ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΓΙΑΝΝΑ της Σταυρούλας Δεληντζόγλου

Γιάννα…

γιατί για μένα αυτό το όνομα σημαίνει μάνα!

Σε έχω μάνα και είσαι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή μου.

Το πιο σημαντικό δώρο που μου χαρίστηκε γενναιόδωρα από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μου.

Κάθε μέρα που μεγαλώνω συνειδητοποιώ, πως δεν είναι δεδομένο, όλα τα παιδιά να έχουν αυτή την σπάνια τύχη, να ‘χουν μια μητέρα σαν και σένα.

Ο Θεός έστειλε εσένα στη ζωή μου, σαν το πιο πιστό του άγγελο να με αγαπάς, να με φροντίζεις, να με στηρίζεις και να μου δίνεις δύναμη, ελπίδα και φως, όταν η μαυρίλα και η κακία του κόσμου επιχειρεί να με περικυκλώσει.

Η παρουσία σου πάντα διακριτική.

Η  συμβουλή σου πολύτιμη και πάντα εφόσον σου έχει ζητηθεί.

Είσαι εκεί ακόμη και όταν σε διώχνω, λέγοντας ότι δε σε έχω ανάγκη.

Και όταν σε στεναχωρώ με τα καμώματά μου, με μια άφεση αμαρτιών στα χείλη.

Η αγκαλιά σου το πιο παραμυθένιο καταφύγιο, με απίστευτη θέρμη και ατέλειωτη στοργή.

Το φιλί σου μέλι έρχεται να εξαλείψει την πίκρα της ζωής.

Η εικόνα σου ακόμη και αν είσαι καμιά φορά μακριά, αρκεί για να απαλύνει τον πόνο που κρύβω στην καρδιά μου.

Η θύμησή σου και μόνο είναι λόγος, ώστε το πιο φωτεινό μου χαμόγελο,

να κοσμεί το πρόσωπό μου.

Χαίρομαι και μαζί μου χαίρεσαι και συ.

Στεναχωριέμαι και συ πονάς, διότι είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία.

Ένα κομμάτι σου έχει μείνει για πάντα σε μένα.

Αναμνήσεις από παιδί μέχρι και τώρα που γεμίζουν τις αποθήκες της καρδιάς μου και μου δίνουν κουράγιο και ενέργεια, όταν αυτά εκλείπουν και η ζωή γίνεται απαιτητική και δύσκολη.

Είσαι η αιτία που τη σκέψη μου καθοδηγεί η αισιοδοξία και η καλή προαίρεση.

Είσαι ο λόγος που η καρδιά μου ξεχειλίζει από αγάπη και καλοσύνη και η ψυχή μου φεγγοβολά σαν το πιο αστραφτερό αστέρι.

Αν δεν ήσουν εσύ δε θα ήξερα πώς να αγαπώ τους ανθρώπους, πώς να συγχωρώ και να αφουγκράζομαι τον πόνο και τις ανάγκες τους, πώς να δίνω ένα κομμάτι από τον εαυτό μου, πώς να βοηθώ όποτε μπορώ χωρίς ανταλλάγματα, γιατί έτσι με έμαθες πως είναι να αγαπάς! Ν’ αγαπάς ανυστερόβουλα , απόλυτα, ολοκληρωτικά, χωρίς φόβο κι επιφύλαξη.

Κλείνω τα μάτια και χαμογελώ όταν αναλογίζομαι ότι υπάρχεις στη ζωή μου.

Η σκέψη κάποια στιγμή να σε χάσω ανυπόφορη και δε ριζώνει στο λογισμό μου.

Θα ήμουν περήφανη για τον εαυτό μου, αν γινόμουν το 1/3 καλή μάνα, όσο στέκεσαι τόσα χρόνια καθημερινά εσύ.

Είσαι για μένα η μάνα μου, η μεγάλη μου αδερφή, η επιστήθια φίλη μου, η ασπίδα μου.

Είσαι για μένα με μια λέξη απλά… το λουλούδι μου!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Δεληντζόγλου Σταυρούλα γεννήθηκε και διαμένει στο ακριτικό Διδυμότειχο. Είναι

Ειδικός προσχολικής αγωγής, δραστηριοτήτων, δημιουργίας και έκφρασης. Από το 2004 ωστόσο προσφέρει τις υπηρεσίες της στον Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού στο υποκατάστημα Διδυμοτείχου. Το πρώτο της μυθιστόρημα εκδόθηκε το 2016 με τίτλο

‘ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΠΕΤΡΑΔΙΑ’ από τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή, ενώ το 2017 το διήγημά της με θεματολογία τον τόπο γέννησής της, συμπεριλήφθηκε στη συλλογή διηγημάτων ‘ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ-ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ’ που εκδόθηκε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.