Κβο Βάντις (ταινία 1951) - κριτική του Λεωνίδα Κορωνίδη

Επικές ταινίες

Θα εγκαινιάσω τα άρθρα με τις κριτικές μου με το αγαπημένο μου κινηματογραφικό είδος, τις επικές ταινίες. Ένα είδος που μεσουράνησε κυρίως στις δεκαετίες του 50’ και του 60’. Μια περίοδος που ανέδειξε ταινίες με διαχρονική επιτυχία, κάτι που μαρτυρά το γεγονός ότι προβάλλονται ακόμα και τώρα από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, κυρίως βέβαια την περίοδο του Πάσχα.

Κβο Βάντις  (1951)

Quo Vadis (λατινικά): πού πηγαίνεις;

Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Ρόμπερτ Τέιλορ, η Ντέμπορα Κερ, ο Πίτερ Ουστίνοφ και ο Λίο Γκεν. Η ταινία έλαβε οκτώ υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, χωρίς όμως να κερδίσει κάποιο.

Ένα φιλμ κόσμημα της εποχής, που άγγιξε τα όρια του έπους, υπήρξε το Κβο Βάντις, που προβλήθηκε στους κινηματογράφους το 1951.

Μια ταινία καθηλωτική από την αρχή μέχρι το τέλος, που εστίαζε στα πρώτα χριστιανικά χρόνια και τους ανελέεητους διωγμούς που υπέφεραν οι πρώτοι οπαδοί του χριστιανικού κινήματος από την πανίσχυρη, μεγαλοπρεπή και άκρως διεφθαρμένη Ρωμαϊκή εξουσία.  

Δύο είναι για μένα τα βασικά σημεία που μετατρέπουν το συγκεκριμένο φιλμ από μια απλά ενδιαφέρουσα ταινία σε αριστούργημα. 

1ον: H εξαιρετική ερμηνεία του Πίτερ Ουστίνοφ. Ο διάσημος ηθοποιός, κλασσικός εκπρόσωπος της σπουδαίας Βρετανικής σχολής, αποτύπωσε με τεράστια  επιτυχία τον μακράν δυσκολότερο ρόλο της ταινίας, τον αυτοκράτορα της Ρώμης Νέρωνα. Έναν άκρως ιδιόρρυθμο και κυκλοθυμικό άνθρωπο που με την ίδια ευκολία και απάθεια μιλούσε, τραγουδούσε και σκότωνε όποιον του έκανε κέφι. η μεγαλομανία, η παιδική αφέλεια σε ορισμένα σημεία, η τάση για καταστροφή, η διαρκής ανασφάλεια, η ψευδαίσθηση του τεράστιου μουσικού ταλέντου και ο διαρκώς συγχυσμένος νους, στοιχεία που εξέφραζαν απόλυτα την οντότητα που λεγόταν Νέρωνας, αποδόθηκαν με αμίμητη μεγαλοπρέπεια από το Πίτερ Ουστίνοφ. 

2ον: Η μουσική της ταινίας. Ως γνωστόν δεν νοείτο επικό φιλμ χωρίς την απαραίτητη επιβλητική μουσική υπόκρουση. Ένας μαέστρος του είδους, ο Ούγγρος Μίκλος Ρόζα, μας χάρισε μια ακόμη απαράμιλλου κάλλους και αισθητικής μουσική επένδυση. Καθηλωτική, εκφραστική και συγκινητική αναλόγως με την σκηνή και την περίσταση. Κάθε κινηματογραφόφιλος οφείλει να δει την συγκεκριμένη ταινία για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το μεγαλείο της.

Καλή θεάση,

Λεωνίδας Κορωνίδης