ΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

Η ποίηση είναι το λογοτεχνικό είδος που θαυμάζω και σέβομαι περισσότερο από όλα, θεωρώντας παράλληλα πως αποτελεί το πιο δύσβατο μονοπάτι που μπορεί κάποιος να επιλέξει (ή μήπως η ίδια η ποίηση τον επιλέγει;) για να εκφράσει τη δημιουργικότητα του. Σύμφωνα με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε η ποίηση είναι «η ρυθμική δημιουργία της Ομορφιάς»  και ο εντελώς δικός μας νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης είπε κάποτε πως «πιο δύσκολο είναι να συμπληρώσεις ένα στίχο παρά να σηκώσεις ένα βράχο».  Παρόλα αυτά, και δόξα τω Θεώ, στην σύγχρονη εποχή της πνευματικής ρηχότητας υπάρχουν ακόμα ποιητές που μας βοηθούν «να κοιτάζουμε τα άστρα ακόμα κι αν βρισκόμαστε μέσα στο βούρκο».

Η ποίηση είναι για μένα ο τρόπος να μετουσιώνεις σε λέξεις όσα εγκλωβίζουν την ψυχή σου.  Λέξεις με τρομακτικό βάρος που όταν ραγίζουν παράγεται φως. 

Μια από τις αγαπημένες μου συλλογές είναι η συλλογή «Πόλεις» του Κωνσταντίνου Ζαχαράκη.  Οι στίχοι του στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά, ξεχειλίζουν μελαγχολία, ερωτισμό, νοσταλγία και απόγνωση.  Σε όλα τα ποιήματα του αποτυπώνονται ο σκληρός ρεαλισμός του σήμερα συνοδευμένος πάντα με την υποκειμενική, σχεδόν υπερφυσική, αντίληψη της πραγματικότητας που βασανίζει τους πραγματικούς ποιητές νύχτα και μέρα. 

Σας αφιερώνω τρία από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα:

(από το «Μεσολόγγι»)

Χθες μου χαρίστηκε μια θάλασσα

μόνο το ψέμα χαρίζει τέτοιες αγάπες

μόνο το ψέμα γενναιόδωρα απλώνει

την πιο επιθυμητή αλήθεια.

Στα χέρια σου.

Μη γελάς γιατί μου κάνει κακό.

Μα κι αν δε γελάς, είναι κρίμα.

(από το «Είδα τις πόλεις να γερνάνε»)

Ξυπνώ και στο παράθυρο η πόλη

γριά γυναίκα

ομολογεί την ηλικία της.

Δε χρειάζεται να το κάνεις αυτό

προλαβαίνω να της πω πριν πάω για δουλειά.

Μου έχουν μιλήσει για ‘σένα,

έχω δει τις φωτογραφίες σου

όταν ήσουν κορίτσι.  Μην εκδικείσαι.

(από το «Εικοστός πρώτος αιώνας»)

Μίλησε στη μέρα

δεν μπορώ να δω την ομορφιά σου της είπε

έπαψα να είμαι ποιητής

Οι άνθρωποι με κυβερνάνε με την καλοσύνη τους

και χιλιάδες καλώδια ένωσαν ακανόνιστα τον κόσμο

πώς λοιπόν να σου γράψω ποιήματα;

Δεν υπάρχουν πια δημόσια θεάματα, ούτε διάσημα θηρία

όσοι διαφωνούσαν ξήλωσαν τις πεποιθήσεις τους

και μεταμφίεσαν τα πάθη τους

σε κάτι βρώσιμο και αποδεκτό.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Κώστας Ζαχαράκης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1975 και

σπούδασε κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. To motto του είναι "η συγγραφή για τη
συγγραφή". Σήμερα, εργάζεται ως συντάκτης στην ιστοσελίδα ipolizei.gr και δημοσιεύει διηγήματα και ποιήματα του στα προσωπικά blog του k-zax.blogspot.com και shortstorieswriter.blogspot.com.

Οι «Πόλεις» είναι η πρώτη του ολοκληρωμένη ποιητική συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βεργίνα. 

Έχει συμμετάσχει επίσης στα εξής συλλογικά έργα:

Tweet Stories (e-book)

25^η ώρα project

Μια εικόνα… χίλιες λέξεις (Τοβιβλίο.net)

Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Ποίησης (εκδόσεις Νέα Διάσταση)

ενώ το Μάιο του 2013 το Ideostato.gr δημοσίευσε το σενάριο του «Το λουλούδι του κίτρινου βράχου» για ταινία μικρού μήκους.

Έχει κερδίσει τα εξής βραβεία και διακρίσεις:

Σύλλογος Προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας Βόλου, διαγωνισμός ποίησης 2012 Β’ Βραβείο

Περιοδικό Κελαινώ, διακρίσεις στους ποιητικούς διαγωνισμούς 2012 και 2013 με Έπαινο και Β’ Βραβείο αντίστοιχα

Υψηλή αξιολόγηση για το διήγημα «Η τελευταία νύχτα» που μπήκε στα 10 πρώτα του διαγωνισμού διηγήματος που έκαναν από κοινού η Δυας Εκδοτική και το μπλογκ MoonlightTales.

Δουλειές του έχουν δημοσιεύσει και τα εξής blogs και sites:

vakxikon.gr                

Λογοτεχνικές Αναφορές

Οξυγόνο

Τοβιβλίο.net

openbook

ideostato.gr

shortstory.gr

καθώς επίσης και τα εξής έντυπα:

Μανδραγόρας,

Κελαινώ

Η Πόλη Ζει

Κέφαλος

Για να επικοινωνήσετε μαζί του μπορείτε να στείλετε email στην ηλεκτρονική διεύθυνση  zaxarakiscostas@gmail.com.

Σοφία Κορωνίδου
Συγγραφέας