχρι αύριο!  Στα θετικά τώρα. Είμαι προσαρμοστική. Υποχωρητική. Με διάθεση να καταλάβω, να κατανοήσω και να συγχωρήσω. Κι είμαι δοτική ως άνθρωπος.

 

Τι δε θα θέλατε να χάσετε ποτέ από τη ζωή σας;

Τους ανθρώπους που αγαπώ. Το μυαλό μου. Τον δρόμο μου. Το γνώθι σαυτόν.

 

Τι φοβάστε πιο πολύ;

Την απόρριψη. Μήπως δεν είμαι αρκετή. Σε κάθε τομέα της ζωής μου. Μήπως αποδειχτώ λίγη. Και να μην χάσω τον προορισμό, τον στόχο, τον δρόμο μου.

 

Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από μια δεκαετία;

Καταρχάς θα ήθελα να είμαι γερή και να αξιωθώ τα πρώτα - ήντα. Θα ήθελα να εστιάζω ακόμα στα σωστά πράγματα και σημεία. Να έχω εξελιχθεί ως άνθρωπος, να έχει λειανθεί και μαλακώσει η ψυχή μου. Να μπορώ να ασχολούμαι επαγγελματικά με τη συγγραφή που αγαπώ τόσο και να το κάνω με το πάθος του ερασιτέχνη και τις συνθήκες του επαγγελματία. Να είναι καλά η οικογένειά μου και όσοι αγαπώ. Να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου όσα τους αξίζουν, να είμαι δίπλα τους για να τα φροντίζω.

 

 

Πόσο σας έχει επηρεάσει αυτή η επώδυνη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας;

Πολύ, όπως όλους. Με κούρασε αρκετά ψυχικά. Με έκανε ολίγον τι παραπάνω μικροβιοφοβική. Από την άλλη όμως, μου θύμισε να εκτιμώ τα μικρά, καθημερινά πράγματα, να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο, να απολαμβάνω τα πάντα πιο έντονα και να μην αναβάλλω για αύριο ό,τι μπορώ να κάνω σήμερα. Αντιμετωπίζω πια την κάθε μέρα σαν μοναδική κι ανεπανάληπτη και απολαμβάνω την ζωή όσο πιο πολύ μπορώ.

 

 

Ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνατε αν επέστρεφε η ζωή μας στην πλήρη κανονικότητα;

Θα αγκάλιαζα σφιχτά όλον τον κόσμο χωρίς αύριο. Και θα μοίραζα φιλιά. Αυτό νομίζω θα έκανα πρώτα από όλα, γιατί πραγματικά μου λείπει αφάνταστα.

 

 

Αρνητικοί και τοξικοί άνθρωποι. Πως τους αντιμετωπίζετε;

Έχω συνυπάρξει με τέτοιους ανθρώπους και πολύ φοβάμαι πως κάποιες περιόδους ίσως και να υπήρξα κι εγώ η ίδια μία από αυτούς. Τους αντιμετωπίζω λοιπόν  με πραγματική κατανόηση κι αγάπη και συμπάσχω μαζί τους. Δεν τους αφήνω βέβαια να με επηρεάσουν αρνητικά και να με παρασύρουν στο σκοτάδι τους. Προσπαθώ να τους τραβήξω εγώ σε πιο φωτεινά μέρη και χαίρομαι όταν το καταφέρνω.

 

 

 

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει;

Για όσα δεν έχω τολμήσει. Για όλα εκείνα που φοβήθηκα, ύψωσα πολύ ψηλά και δεν πίστεψα πως μπορώ να αγγίξω. Μετανιώνω για όσα δεν είπα, δεν αποκάλυψα, δεν διεκδίκησα, παρασυρμένη από την ψευδαίσθηση του δεδομένου.

 

 

Αποκαλύψτε μου κάτι αυθόρμητα για τον εαυτό σας!

Μου αρέσει πολύ να κάνω δώρα. Και ψάχνω πολύ πριν καταλήξω στο τελικό, γιατί θέλω να αρέσει πραγματικά στον παραλήπτη του. Προσπαθώ να γίνω για λίγο εκείνος και να το επιλέξω με τα δικά του μάτια, το γούστο και τις ανάγκες του.

 

Τι σας αρέσει στους ανθρώπους και τι δεν ανέχεστε εύκολα;

Στους ανθρώπους μου αρέσουν πολύ η καθαρότητα, η ειλικρίνεια και η απλότητα. Με  απωθεί η αγένεια, η χυδαιότητα και η έλλειψη σεβασμού. Οι άνθρωποι που με υποτιμούν και μου φέρονται απαξιωτικά, ερήμην τους με απομακρύνουν. Γενικά πάντως, θεωρώ πως πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους και να εστιάζουμε στα θετικά τους. Να αγαπάμε και να αγκαλιάζουμε τις πληγές, τις δυσκολίες και τις αδυναμίες τους. Αυτά είναι άλλωστε που τους καθιστούν ανθρώπινους.

 

Σε ποια εποχή θα θέλατε να ζείτε αυτή τη στιγμή;

Δεν ζηλεύω καμία άλλη εποχή. Θέλω να ζω στο σήμερα και το κάθε σήμερα να το ζω όπως του αξίζει.

 

Τι σας έχει λείψει περισσότερο στη ζωή σας;

Τα τελευταία 20 χρόνια, η μαμά μου. Η φροντίδα, η αγάπη, η αγκαλιά της. Η πολύτιμη, αναντικατάστατη παρουσία της στο κάθε μέρα μου.

 

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον κόσμο, ποιο θα ήταν αυτό;

Θα αφαιρούσα την κακία από τις ανθρώπινες ψυχές και στη θέση της θα έβαζα γερές δόσεις αγάπης.

 

Πόσο έχει επηρεάσει η τεχνολογία τις ανθρώπινες σχέσεις;

Αναπόφευκτα πολύ. Και θετικά και αρνητικά. Μας φέρνει κοντά, μας βοηθά να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας, να προσεγγίσουμε ανθρώπους που θαυμάζουμε. Από την άλλη, παραφράζοντας τη γνωστή φράση του σπουδαίου Αντώνη Σαμαράκη, ποτέ οι –ψηφιακοί- τοίχοι των σπιτιών δεν ήταν τόσο κοντά και οι καρδιές των ανθρώπων τόσο μακριά, όσο σήμερα. Είναι ένα σπουδαίο εργαλείο στα χέρια μας η τεχνολογία. Σε αυτά, αναπόφευκτα, πέφτει και το βάρος της σωστής ή λαθεμένης χρήσης της.

ΣΟΦΙΑ ΚΟΡΩΝΙΔΟΥ: Ποιοι σπουδαίοι καλλιτέχνες αποτελούν τα πρότυπά σας στην τέχνη και ποιοι σπουδαίοι άνθρωποι αποτελούν τα πρότυπά σας στη ζωή;

Αγαπώ τόσους πολλούς και τόσο πολύ! Από που να ξεκινήσω;! Ο Μάνος Χατζιδάκις. Ο Νίκος Γκάτσος. Η Λίνα Νικολακοπούλου. Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Από σύγχρονους, η Βασιλική Νευροκοπλή. Καλλιτέχνες που σέβονται την τέχνη τους, τον εαυτό τους, το κοινό τους. Πρότυπά μου στην ζωή είναι η αδελφή μου και φίλες μου  που είναι πραγματικά σπάνιοι άνθρωποι. Και γενικά οι  άνθρωποι με ουσία, απλότητα, βάθος, αλήθεια.

 

Μια ερώτηση που θα επιθυμούσατε να σας είχαν κάνει και δεν έγινε ουδέποτε σε συνέντευξή σας;

Δεν βρίσκω κάποια! Με κάλυψαν απόλυτα οι δικές σου!

 

 

Μια ευχή για το 2022;

Εύχομαι αυτή τη χρονιά να γίνουμε επιτέλους η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Να δώσουμε σάρκα και οστά σε όσα πάντα ονειρευόμαστε, μα πάντα αναβάλλουμε για αργότερα. Να αρχίσουμε να ζούμε πραγματικά κι όχι από κεκτημένη ταχύτητα. Να μην παλεύουμε να ξεγελάσουμε κανέναν, και πάνω από όλα τον εαυτό μας. Χρόνια πολλά και με το καλό ο νέος χρόνος!

 

******************************************************

Η ΣΟΦΙΑ ΚΟΡΩΝΙΔΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΜΑΡΟΥΣΗ: "Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα"

 

Πρώτο απόσπασμα

Δεύτερο απόσπασμα

Τρίτο απόσπασμα

 

Αυτοί οι στίχοι περιλαμβάνονται στο μυθιστόρημα «Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα». Γέννησαν για πρώτη φορά μουσικές στη ψυχή της αισθαντικής ερμηνεύτριας Χαρίκλειας, που τα μελοποίησε μοναδικά. Αυτόν τον καιρό ενορχηστρώνονται από τον βραβευμένο μουσικοσυνθέτη,  Γιώργο Τζιαφέττα (Βραβείο Καλύτερης μουσικής της Χρονιάς στα 9α Θεατρικά βραβεία Κουλτουρόσουπας Θεσσαλονίκης για το 2019). Θα συμπεριληφθούν στον πρώτο προσωπικό δίσκο της τραγουδίστριας.

  

ΤΟ ΤΡΕΝΟ

 

Είναι στιγμές που σκέφτομαι

πως το ‘χασα το τρένο,

πως πέρασε και χάθηκε

σε ράγες μακρινές.

Όμως υπάρχουν και στιγμές

που να ‘ρθει περιμένω,

να παρασύρει το κορμί

σε χίλιες διαδρομές.

 

Έλα προτού να ‘ναι αργά

και πάρε με μαζί σου.

Βαρέθηκα να τριγυρνώ

σε έρημους σταθμούς.

Σαν το βαγόνι σύνδεσε

επάνω στο κορμί σου

το κουρασμένο σώμα μου

που σκούριασε. Μ’ ακούς;

 

Μένω για μέρες στο σταθμό

να περιμένω μόνος

λίγο καπνό στον ορίζοντα,

ένα ίχνος γυρισμού.

Αναζητώ εισιτήριο,

όσο υπάρχει χρόνος,

πρόσβαση απ’ το παράθυρο

στη θέα τ’ ουρανού.

 

 

 

ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ

 

Με μόνο φωτισμό τη φλόγα του κεριού

μ’ είχε μαγέψει του χεριού,

αυτός ο ήρεμος, αδιάκοπος χορός.

Τη στάχτη τίναζες απλώς.

 

Μα αυτή η κίνησή σου ήταν μαγική

και στο τασάκι σου η ψυχή

καιγόταν σαν τσιγάρο κι έβγαζε καπνό.

Στάχτη με έκανες καιρό.

 

Θα έχω πάντα μία φλόγα στην καρδιά μου,

αυτήν την κάφτρα του τσιγάρου σου να καίει.

Θ’ αφήνω ίχνη από στάχτη όπου πάω,

όσα «σε ξέχασα» το στόμα μου κι αν λέει.

Κι όσος καπνός απ’ τα δυο χείλη είχε ξεφύγει,

έγινε άρωμα που ακόμα το φοράω.

Απ’ τα μαλλιά, απ’ το κορμί δεν έχει φύγει

αυτό το άρωμα, δικό σου άρωμα.

 

Όσα τσιγάρα κι αν καπνίσω, κι αν κρατώ,

όσο κι αν θέλω δεν μπορώ

να μπω στον μυσταγωγικό σου τον χορό,

να τον χορέψω και εγώ.

 

Το ένα μετά το άλλο σβήνω διαρκώς,

στο τέλος σβήνω και το φως

και πέφτω ν’ αποκοιμηθώ με τη στυφή

γεύση του χωρισμού εκεί.

 

 

Κυρία Μαρούση, σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Καλή και ευλογημένη χρονιά να έχουμε!

Ένα ακόμα ταξίδι χωρίς προορισμό ολοκληρώθηκε. Ένας χρόνος φεύγει κι ένας άλλος έρχεται. Με καινούργιες ελπίδες και ζεστή την καρδιά, με πολλά όνειρα και προσδοκίες, για ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο. Σας εύχομαι καλή και  ευλογημένη χρονιά. Εμείς, θα ξανανταμώσουμε… του χρόνου!

Μάρα Ράκα

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΡΥΣΗΣ ΜΑΡΟΥΣΗ

Η Χρυσή Μαρούση γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη, όπου και εξακολουθεί να ζει με τον σύζυγο και τα δύο της παιδιά. Η ενασχόλησή της με την τέχνη αποδείχτηκε στη ζωή της μονόδρομος.

Ιδιαίτερα καλλιτεχνική φύση, από την εφηβεία της ακόμα γράφει στίχους και ζωγραφίζει. Ακολουθεί σπουδές αγιογραφίας. Παράλληλα η γραφή της εξελίσσεται και σύντομα τη στιχουργική διαδέχεται η πεζογραφία. Το παραμύθι της «Με νοιάζει, θέλω και μπορώ» λαμβάνει έπαινο στον 31^ο λογοτεχνικό διαγωνισμό της Π.Ε.Λ. για το 2013. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα «Κάθε λαβύρινθος κρύβει μια εξώπορτα» (2017-εκδόσεις Ownbook). Ακολούθησε το παιδικό βιβλίο «Με νοιάζει, θέλω και μπορώ» (2018-εκδόσεις Ownbook). Το 2020, το διήγημά της «Κρεμάλα» διακρίνεται σε λογοτεχνικό διαγωνισμό του Ιανού και συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Ημερολόγια καραντίνας» (εκδόσεις ΙΑΝΟΣ).

Για επικοινωνία με τη Χρυσή Μαρούση:
instagram: https://www.instagram.com/chrysmarou/
facebook : https://www.facebook.com/chrysi.marousi
youtube:https://www.youtube.com/channel/UCbONZdkoxxD-QW2KDfgs7Jw
https://youtu.be/w-8CRj5Gxs4
https://youtu.be/h3yvFt9lwg0

 

Όσοι από σας επιθυμείτε να επισκεφτείτε τις «Ερωτοαποκρίσεις», στείλτε  μήνυμα για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο, στο e-mail:  mrakidou@yahoo.com ώστε να ξεκινήσουμε μαζί το όμορφο ταξίδι μας.