μενού

Αρχική Γνωρίστε μας Η Ψιλή κουβέντα Τέχνες

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2022

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Σοφίας Κορωνίδου στην Πόλυ Μίλτου: "Οι καλλιτέχνες έχουν ως χρέος να προκαλούν την σκέψη και τον προβληματισμό."

1) Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο και μετά σαν συγγραφέα. Με λένε Σοφία έχω μια υπέροχη οικογένεια, καλούς φίλους και τις περισσότερες μέρες πολλή διάθεση για ζωή. Ακόμα όμως και τις μέρες που συννεφιάζει και βρέχει στην καρδιά μου, καταφέρνω να το ξεπεράσω με το να διηγούμαι ιστορίες. Η ζωή μου, όπως και όλων των ανθρώπων πάνω στη γη, είναι γεμάτη από ιστορίες: δραματικές και κωμικές, ανιαρές και συναρπαστικές, θριαμβευτικές και ντροπιαστικές, γεμάτες αισιοδοξία και απελπιστικές. Μια μέρα που η απελπισία με είχε ρουφήξει για τα καλά στη δίνη της, αποφάσισα να γράψω μια ιστορία αγάπης, που ταυτόχρονα θα ήταν αστεία, δραματική, ρομαντική και ρεαλιστική. Κάποιες αγαπημένες φίλες την βρήκαν άξια να τη μοιραστώ με τον υπόλοιπο κόσμο και κάποιος εκδότης αποφάσισε να επενδύσει σε αυτήν. Έτσι βγήκε στον κόσμο το πρώτο μου μυθιστόρημα. Στη συνέχεια είδα ότι το να γράφω ιστορίες μου έκανε δώρο διαλείμματα ανάσας από την ασφυκτική καθημερινότητα και συνέχισα να γράφω. 

2) Ποια νομίζετε πως είναι τα καλύτερα σημεία του χαρακτήρα σας και αν υπάρχει κάτι πάνω σας που σας δυσκολεύει και για το οποίο έχετε αρνητική γνώμη. Είμαι έντιμη και ειλικρινής σε βαθμό κακουργήματος. Μου αρέσει πολύ να μαθαίνω καινούρια πράγματα, να ακούω τις ιστορίες των άλλων ανθρώπων, να βοηθάω με όποιον τρόπο μπορώ όποιον βρεθεί στο διάβα μου. Επίσης, όταν καταπιαστώ με κάτι, αφοσιώνομαι εξ ολοκλήρου. Έχω και πολλά κουσούρια όμως, όπως ότι είμαι τεμπέλα και αν δεν είναι απολύτως απαραίτητο να αναλάβω κάτι, αν οι ίδιες οι καταστάσεις της ζωής δε με σπρώξουν προς την κατεύθυνση του, προτιμώ να πω όχι και να ξοδέψω το χρόνο μου σε πράγματα που μ’ ευχαριστούν. Επίσης, υπεραναλύω τα πάντα ώστε να προετοιμαστώ για το χειρότερο που 9 στις 10 φορές δε θα έρθει ποτέ, ξοδεύοντας χρόνο, και ενέργεια. 

3) Τι θέση έχει η συγγραφή στη δική σας ζωή και αν θα μπορούσατε να έχετε ένα νέο ξεκίνημα, θεωρείτε πως θα έπρεπε να αλλάξετε κάτι; Η συγγραφή, όπως προείπα, είναι πρώτα διέξοδος και ψυχική ανακούφιση και μετά μοίρασμα και επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν θα άλλαζα απολύτως τίποτα από όσα ένιωθα όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη συγγραφή των ιστοριών, ίσα ίσα που εύχομαι να μπορούσα να διατηρήσω την αθωότητα και τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων. 

4) Μιλήστε μας για το βιβλίο σας. Σε ποιο είδος λόγου ανήκει; Το καινούριο μου βιβλίο με τίτλο «Άγγελοι και Δαίμονες, διαόλια και τριβόλια» είναι μυθιστόρημα και αν έπρεπε να μπει σε κατηγορία θα λέγαμε πως είναι το κωμικό χρονικό ενός μοιραίου έρωτα. Ενός έρωτα «βίαιου, εύθραυστου, τρυφερού και απελπισμένου» που έλεγε και ο Πρεβέρ. Με δραματικές στιγμές και στιγμές ανοησίας, με καταστάσεις άσχημες και καθημερινές, δοσμένες όμως με χιούμορ για να μην «τραυματίσουν» τον αναγνώστη, αλλά για να του δείξουν πόσο ανόητο είναι να παίρνουμε σοβαρά τις αναποδιές και τις «συμφορές» του έρωτα.
5) Επειδή γνωρίζω αρκετά καλά τη δυνατή σας πένα και το ότι τίποτα δεν αναφέρεται τυχαία σε όσα γράφετε, μου έκανε ζωηρή εντύπωση ο λίγο καυστικός τίτλος του βιβλίου σας που έρχεται σε αντίθεση με το ανάλαφρο εξώφυλλο. Σίγουρα δεν επιλέχτηκαν τυχαία. Μπορείτε να μας πείτε μια άποψη για αυτά; Στην ιστορία μου μπλέκονται πολλοί και διάφοροι χαρακτήρες, όπως γίνεται και στην πραγματική ζωή, και ο καθένας κουβαλάει τα κουσούρια και τις αρετές του που καθορίζουν τις προθέσεις του. Άλλοι λοιπόν λειτουργούν σαν άγγελοι που μας βοηθούν να ξαναβρούμε το δρόμο μας, μας τραβούν μακριά από το χείλος του γκρεμού, μας κρατούν το χέρι στο σκοτάδι και μας θυμίζουν πόσο δυνατοί είμαστε. Άλλοι πάλι, ως δαίμονες, αρέσκονται στην καταστροφή μας, βάζουν εμπόδια στο δρόμο μας και αν βρεθούμε στο χείλος του γκρεμού μας δίνουν μια κλοτσιά για να σιγουρευτούν ότι θα φτάσουμε στον πάτο του φαραγγιού. Υπάρχουν τέλος και τα διαόλια και τα τριβόλια που μας βγάζουν τον πιο άτακτο, ριψοκίνδυνο και κάποιες φορές, τον πιο ενδιαφέροντα εαυτό μας. Το εξώφυλλο επιλέχτηκε για να εκφράσει όλα τα παραπάνω. Τον άγγελο και το δαίμονα που κρύβουμε μέσα μας και ταυτόχρονα το πόσο επιπόλαιοι μπορούμε να γίνουμε συμπεριφερόμενοι σαν άτακτα μικρά παιδιά. 

6) Υπάρχουν στο βιβλίο σας δικά σας βιώματα και αν ναι, πώς καταφέρατε να λειτουργούν αυτά σε αρμονική σχέση με τη μυθοπλασία; Οι συναντήσεις της πολυεθνικής συντροφιάς, οι διαφορές τους που γεφυρώνονται μέσα από το μοίρασμα της διασκέδασης και του άφθονου αλκοόλ, το φλερτ και οι κόντρες, οι συμβουλές των κολλητών φίλων που άλλοτε σε αποπροσανατολίζουν κι άλλοτε σε φέρνουν στα ίσια σου, ο πόνος της απογοήτευσης και της προδοσίας, ο έρωτας που σε οδηγεί σε σημείο αποβλάκωσης και η απότομη και πάντα οδυνηρή προσγείωση στο αεροδρόμιο της πραγματικότητας, είναι δικά μου βιώματα, όπως είναι και των περισσοτέρων ανθρώπων που περπατούν πάνω στη γη. Οι εμπειρίες αυτές έγιναν η βάση πάνω στην οποία εξελίχθηκε η πλοκή της ιστορίας μου που είναι πέρα για πέρα φανταστική. 

7) Οι ήρωές σας έχουν επιλεγεί τυχαία ή εμπνευστήκατε από υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις; Οι ήρωες μου δεν έχουν επιλεγεί τυχαία. Μοιάζουν πολύ με ανθρώπους που έχω γνωρίσει ή και που έχω ακόμα στη ζωή μου, με τις προσωπικότητες τους όμως προσαρμοσμένες ώστε να ταιριάζουν στο χιουμοριστικό πλαίσιο της αφήγησης. 


8) Τα ονόματά τους, τουλάχιστον των πρωταγωνιστών, έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία για σας; Συνήθως, είναι ονόματα που ανήκουν είτε σε αγαπημένους μου ανθρώπους, είτε απλά μου κάνουν κλικ όταν τα ακούω και νιώθω πως ταιριάζουν στον χαρακτήρα που θέλω να δημιουργήσω. Κάποιες φορές όμως τα ονόματα τους σημαίνουν κάτι πολύ συγκεκριμένο. Όπως της Μαλάικα που στα σουαχίλι μεταφράζεται ως άγγελος και της Λίλι Θαμόρα που είναι κωμική αναφορά στη βιβλική Λίλιθ.
9) Οι χώρες και οι τόποι όπου διαλέγετε να δομηθούν οι ιστορίες σας θεωρώ ότι σας δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας ή όχι; Μου φαίνεται πως σημαίνει κάτι για σας αυτή σας η επιλογή. Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια πάνω σε αυτό; Η επιλογή ενός ξένου τόπου με βοηθάει να δραπετεύσω από τη μίζερη ρουτίνα του γνώριμου και να φανταστώ σχεδόν από το μηδέν τη ζωή σε ένα τελείως διαφορετικό περιβάλλον, καθώς και τις δυσκολίες και τις εκπλήξεις που μου επιφυλάσσει η νέα αυτή πραγματικότητα. Δημιουργείται έτσι ένας λευκός καμβάς πάνω στον οποίο μπορώ να ζωγραφίσω την ιστορία μου όπως επιθυμώ. Η έμπνευση είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν αντλείται από μια πόλη με την απίστευτη θετική ενέργεια, την πολυπολιτισμικότητα και τη ζωντάνια του Βερολίνου. 


10) Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα και εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση; Νομίζω όλες οι πηγές έμπνευσης που αναφέρεις ισχύουν ταυτόχρονα και τροφοδοτούν τη σκέψη μου. Υπάρχουν γεγονότα που έχουν συμβεί κάποτε στη ζωή μου και με επηρέασαν δραματικά, και οπωσδήποτε με εμπνέουν σε μεγάλο βαθμό όσα έχω δει κι έχω ακούσει και αφορούσαν τρίτους. Αλλά ας μην αδικούμε και την στιγμιαία παρόρμηση, που είναι η απαρχή κάθε ιστορίας και λαδώνει τα γρανάζια της φαντασίας όταν αρχίζουν να σκουριάζουν. Σαν μια ξαφνική ιδέα ας πούμε, την ώρα του πρωινού ξυπνήματος, στη διαδρομή με το λεωφορείο, στο ντους ή στο σούπερ μάρκετ, που ξαναβάζει σε κίνηση την αφήγηση και της δίνει νέα πνοή. 




11) Ποιος ήταν ο στόχος του παρόντος έργου; Θεωρείτε πως ο αναγνώστης θα συμβαδίσει μαζί σας και θα ζήσει όλα τα συναισθήματα που ζήσατε εσείς γράφοντάς το; Είναι μια σάτιρα του έρωτα και των ανθρωπίνων σχέσεων. Είναι παράλληλα μια υπενθύμιση για το ότι δεν πρέπει να παίρνουμε κατάκαρδα τα όσα μας συμβαίνουν. Η ζωή μπορεί να είναι γεμάτη αναποδιές, όμως οφείλουμε να μην απελπιζόμαστε και να επιβιώνουμε με όπλο και ασπίδα μας το χιούμορ. Ο αναγνώστης ελπίζω να διασκεδάσει στο λογοτεχνικό ταξίδι που του έχω ετοιμάσει, να γελάσει, να συγκινηθεί, να προβληματιστεί και στο τέλος να κλείσει το βιβλίο ανακουφισμένος και με διάθεση αισιοδοξίας. 

12) Καθώς γράφατε, υπήρξαν στιγμές που θελήσατε να αλλάξετε κάτι, ώστε να ελκύσετε θετικότερα τους αναγνώστες σας; Όχι. Γράφω όπως μου υπαγορεύει η έμπνευση μου και η ανάγκη μου για έκφραση και ούτε μπορώ και ούτε θέλω να τις διαμορφώνω με βάση την εμπορικότητα. 



13) Θεωρείτε πως όλα τα είδη λογοτεχνίας έχουν την ίδια βαρύτητα στον ψυχικό κόσμο ενός αναγνώστη; Εσείς ποιο είδος αγαπάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και ποιο επιλέγετε ως δική σας λογοτεχνική σφραγίδα; Δεν έχουν όλα τα λογοτεχνικά είδη την ίδια βαρύτητα, το καθένα έχει όμως σίγουρα την επίδραση του στην ψυχή του αναγνώστη. Το ποιο θα επιλέξει κανείς έγκειται στο προσωπικό γούστο, την διάθεση της εποχής και καμιά φορά στην τύχη. Λατρεύω τα αστυνομικά μυθιστορήματα και τα μυθιστορήματα μυστηρίου, τις κωμικές ιστορίες και την ερωτική ποίηση. Σαν συγγραφέας προσπαθώ να συνδυάσω τις αγάπες μου αυτές με τις ανατροπές στην αφήγηση, τις ατελείωτες γκάφες των ηρώων μου και το έντονο ρομαντικό στοιχείο. 


14) Υπάρχουν συγγραφείς (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε στα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή; Ούσα βιβλιοφάγος από μικρό παιδάκι υπήρξαν χιλιάδες ιστορίες και δεκάδες δημιουργοί που επηρέασαν δραματικά την αντίληψη μου για τον κόσμο: ποιητές όπως ο Λειβαδίτης, ο Σεφέρης και ο Καβάφης, συγγραφείς όπως ο Μάρκες, ο Καζαντζάκης, ο Όργουελ και ο Στάινμπεκ κι άλλοι πολλοί. Κάθε όμως συγγραφέας, κάθε βιβλίο, κάθε στίχος έβαλαν το λιθαράκι τους στο χτίσιμο της προσωπικότητάς μου. Ο θαυμασμός και το δέος που ένιωθα για εκείνους με ώθησε να τολμήσω να γράψω τις δικές μου ιστορίες και να αποφασίσω να τις διηγηθώ στους άλλους ανθρώπους. 


15) Σκέφτεστε ποτέ να υπηρετήσετε εσείς ή το βιβλίο σας ένα άλλο είδος τέχνης; Και ποιο νομίζετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα; Ποτέ δεν ξέρει κανείς τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Πάντως μου αρέσουν πολύ τα κινηματογραφικά σενάρια και σίγουρα θα ήταν υπέροχο αν το βιβλίο μου μεταφερόταν κάποτε στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη. 

16) Λένε πως γεννιέσαι και πεθαίνεις με το χάρισμά σου. Πιστεύετε ότι αληθεύει; Σίγουρα ισχύει. Ωστόσο το κάθε είδους χάρισμα πρέπει να καλλιεργηθεί για να αποδώσει καρπούς.


17) Θεωρείτε πως η εποχή που διανύουμε έχει περισσότερο ανάγκη από βιβλία με χιούμορ, με σκεπτικισμό και κριτική αυστηρή στα κακώς δρώμενα, με σύμβολα και αξίες, με λογικές αναφορές στη βιωματική σκληρότητα και τις δυσκολίες ή βιβλία που αποσκοπούν να καθησυχάσουν το συναίσθημα με δόσεις χαράς και αισιοδοξίας; Εσείς ποια θα διαλέγατε για ένα ανάγνωσμα; Και μόνο η λέξη «καθησυχάσουν» μου δημιουργεί ένα αίσθημα απέχθειας. Ο κόσμος, ούτε σήμερα, ούτε σε καμία εποχή δεν έχει ανάγκη να καθησυχαστεί σαν μικρό παιδί. Τουναντίον, οι καλλιτέχνες παντός είδους έχουν ως χρέος να προκαλούν την σκέψη και τον προβληματισμό. Πιο συγκεκριμένα, οι συγγραφείς των κωμικών ιστοριών δεν παίζουν ούτε το ρόλο ούτε του αυστηρού δικαστή που κουνάει το δάχτυλο στην κοινωνία, ούτε όμως και του κλόουν που αποσκοπεί σε ελαφριά διασκέδαση. Τα μηνύματα τους προς τον κόσμο περνάνε μέσα από το φίλτρο του χιούμορ και στοχεύουν στο να προσφέρουν όντως μια αισιόδοξη κι ελπιδοφόρα ματιά προς το μέλλον χωρίς να εξωραΐζουν την πραγματικότητα. Τα σατιρικά κείμενα που συντρίβουν τις ψευδαισθήσεις μας με τρυφερότητα είναι αυτά που θα επέλεγα να διαβάσω. 


18) Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί; Όχι. Το εντελώς αντίθετο. Όσο πιο αγαπημένα τόσο με μεγαλύτερη χαρά θα τα έδινα σε κάποιον να τα διαβάσει και να μοιραστούμε έτσι την ίδια αναγνωστική εμπειρία. Με την προϋπόθεση να τα σεβαστεί και να τα επιστρέψει όπως τα πήρε. 


19) Αν σας δινόταν επιλογή μεγαλύτερης εμπορικής προώθησης με συμφωνία την αλλαγή σε βασικά σημεία της ιστορίας που γράψατε, αφαιρώντας κομμάτια- λέξεις που έχουν συναισθηματική αξία για σας και για αυτό που θέλετε να πείτε στον αναγνώστη θα το δεχόσασταν; Δε θα το δεχόμουν, όχι γιατί είμαι υπεράνω χρημάτων, αλλά γιατί μετά θα χανόταν το νόημα και ο λόγος που έγινα συγγραφέας. Δηλαδή να μοιραστώ κάτι αυθεντικό και μέσα από την καρδιά μου με τους άλλους ανθρώπους. 


20) Τελειώνοντας θα θέλατε να μιλήσετε με μία φράση ή πρόταση στους υποψήφιους αναγνώστες σας και να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους είναι καλό να διαβάσουν το έργο σας; Γράφτηκε με πολλή αγάπη και μεγάλη χαρά. Την ίδια χαρά που θεωρώ ότι θα προκαλέσει σε όποιον το διαβάσει. 


Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και σας εύχομαι ολόθερμα καλή επιτυχία σε κάθε σας έργο! 



ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκα έναν Δεκέμβρη πριν κάμποσα χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Είμαι μια παθιασμένη τοξοτίνα και παράλληλα η στοργική μαμά μιας υπέροχης κορούλας. Από την άνοιξη του 2022 κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, το μυθιστόρημα μου με τίτλο "Άγγελοι και Δαίμονες, διαόλια και τριβόλια"! Το πρώτο μου ρομαντικό-χιουμοριστικό μυθιστόρημα με τίτλο «Έρωτας από την πρώτη... μάχη» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανός, ενώ από τις εκδόσεις Ανάτυπο κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Οδός Αμαρτίας, αριθμός 12», στην οποία συμμετέχω με το διήγημα μου «Το στοίχημα» που ανήκει στο είδος της λογοτεχνίας Φαντασίας. Τον Απρίλιο του 2019 βραβεύτηκα για το διήγημα μου "Θεσσαλονίκη 2048 μ.Χ." στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του εκδοτικού οίκου Εντύποις "Ένα βιβλίο για τη Θεσσαλονίκη". Είμαι μέλος της συγγραφικής παρέας «Ώρες Συγγραφής» και διαβάζω μανιωδώς όλα τα είδη της λογοτεχνίας. Μιλάω αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά. Αρθρογραφώ στον ιστότοπο Silvery Books, συνδιαχειρίζομαι και προτείνω βιβλία στη στήλη "Οι προτάσεις ενός βιβλιοφάγου" στον ιστότοπο Pearls n' Roses. Διηγήματα μου μπορείτε να βρείτε εδώ στο pearls ή και στο λογοτεχνικό μπλογκ του Spillwords.com Παράλληλα μεταφράζω λογοτεχνία. Κάποια από τα ποιήματα που έχω μεταφράσει είναι της συγγραφέως και ποιήτριας Πόλυς Μίλτου και θα τα βρείτε κι αυτά στη σελίδα του Spillwords.com 


 Για την ομάδα Pearls n' roses 

Σάββατο 7 Μαΐου 2022

Συνάντηση της Ελένης Τζιώγα με τη Μάρα Ράκα: «Η αθωότητα κάποια στιγμή χάνεται ανεπιστρεπτί και μαζί της χάνεται ανεπιστρεπτί και η ξενοιασιά...»

   

Μέσα από τη στήλη «Ερωτοαποκρίσεις» με τη Μάρα» ξεκινώ ένα ταξίδι γνωριμίας χωρίς κάποιον ειδικό προορισμό. Με μεγάλη μου χαρά, θέλω αυτή η στήλη, να φιλοξενεί ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, χρώματος, επαγγέλματος και προσωπικών πιστεύω. Ανθρώπους ατόφιους που νιώθουν ότι έχουν αυτό το κάτι για να μεταδώσουν στους υπόλοιπους μέσα από τις απαντήσεις τους. Οι ερωτήσεις δε θα είναι πάντα οι ίδιες αλλά ανάλογα με τον εκάστοτε άνθρωπο που θα συναντώ στην πορεία μου.

 

Συνοδοιπόρος μου στο σημερινό ταξίδι, η Ελένη Τζιώγα.  

  

ΕΛΕΝΗ ΤΖΙΩΓΑ

Ποιήτρια

 

 


 

Κυρία Τζιώγα καλώς ήρθατε στις "Ερωτοαποκρίσεις".

Καλώς σας βρήκα, με χαρά!

 

Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στο Λαγκαδά της Θεσσαλονίκης. Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;

Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι η “μυρωδιά” του καλοκαιριού, που αν και παραμένει ανεξίτηλη στην μνήμη μου, δεν ξαναβρήκα την ίδια ποτέ από τότε, αν και ακολούθησαν πολύ όμορφα και υπέροχα καλοκαίρια στην ενήλικη ζωή μου, αλλά με τελείως άλλη “μυρωδιά”. Ένα ακόμη γεγονός που μου έμεινε έντονα χαραγμένο στην μνήμη και σε κάποιο βαθμό με επηρέασε ως άτομο, είναι ο θεσμός της πυροβασίας, τα Αναστενάρια του Λαγκαδά. Με εντυπωσίαζε και με μάγευε ως μικρό παιδί αυτή η υπεράνθρωπη ικανότητα, του να  περπατά κανείς στην φωτιά και να μην καίγεται. Θεωρούσα από παιδί, ότι και μεταφορικά, ενυπάρχει στον άνθρωπο αυτή η δυνατότητα, να φλέγεται δηλαδή αλλά να μην καίγεται. Αυτό με έκανε να μην αποφεύγω τις μεγάλες πυρκαγιές στην ζωή μου, όπου και διαπίστωσα ότι μπορώ να γίνω μεταφορικά πάλι μιλώντας… Αναστενάρισα.

 

Μιλήστε μας λίγο για σας σαν άνθρωπο.

Πολυεπίπεδη θα έλεγα. Εύκολη αλλά και δύσκολη. Άνθρωπος με αντιφάσεις και διάφορα πρόσωπα δηλαδή. Υπερκινητική και παθιασμένη με την ζωή. Οι μεγάλες μου αγάπες είναι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, που είναι το Α και το Ω στην ζωή μου. Από εκεί και πέρα αγαπώ παιδιόθεν και ασίγαστα το διάβασμα και αγαπώ επίσης πολλά είδη μουσικής. Τα τελευταία χρόνια έχω αδυναμία στην κλασσική, ιδίως την μπαρόκ μουσική, την τζαζ και τα μπλουζ.

 

«Τ’ Ανείπωτα» από τις εκδόσεις Ελκυστής. Πώς νιώσατε κρατώντας στα χέρια σας την πρώτη ποιητική συλλογή σας;

Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα πολύ περίεργα, όπως φαντάζομαι θα νιώθουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Είχα πάντα φίλους που γράφουν και με παρότρυναν να γράψω κι εγώ, αλλά για κάποιο λόγο αρνιόμουνα πεισματικά να το κάνω ή αν έγραφα κάτι, μετά το αποκήρυττα αμέσως. Το θέμα αυτό της ποίησης ήταν κάτι που ξεπήδησε ξαφνικά, απότομα και κατακλυσμιαία, τόσο που δεν μπορούσα πια να το αρνούμαι. Έτσι γράφτηκε η πρώτη συλλογή «Τ΄ΑΝΕΙΠΩΤΑ».

 

Ποιο ρόλο έχει η ποίηση στην προσωπική σας ζωή;

Τώρα πια είναι ένας δυναμικός τρόπος έκφρασης  προς τα έξω, μύχιων σκέψεων και συναισθημάτων, που δεν βρίσκουν άλλο μέσον για να εκδηλωθούν. Παίρνουν δηλαδή σώμα και μορφή.

 

Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη γραφή;

Όπως προείπα ο κοινωνικός μου περίγυρος αποτελείται από άτομα που ασχολούνται με την γραφή. Εγώ από τα μικράτα μου διάβαζα πάντα πάρα πολύ. Η ποιητική γραφή προέκυψε συγκυριακά, με την αρχή του εγκλεισμού της πανδημίας. Αυτό έχει λογική γιατί οι εσωτερικές φωνές μας για να ακουστούν, θέλουν απόλυτη ησυχία και απομόνωση. Να σκύψει κανείς μέσα του και να δει τι υπάρχει θαμμένο και να το ανασύρει στην επιφάνεια. Αυτό δεν μπορούσε να γίνει πριν, ίσως γιατί πάντα βρισκόμουν περιτριγυρισμένη από πολύ θόρυβο.

 

Από πού αντλείτε συνήθως την έμπνευσή σας;

Η έμπνευσή μου είναι ερεθίσματα που δέχονται οι αισθήσεις μου από στιγμές απλές ή σπουδαίες, γεγονότα σημαντικά ή σημαίνοντα, πρόσωπα υπαρκτά ή μυθικά, ιστορίες αληθινές ή φανταστικές, εικόνες άσχημες ή πανέμορφες, μυρωδιές καταγεγραμμένες στην μνήμη που επανέρχονται με μια αφορμή στο παρόν, αγωνίες, επιθυμίες, φόβοι και αγάπες της ζωής μου περασμένες, παρούσες και μέλλουσες. Με δυο λόγια από τις αισθήσεις και τις σκέψεις.

 

Πώς νιώθετε κάθε φορά που αποτυπώνετε με λέξεις στο χαρτί αυτό που πηγάζει από μέσα σας;

Είναι επώδυνη η γραφή της ποίησης, κάθε ποίημα είναι και μία οδυνηρή γέννα, που μετά τις ωδίνες, νιώθεις μία εξάντληση αλλά και μία απέραντη ανακούφιση, γαλήνη και αγαλλίαση.

 

Ποιες είναι αυτές οι «ιδιαίτερες στιγμές» που σας ωθούν κατά διαστήματα να δημοσιεύετε ποιήματά σας στο διαδίκτυο πριν ακόμη εκδοθούν;

Δεν είναι “ιδιαίτερες στιγμές”, είναι άποψη. Λέγεται ότι ο Καβάφης, ο οποίος δεν είχε εκδώσει ο ίδιος κάποια ποιητική συλλογή, παρά μόνο δημοσίευε τα ποιήματά του ένα - ένα σε εφημερίδες και περιοδικά, τα τύπωνε σε φύλλα, τα δίπλωνε σαν τις λεγόμενες “σαΐτες” που φτιάχναμε μικροί, πήγαινε έξω από το θέατρο Ζιζίνια στην Αλεξάνδρεια και όταν σχόλαγε η παράσταση, τα πέταγε στον κόσμο που έβγαινε. Ως φανατική Καβαφική κι εγώ κατά κάποιον τρόπο κάνω το ίδιο. Δεν έχω σαν στόχο τις πωλήσεις, την φήμη και την δόξα. Μ’ ενδιαφέρει τα ποιήματά μου να αγγίξουν ψυχές. Η μεγαλύτερη επιβράβευση για μένα ήταν όταν μου ήρθε ένα συγχαρητήριο mail, γραμμένο σε σπαστά ελληνικά, για ένα ποίημά μου που κυκλοφόρησε στο youtube, από την Βενεζουέλα, όπου όπως έμαθα αργότερα, υπάρχει μία μικρή ελληνική παροικία και κάποιοι αυτόχθονες αγαπούν και μαθαίνουν ελληνικά.

 

Λένε πως η αναγνώριση, μπορεί να αλλάξει τον εκάστοτε άνθρωπο όταν τη γευτεί. Τι πιστεύετε εσείς;

Σίγουρα μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο, έως και να τον καταστρέψει μπορεί, ειδικά αν δεν έχει γερές αντιστάσεις και ικανά φίλτρα. Το έχουμε δει πολλές φορές να γίνεται αυτό.

 

Υπήρξε κάποιο γεγονός στη ζωή σας που θα ήταν ικανό να σας κάνει να σταματήσετε να γράφετε;

Δεν το ξέρω. Ακόμη δεν ξέρω αν θα συνεχίσουν να με επισκέπτονται οι λέξεις στο μέλλον και για πόσο. Σκέφτομαι ότι για όσο θα γίνεται αυτό, θα είναι καλό.

 

Πώς αντιμετωπίζετε τον αλληλοσπαραγμό που όλοι βλέπουμε κατά καιρούς στα social media;

Είναι πολύ θλιβερό και όσο και να προσπαθείς να απέχεις πολλές φορές σε “παίρνει η μπάλα” που λέμε. Υπάρχει πολύς θυμός συσσωρευμένος που με την υποτιθέμενη ανωνυμία του διαδικτύου, εκφράζεται ορμητικά και ακατέργαστα. Προσπαθώ να προφυλάσσομαι και να απέχω. Ο καθένας μας με αυτά που γράφει και λέει, αφήνει το αποτύπωμά του σε κοινή θέα και κρίση. Αυτό φέρνω σαν προμετωπίδα σε κάθε επίθεση που μπορεί να δεχθώ.

 

Άλλαξε κάτι στο σκεπτικό ή στον χαρακτήρα σας, κατά τον εγκλεισμό σας στην εποχή της καραντίνας; Σας ανησυχεί το μέλλον; Πόσο σας έχει επηρεάσει αυτή η επώδυνη κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας;

Ναι, σίγουρα επηρέασε και το σκεπτικό μου και τον χαρακτήρα μου. Καταρχάς, γνώρισα κι αγάπησα την μοναχικότητα, πράγμα έως σήμερα άγνωστο για μένα. Τώρα την απολαμβάνω, γαληνεύω και γίνομαι και δημιουργική. Το μέλλον η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να το δω αισιόδοξα. Η ματιά μου και οι σκέψεις μου είναι σκοτεινές και απαισιόδοξες και από κάθε άποψη, κοινωνική, οικονομική, περιβαλλοντολογική. Με όλα αυτά που βιώνουμε βλέπω την ευθραυστότητα και τις ατέλειες της ανθρώπινης φύσης η οποία έχει παραμείνει στην ιστορία της ανθρωπότητας η ίδια, δεν έχει δηλαδή εξελιχθεί. Εξέλιξη έχουμε μεγάλη στον τομέα της τεχνολογίας μόνο. Αυτό όμως δεν προάγει τον παράγοντα άνθρωπο, άρα και την κοινωνία της οποίας είναι μέλος.

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο αυτή την εποχή;

Έχω έτοιμη ήδη μία νέα ποιητική συλλογή η οποία μέχρι τέλος του χρόνου πιστεύω ότι θα εκδοθεί. Συνεχίζω να γράφω ποίηση και προσπαθώ να συνεχίσω ένα μυθιστόρημα που είχα ξεκινήσει να γράφω, αλλά δεν ξέρω που και αν θα με βγάλει κάπου.

 

Τι δε θα θέλατε να χάσετε ποτέ από τη ζωή σας;

Τους αγαπημένους μου και την αγάπη και την λαχτάρα μου για την ίδια την ζωή.

 

Ποια προσωπικότητα σάς έχει παρασύρει με την εικόνα της;

Αρκετές αλλά θα πω επιγραμματικά δύο που μου έρχονται στο μυαλό αυτή την στιγμή: O μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης και ο αγαπημένος Αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης.

 

Υπάρχει η απόλυτη ευτυχία;

Όχι φυσικά. Η ευτυχία είναι στιγμές, το πολύ - πολύ κάποιες μικρές περίοδοι στην διάρκεια της ζωής μας.

 

Ποιο είναι το αγαπημένο σας απόφθεγμα;

Πλείστοι (άνθρωποι) κακοί. Τάδε έφη Βίας ο Πριηνεύς, ένας εκ των επτά σοφών της αρχαιότητας.

 

Χόμπι και ενδιαφέροντα;

Αρκετά. Διάβασμα, γράψιμο, μουσική, κινηματογράφος, χορός tango, γυμναστική, κηπουρική και ναι θα το πω ΚΑΙ κέντημα.

 

Τι νοσταλγείτε περισσότερο από τις παλιές εποχές;

Την εποχή της αθωότητας. Κι αυτό γιατί η αθωότητα κάποια στιγμή χάνεται ανεπιστρεπτί και μαζί της χάνεται ανεπιστρεπτί και η ξενοιασιά. Επιθυμώ διακαώς να νιώσω ξενοιασιά, πράγμα που νομίζω ότι πια είναι αδύνατον.

 

Τι σημαίνει για σας φιλία;

Ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου. Έχω λίγους πολύ καλούς φίλους  και πολλούς γνωστούς. Οι φιλίες μου παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μου, τόσο που δεν μπορώ να την φανταστώ πια χωρίς αυτές.

 


Τρεις θετικές και τρεις αρνητικές λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας;


Θετική, εξωστρεφής, χαρούμενη και ευαίσθητη, βαριέμαι εύκολα, διάσπαση προσοχής.

 

Αγαπημένοι Έλληνες και ξένοι συγγραφείς;

Επαμεινώνδας Γονατάς, Κωνσταντίνος Καβάφης, Κώστας Βάρναλης, Οδυσσέας Ελύτης,  Νίκος Καββαδίας, Νίκος Καζαντζάκης, Νίκος Καρούζος είναι κάποια ονόματα που μου έρχονται αυτή την στιγμή. Από ξένους συγγραφείς, Χόρχε Λουις Μπόρχες, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Μίλαν Κούντερα, Φίλιπ Ροθ, Τόμας Μαν και άλλοι.

 

Τι απεχθάνεστε περισσότερο;

Τον θυμό. Συγκεκαλυμμένο ή απροκάλυπτο.

 

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον κόσμο, τι θα ήταν αυτό;

Τον ίδιο τον κόσμο.

 

Αν σας ζητούσαν να γράψετε ένα διαφορετικό είδος γραφής, ποιο θα επιλέγατε;

Πεζογραφήματα.

 

Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει στη ζωή σας;

Σίγουρα υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει, αλλά πιστεύω ότι αυτό είναι και αναπόφευκτο. Καλούμαστε στην διάρκεια της ζωής μας να πάρουμε τόσες πολλές αποφάσεις, που δεν είναι δυνατόν, ούτε έχουμε και την απαιτούμενη εμπειρία  και γνώση για να παίρνουμε πάντα τις κατάλληλες και σωστές αποφάσεις.

 

Τι σας αρέσει στους ανθρώπους και τι δεν ανέχεστε εύκολα;

Μου αρέσει η αφοσίωση και δεν ανέχομαι τον θυμό.

 

Μιλήστε μας για το εξώφυλλο της ποιητικής σας συλλογής.

Το εξώφυλλο της ποιητικής μου συλλογής Τ΄ΑΝΕΙΠΩΤΑ, είναι μία παραλλαγή του συμβόλου του δένδρου της ζωής που το φυσάει ο άνεμος και το φιλοτέχνησε η κόρη μου Φένια Ρίζου, η οποία είναι αρχιτέκτονας. Στο εσωτερικό του βιβλίου υπάρχουν επίσης διάφορες παραλλαγές του εξωφύλλου που πάλι τις φιλοτέχνησε η ίδια.

 

«Μπορεί να συγχωρώ… μα δεν ξεχνώ!» Εσείς τι κάνετε σ’ αυτή την περίπτωση;

Συγχωρώ αλλά δεν είναι έξυπνο να ξεχνάς. Γι αυτό λοιπόν δεν ξεχνώ.

 

«Το ότι ανεχόμαστε δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό που ανεχόμαστε δεν αξίζει τίποτα παραπάνω.» (Nicolás Gómez Dávila)

Τι πιστεύετε εσείς;

Έχει απόλυτο δίκιο.

 

Αν αποφασίζατε μια μέρα να κάνετε ένα restart στη ζωή σας, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;

Εννοείται ότι δεν θα έκανα τα λάθη του παρελθόντος αλλά θα έκανα... άλλα. Και εννοείται φυσικά ότι θα έκανα πάλι τα δύο μου παιδιά, τις μεγάλες αγάπες της ζωής μου, την Φένια και τον Τάσο.

 

Διανύουμε μια εποχή, άνευ προηγουμένου στην ιστορία του πλανήτη μας. Τι σας έχει λείψει περισσότερο τα δυο τελευταία χρόνια;

Πρώτον οι αγκαλιές και τα φιλιά, που τα έχουμε ξεχάσει, έχουμε ξεχάσει μέχρι και την χειραψία. Δεν αγγιζόμαστε πιά κι αυτό είναι τραγικό. Δεύτερον οι παρέες μου που δεν τις βλέπω όσο συχνά θα ήθελα, το έξω δηλαδή και το μαζί. Μου έχουν λείψει επίσης ο χορός και η γυμναστική.

 

Στέλνετε ποιήματα και άρθρα στο Greek News and Radio FL, εφημερίδα και ραδιοφωνικός σταθμός της ομογένειας στην Φλόριντα της Αμερικής. Πώς νιώθετε γι αυτό;

Χαίρομαι ιδιαίτερα για την πρόταση αυτή που μου έγινε και που μπορούν τα κείμενά μου να φτάνουν στους Έλληνες του Καναδά και της Αμερικής.

 

Οι κριτικές που ακούσατε για την πρώτη σας ποιητική συλλογή;

Ήταν και θετικές και αρνητικές. Δεν πτοούμαι όμως, όπως δεν ανεβαίνω και σε κανένα καλάμι.

 

Μετά την ολοκλήρωση ενός ποιήματος, ποια είναι η πρώτη φράση που έρχεται συνήθως στο μυαλό σας;

Ανακούφιση!!!

 

Ο χώρος των δημιουργών λένε πως είναι ένας στίβος ανταγωνισμού. Πιστεύετε ότι μπορεί να γεννηθούν αληθινές φιλίες μεταξύ τους;

Σίγουρα είναι πολύ ανταγωνιστικός ο χώρος με πολλά μαχαιρώματα και τραβήγματα του χαλιού κάτω από τα πόδια. Αλλά εγώ ακολουθώ το δικό μου μοναχικό μονοπάτι μακριά απ’ όλα αυτά. Παρ’ όλα αυτά κατορθώνω και έχω φίλους στον χώρο της τέχνης χωρίς να υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ μας.

 

Ποιοι είναι για σας οι πραγματικοί ήρωες στη σημερινή εποχή;

Οι καθημερινοί άνθρωποι, οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που κάθε μέρα περνούν μία οδύσσεια για να μπορέσουν να τα καταφέρουν στις υπέρογκες δυσκολίες της ζωής.

 

Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες σας;

Το μήνυμά μου είναι γαληνέψτε, αγαπήστε και διαβάστε.

 

Κυρία Τζιώγα, σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.

 

 

 

Ποιήματα της Ελένης Τζιώγα

 


Κάποιες νύχτες

(πατήστε τον τίτλο για να ακούσετε το ποίημα -απαγγέλει η Σοφία Κορωνίδου)


Οι πεταλούδες

 

Άξαφνα η παλίρροια της ασημαντότητας πλημμύρισε την Πολιτεία.

Κάποια φωτισμένα παράθυρα, βυθισμένα στο νερό,

φέγγουν για λίγο θαμπά και μετά καταποντίζονται στα σκοτεινά τα βάθη.

Και η φαυλότητα, έφτασε κι αυτή απειλητικά, στα ψηλά μπαλκόνια.

Έκοψαν τα κορίτσια τα μακριά μαλλιά τους

κι έμεινε γυμνός, ευάλωτος, ο ντελικάτος τους λαιμός

στο πεπρωμένο που έρχεται. Φύτεψαν τις μεταξένιες καστανές πλεξούδες τους κι αυτές βλάστησαν κίτρινα λουλούδια,

όψιμα γιασεμιά του χειμώνα, που φεύγει βιαστικά,

διωγμένος από έναν ήλιο, αναρχικό αντάρτη. Μεγάλες λευκές πεταλούδες, ήρθαν και κάθισαν

στην ανάστροφη της παλάμης τους,

παρασυρμένες και γοητευμένες από την μεθυστική, λουλουδένια μυρωδιά τους και τους μίλησαν στην μυστική τους γλώσσα,

κουνώντας τα φτερά τους. Τα κορίτσια, ένωσαν τα χέρια τους σε σχήμα πεταλούδας και μίλησαν κι αυτές του Άρχοντα, του Ήλιου, στην μυστική πεταλουδίσια γλώσσα. Εκείνος, τους χαμογέλασε τρυφερά, χρυσολάμποντας εκτυφλωτικά και γενναιόδωρα,

φιλώντας και χαιδεύοντας τους λεπτούς, σαν μίσχους λουλουδιών, λαιμούς τους.

 

 

Το γρέζι της λύπης

 

Και ήταν ψίθυρος γλυκός η φωνή του που έβγαινε απ’ το ψηλό παράθυρο τα καυτά μεσημέρια. Μιλούσε για τον δυνατό λίβα που φυσούσε και αντάριαζε

τα ηλιοτρόπια στα χρυσαφένια χωράφια,

για τον ουρανό, χρωματισμένο στο μπλέ του κοβαλτίου,

που έπλεαν κατάλευκα γλαρόνια

και για τον μοναχικό λύκο, που κοίταζε μαγνητισμένος την ακίνητη, άσπρη σελήνη, ολοστρόγγυλη και παγερή, ουρλιάζοντας αραιά και θλιμμένα,

το σκοτεινό σύννεφο της μοναξιάς του για να σπάσει. Αφουγκράζονταν εκστατικά την φωνή του, γυναίκες κομψές, που τ΄ ατλαζένια τους φορέματα θρόϊζαν απαλά,

σχηματίζοντας το βόρειο σέλας, κορίτσια, αρωματισμένες χρυσαλλίδες, που τα τσίνορά τους,

φτερά πολύχρωμης πεταλούδας, ανοιγόκλειναν αργά, σκορπίζοντας διάφανα χρώματα του ουράνιου τόξου,

βάφοντας τον μακρινό ορίζοντα και

παιδιά με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα και ιδρωμένα, αχνιστά μαλλιά, απ΄ το κυνήγι των καλοκαιρινών άσπρων σύννεφων. Μάζευαν στις χούφτες τους βελούδινους ψιθύρους και τους απίθωναν στο κουρασμένο προσκεφάλι τους τις νύχτες, για να μαυλίσουν τα φευγάτα πολύχρωμα όνειρα. Η λύπη τον εζήλεψε κι έβαλ΄ένα γρέζι στην ζεστή,

βελούδινη, βαθιά φωνή του. Κι αυτή, ταξίδευε σαν νότα ραγισμένου έγχορδου και

προσγειώνονταν πάνω στα κατακόκκινα χείλη, όπου τα μάτωνε φιλώντας τα,

μ΄ εκείνο, το υπέροχο γρέζι της λύπης στην φωνή του.

 

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

 

Η Ελένη Τζιώγα κατάγεται από τον Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, όπου και πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Έζησε στη Θεσσαλονίκη, στην Κομοτηνή και στην Αθήνα. Εκεί, εργάστηκε στη γραμματεία των Δικαστηρίων του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Από το 2018 ζει μόνιμα στη Θεσσαλονίκη.

«Τ’ Ανείπωτα» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

Για όσους θα ήθελαν να επικοινωνήσουν μαζί της:

Email: el.tzioga@gmail.com

Facebook: Eleni Tzioga

 

 

Ένα ακόμα ταξίδι χωρίς προορισμό ολοκληρώθηκε. Να μιλάμε με την καρδιά, να χαμογελάμε συχνά και να τολμάμε να είμαστε… απλά και μόνο ο εαυτός μας.  

 

Όσοι από σας επιθυμείτε να επισκεφτείτε τις «Ερωτοαποκρίσεις» μπορείτε να στείλετε μήνυμα για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο, στο e-mail:  mrakidou@yahoo.com ώστε να ξεκινήσουμε μαζί το ταξίδι μας.

        

 

 ΜΑΡΑ ΡΑΚΑ

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022

ΟΛΑ ΚΑΛΑ της Σοφίας Κορωνίδου

 



 

Χτύπησε το ξυπνητήρι της ακριβώς στις 7 και μισή.  Πέταξε τα σκεπάσματα και σηκώθηκε αμέσως, χωρίς να χάσει χρόνο τεμπελιάζοντας. Ο ήλιος έλαμπε και οι αχτίδες του διαπερνούσαν τις φρεσκοσιδερωμένες κουρτίνες της. Τις τράβηξε στην άκρη για να μπει φως και άνοιξε διάπλατα το παράθυρο για να αεριστεί το δωμάτιό της. 

Έβαλε νερό στη καφετιέρα και γέμισε το φίλτρο με τρεις κοφτές κουταλιές καφέ φουντούκι.  Ήταν ο αγαπημένος της.  Το άρωμα του πλημμύρισε την κουζίνα και της προκάλεσε μια φευγαλέα αίσθηση ανακούφισης.  Ήπιε ένα φλιτζάνι παρακολουθώντας αφηρημένα την κίνηση στο δρόμο και κατόπιν έφαγε ένα μπισκότο με βρώμη και μαύρη σοκολάτα μασώντας αργά.

Ήπιε δυο ποτήρια νερό -που κάνουν καλό στον οργανισμό και στο δέρμα-έπλυνε σχολαστικά τα δόντια της, χτενίστηκε, ντύθηκε και μακιγιαρίστηκε ελαφρά. 

Περίμενε στη στάση υπομονετικά.  Είχε αρχίσει να κάνει κρύο.  Τυλίχτηκε στο μάλλινο πανωφόρι της.  Θα κατέβαινε με το λεωφορείο ως το κέντρο για τις δουλειές της.  Ήταν όλες γραμμένες στο μπλοκάκι της.

Πρώτα πήγε στο ταχυδρομείο. Αμέσως μόλις μπήκε φρόντισε να κόψει χαρτάκι από το μηχάνημα.  Είχε πολύ κόσμο. Περίμενε αγόγγυστα την σειρά της, κι όταν ήρθε, με πολλή ευγένεια συνομίλησε με την υπάλληλο και έστειλε δυο φακέλους.  Έναν με απλό ταχυδρομείο και έναν με συστημένο.

Μέσα στην επόμενη ώρα πλήρωσε τους λογαριασμούς του νερού και του ρεύματος και κατάφερε να  τακτοποιήσει όλες τις εκκρεμότητες της με επιτυχία. Πήρε πάλι το λεωφορείο της επιστροφής.  Χτύπησε το εισιτήριο της και βρήκε μια άδεια θέση και κάθισε. Στα μισά της διαδρομής, όμως, μπήκε στο λεωφορείο ένας ηλικιωμένος και εκείνη σηκώθηκε για να του δώσει τη θέση της, όπως άλλωστε ήταν το σωστό.

Πέρασε από το σούπερ μάρκετ, αγόρασε όσπρια, ψωμί του τοστ ολικής άλεσης, λαχανικά και φρούτα, ψάρι και αυγά.  Πήρε επίσης γάλα χωρίς λακτόζη και χυμό πορτοκάλι χωρίς ζάχαρη. Έδωσε και πάλι τη θέση της στην ουρά στο ταμείο σε έναν κύριο που είχε μόνο μια συσκευασία γιαουρτάκια.  Όταν έφτασε η σειρά της πλήρωσε το ακριβές αντίτιμο στην ταμία, ακόμα και τα δύο λεπτά, ώστε να μην τη βάλει σε κόπο να ψάξει ρέστα.  Την καλημέρισε με αβρότητα και εκείνη ανταπέδωσε.

Επέστρεψε στο σπίτι και τακτοποίησε τα ψώνια της.  Το  καθένα στη σωστή του θέση.  Σκούπισε όλο το σπίτι και ξεσκόνισε κάθε επιφάνεια.  Ύστερα έβαλε ένα πλυντήριο με χρωματιστά και ξεχώρισε τα λευκά για το επόμενο. Φρόντισε να προσθέσει μαλακτικό και σκόνη για τα άλατα.  Ήταν σημαντικό να βάζει πάντα σκόνη για τα άλατα, αλλιώς το πλυντήριο της θα πάθαινε ζημιά.

Γέμισε την κατσαρόλα με νερό για να φτιάξει μακαρόνια, πήρε τηλέφωνο τη μαμά της για να ρωτήσει για την υγεία της- όλα καλά εκτός από το πόδι της που πονάει με τις αλλαγές του καιρού και την στεναχωρεί – και ύστερα πήρε τηλέφωνο και την κόρη της –είπε ότι ίσως έρθει το άλλο σαββατοκύριακο αν δεν έχει πολύ διάβασμα.  Έκατσε στον φορητό της υπολογιστή, καθάρισε την σκόνη από το πληκτρολόγιο με ένα πινέλο και κατόπιν έστειλε μερικά πολύ σημαντικά ηλεκτρονικά μηνύματα.

Όταν τελείωσε τη δουλειά της, σηκώθηκε και έριξε μια ματιά στον ουρανό έξω από το παράθυρο της κουζίνας.  Πουθενά δεν φαινόταν το γαλάζιο του.  Μόνο φαιά απειλητικά σύννεφα που μετέτρεπαν την πραγματικότητα σε φιλμ νουάρ με λυπημένο τέλος.  Τι να έκανε εκείνος τώρα; σκέφτηκε.  Κι ύστερα έθαψε το πρόσωπο της στα χέρια της για να πνίξει τους λυγμούς.


copyright © Σοφία Κορωνίδου

Popular Posts