Το βιβλίο «Μικρό Λευκό Κοχύλι»
μου το πρότεινε μια πολύ καλή φίλη, λέγοντας ότι είναι το καλύτερο βιβλίο που
έχει διαβάσει μέχρι σήμερα.
Με προϊδέασε με δυο λόγια για
το περιεχόμενο του, και γνωρίζοντας την ευαισθησία της, ήξερα από πριν την
επίδραση που θα είχε στη ψυχολογία μου.
Για λίγες μέρες, λοιπόν,
περίμενε υπομονετικά πάνω στο κομοδίνο μου.
Το κοιτούσα το πρωί όταν ξυπνούσα και το βράδυ λίγο πριν πέσω για ύπνο
όμως δεν αποφάσιζα να βουτήξω μέσα στην οδυνηρή αλήθεια του. Κάποια στιγμή αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να
μάθω τα κρυμμένα μυστικά των σελίδων του κι έτσι το πήρα διστακτικά στα χέρια
μου. Ήταν ακριβώς όπως το περίμενα και
ίσως ακόμα περισσότερο.
Δυνατό, ειλικρινές, άπειρα
ανθρώπινο, σκληρό και υπέροχο μαζί.
Οι ενοχές και τα λάθη που κάθε
γονιός μαθαίνει να κουβαλά στην ψυχή και
τη συνείδηση του σαν ασήκωτο φορτίο. Η
συνειδητοποίηση του πολύτιμου που αφήνουμε να κυλήσει σαν νερό κάτω από τα
πόδια μας, ενώ αφοσιώνουμε τις στιγμές μας στο ανούσιο. Η τεράστια ευθύνη να κάνουμε τα παιδιά μας ανθρώπους
δυνατούς, ανεξάρτητους και αυτάρκεις και ταυτόχρονα να χτίσουμε μαζί τους μια
σχέση που να έχει γερά θεμέλια. Η αγωνία
μας να τα προφυλάξουμε από την κακία και την βρωμιά του κόσμου. Το αστείρευτο κουράγιο, οι αντοχές ψυχικές
και σωματικές, η υπομονή, η απάρνηση της ίδιας μας της προσωπικότητας. Η αγάπη και η τρυφερότητα. Ο πόνος, η απώλεια, ο θυμός, η απέραντη θλίψη
και η μοναξιά. Και τέλος η λύτρωση.
Η ιστορία μιας μητέρας που
βίωσε τη μοίρα που κάθε γονιός τρέμει μονάχα στη σκέψη της. Αναγκάστηκε να ζήσει το χαμό του παιδιού
της.
Η νεαρή έφηβη που επαναστατεί
στο οικογενειακό περιβάλλον που θεωρεί ασφυκτικό και το τραγικό της τέλος.
Μια ιστορία που ξεχειλίζει από
μηνύματα. Μηνύματα ανθρωπιάς κι
απόγνωσης. Μηνύματα προς όλους μας.
Το «Μικρό Λευκό Κοχύλι» έκανε
την καρδιά μου να σφιχτεί. Το πρώτο
πράγμα που έκανα μόλις διάβασα τις τελευταίες του λέξεις, ήταν να αγκαλιάσω την
κόρη μου σφιχτά.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ιστορία μιας μαμάς και της κόρης της. Ένας εσωτερικός μονόλογος μιας αγωνιώδους διαδρομής. Η προσπάθεια επαφής με ένα παιδί που χάθηκε για πάντα. Η μαμά της Στέλλας κάνει ένα μακρύ εσωτερικό ταξίδι, αναλύοντας την ίδια και τη στάση της απέναντι στη ζωή της και στον μητρικό της ρόλο. Μέσα από ενοχές, θλίψη, σκληρό πόνο και απόγνωση, βρίσκει επιτέλους τις απαντήσεις που ζητά. Η θλίψη δεν θα σβηστεί ποτέ και το ξέρει, μα μιλώντας στο νεκρό παιδί της, βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ουσιαστικά μας δείχνει τον δρόμο, επενδύοντας στην απλότητα των σχέσεων. Στην απλότητα της ίδιας της ζωής. Μια σκληρή ιστορία με επίκεντρο την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων και την αντίσταση στην περιπλοκότητα της καθημερινότητας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
χρόνια στην Κατερίνη και την περίοδο της εφηβείας ξαναγύρισε στη Γερμανία, όπου φοίτησε στο Λύκειο του Τύμπιγκεν. Έκανε σπουδές Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών με εξειδίκευση στην Ψυχολογία και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Δραματοθεραπεία. Εργάσθηκε δεκαέξι χρόνια στο ΚΕΘΕΑ όπου μετεκπαιδεύτηκε ως Σύμβουλος εξαρτήσεων και διετέλεσε Διευθύντρια σε διάφορες μονάδες του, μεταξύ τον οποίων και στη Θεραπευτική Κοινότητα ΙΘΑΚΗ. Έχει δημιουργήσει τους «Κύκλους Ζωής», μια εναλλακτική δομή μέσα από την οποία δραστηριοποιείται οργανώνοντας σεμινάρια, συναντήσεις και ομάδες αυτοβοήθειας και προσωπικής ανάπτυξης. Ζει στην Περαία Θεσσαλονίκης με τον σύντροφο της και τα δυο αγόρια τους. Από το 2011 διατηρεί την ιστοσελίδα Kapaworld και το Μικρό Λευκό Κοχύλι είναι η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου