Τα κύματα...
Κι έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως έχεις χάσει ένα κομμάτι από τον εαυτό σου...και όσο αν θέλεις να το πάρεις πίσω,σου φαίνεται αδύνατο...πολλές σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σου,γίνονται χείμαρρος και νιώθεις πως σε πνίγουν...
Βασιλική Σταύρου
Βλέπεις τα κύματα να έρχονται κατά πάνω σου και αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα...
περνάνε από το νου σου όλες οι σημαντικές στιγμές που έζησες,στιγμές που σε έκαναν ευτυχισμένο,στιγμές που σε έκαναν αυτό που είσαι...αναθεωρείς τις πράξεις σου,τα λάθη σου,όλα όσα θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά...άραγε,αν είχες την ευκαιρία,θα ξαναέκανες τα ίδια ή θα αντιδρούσες τελείως διαφορετικά;
και είσαι έτοιμος να πιάσεις πάτο,νομίζεις πως όλα τελειώσαν...και πονάς...θέλεις να αντιδράσεις,να παλέψεις,να κολυμπήσεις προς την επιφάνεια...
και κάπου εκεί βρίσκεις την δύναμη να πολεμήσεις,να μην αφήσεις τα κύματα να αποφασίσουν για το μέλλον σου.Σκέφτεσαι πως τελικά,δεν είσαι μόνος σου,έχεις φίλους να σε τραβήξουν,έχεις οικογένεια να σου δείξουν την έξοδο.Και λίγο πριν το κύμα σκάσει,εσύ είσαι ήδη στην ακτή,νικητής!
και νοιώθεις πιο δυνατός,πιο ήρεμος γιατί ξέρεις πως τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει,αν εσύ δεν του το επιτρέψεις.Γιατί ξέρεις πως στο χέρι σου είναι το αν θα είσαι ευτυχισμένος ή απλά θα καταθέσεις τα όπλα σε μια μάχη που ξεκίνησε χωρίς αιτία.
Και βλέπεις πως η θάλασσα γαλήνεψε,αλλά κυρίως πως γαλήνεψες εσύ!Και αυτό είναι που έχει σημασία τελικά.Να είσαι εσύ ήρεμος και καλά,για να μπορούν να είναι και οι γύρω σου.Και το έκανες για σένα,γιατί το αξίζεις!
και θα δεις πως η θάλασσα ήταν ήρεμη πάντα...απλά κάποιος πέταξε μέσα πέτρες και την τάραξε.Γι'αυτό,άλλη φορά μην επιτρέψεις σε κανέναν να πετάξει πέτρες μέσα της,σου ανήκει και είναι στο χέρι σου να την διατηρήσεις ήρεμη!
"υπόστεγο για αυτούς που αγαπώ..."
Βασιλική Σταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου