Το μυθιστόρημα «Μια
χούφτα πετράδια», την πρώτη φορά, το διάβασα με μιαν ανάσα. Κι αυτό γιατί ένα
από τα δυνατά του σημεία είναι οι ανατροπές και η γρήγορη πλοκή. Οπότε ήταν αδύνατον να μείνω για να εξετάσω
προσεκτικά στις λεπτομέρειες γιατί η ροή της ιστορίας με τραβούσε σαν μαγνήτης
και με προκαλούσε να ικανοποιήσω την αναγνωστική μου περιέργεια. Αναγνώρισα αμέσως στους πολύ ρεαλιστικούς και
πολύ ανθρώπινους πρωταγωνιστές της ιστορίας της και τον εαυτό μου αλλά και
δικές μου φίλες και γυναίκες που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Ένιωσα μαζί τους τις αγωνίες τους και τις λαχτάρες τους και ήταν αδύνατο πια να μην
διαβάσω ως το τέλος για να δω τι θα απογίνουν.
Οι πέντε αυτές γυναίκες
είναι η Κοραλία, η Ζαφειρία, η Αδαμαντία, η Ρουμπίνη, η Σμαράγδα, συν μία που
δεν ανήκει στην παρέα των πετραδιών, οι οποίες βιώνουν την απόλυτη ευτυχία και
την απόλυτη δυστυχία. Όπως όλοι μας κάνουν σφάλματα για τα οποία στη συνέχεια
πληρώνουν το τίμημα. Το τίμημα όμως κάποιες φορές αποδεικνύεται απάνθρωπα βαρύ.
Οι ζωές τους ξεκινούν όπως μια υπέροχη λιακάδα ευτυχίας, μα στην πορεία
συγκεντρώνονται σύννεφα και όσο κι αν προσπαθήσουν δεν μπορούν να σταματήσουν
τον τυφώνα που έρχεται για να ξεριζώσει συθέμελα τις αυταπάτες τους και να τις
προσγειώσει στην σκληρή πραγματικότητα. Βιώνουν
τον έρωτα και την αγάπη, δημιουργούν οικογένειες, ζουν το πάθος και την
απελπισία κι εκεί που θεωρούν ότι το σκοτάδι πάει πια τις τύλιξε για τα καλά,
έρχεται η φιλία ως από μηχανής θεός να φέρει την κάθαρση στην τραγωδία που ζουν
και να τις λυτρώσει. Στο μυθιστόρημα της κυρίας Δεληντζόγλου ο
αναγνώστης βιώνει ένα συνεχές ρόλερ-κόστερ συναισθημάτων και μέσα στις ιστορίες
των πέντε γυναικών είναι βέβαιο πως θα ανακαλύψει και τη δική του ιστορία. Δεν θέλω να πω περισσότερα και να σας χαλάσω
τη χαρά της ανακάλυψης. Το τελευταίο που
θα πω είναι πως θεωρώ ότι το μυθιστόρημα της κυρίας Δεληντζόγλου είναι ένα απλά
αλλά καθόλου απλοϊκά γραμμένο δημιούργημα που θα σας ταξιδέψει και θα σας
αφήσει σίγουρα στο τέλος με μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα.
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ
Διδυµότειχο, ένα ήσυχο
απόγευµα. Τα κορίτσια απολαµβάνουν το καθιερωµένο χαρτάκι τους. Ο ήχος του
τηλεφώνου έρχεται να διακόψει βίαια το παιχνίδι. Η φωνή στην άλλη πλευρά της
γραµµής ακούγεται δυνατά…
– Ραντεβού… στα
νεκροταφεία. Και µετά σιωπή. Το κλίµα βαραίνει, τα µάτια στολισµένα από
δάκρυα ανταλλάσσουν κλεφτές µατιές. Εικόνες εµφανίζονται στη µνήµη όλων και το
παρελθόν δε φαντάζει πλέον τόσο µακρινό…
Πέντε γυναίκες: η
Ζαφειρία, η Σµαράγδα, η Κοραλία, η Αδαµαντία και η Ρουµπίνη, όλες χαρισµατικές
µα τόσο διαφορετικές µεταξύ τους, µέλη µιας παιδικής παρέας, γίνονται µάρτυρες
µιας ζωής βγαλµένης λες από ταινία. Πρωταγωνίστριες πολλές φορές χωρίς τη
θέλησή τους. Η ζωή όµως δεν είναι ταινία, δε δίνει πάντα το δικαίωµα της
επιλογής!
Μια ασύδοτη ζωή, ένας
αιφνίδιος θάνατος, ένας στόχος που άργησε να εκπληρωθεί, µια λανθασµένη
επιλογή, η άφιξη ενός ξένου από µακριά και µια αυτοκτονία. Πώς συνδέονται
µεταξύ τους και τι καταλυτική δύναµη έχουν; Μπορούν να καταστρέψουν µια δυνατή
φιλία ετών; Κι ακόµη περισσότερο… µπορούν να καταστρέψουν µια ζωή;
Οι ανθρώπινες ζωές
άραγε, καταστρέφονται ή απλά εξελίσσονται;
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Σταυρούλα
Δεληντζόγλου γεννήθηκε στο ακριτικό Διδυµότειχο, όπου και διαµένει μέχρι
Το παρόν βιβλίο, «Μια
χούφτα πετράδια», είναι το πρώτο της µυθιστόρηµα.
Βρείτε περισσότερα για
τη Σταυρούλα Δεληντζόγλου στο παρακάτω σύνδεσμο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου