Μικρές κοφτές προτάσεις, εύκολη ανάγνωση, γλώσσα
απλή, ιστορία καθημερινή… έτσι τουλάχιστον φαίνεται.
Δε σε αφήνει, όμως, να σταματήσεις την ανάγνωση. Σε
κρατάει δέσμιο στις στιγμές με τις οποίες περιγράφει τη ζωή. Ή μάλλον, έχει την
τέχνη να σε αναγκάζει να ακολουθήσεις βήμα προς βήμα τον κεντρικό ήρωα σε όλα.
Όπως και κάθε άλλο πρόσωπο που πλαισιώνει τη δική του ύπαρξη. Όλα έχουν
σημασία. Όλα. Ακόμα και το πακέτο τα τσιγάρα, μοναδικός διαρκής σύντροφος στο
ταξίδι της ζωής του ήρωα, παρηγοριά του θλιβερή και καταδίκη του…
Προχωράς την ανάγνωση και νομίζεις πως ακούς την
ανάσα του, νομίζεις πως βλέπεις τις εκφράσεις που παίρνει σε κάθε αντίδραση,
επιθυμείς διακαώς να μπεις μέσα στο βιβλίο και να αντιδράσεις ανάλογα.
Ένα βιβλίο ολοζώντανο. Πολύ αληθινό. Τόσο, που
κάποιοι ίσως να ταυτιστούν σε πολλά, όχι απαραίτητα από τη θέση του ήρωα.
Το αγάπησα. Παρόλο που δεν αγάπησα καθόλου τον
εγωκεντρικό παλιοχαρακτήρα του Ρίτσαρντ Σαντ, που με συνάρπασε με την
απόδοση πραγματικών χαρακτήρων στο πρόσωπό του.
Που όλοι του έφταιγαν, όλα τον αναστάτωναν, όλα τον καταπίεζαν, όλα ήταν
απαίσια, εκτός από… τον μοναδικό, τον τέλειο εαυτό του, που ήταν ο μόνος ο
οποίος έπρεπε να διεκδικεί δικαιώματα και χαρές. Και κάποιος άλλος, μια
προέκταση της δικής του συνέχειας σε άλλη έκδοση. Όχι η γυναίκα ούτε τα παιδιά,
ούτε οι γονείς… Άλλος…
Θα νιώσετε έντονα συναισθήματα, θα θυμώσετε πολύ, θα
εκπλαγείτε πολύ, θα λυπηθείτε πολύ, θα αισθανθείτε δικαιωμένοι... θα σκεφτείτε
πως η λύση είναι πάντα δίπλα μας, αλλά χρειάζεται θέληση για τις σωστές
αποφάσεις, όταν… όταν...
Διαβάστε το! Θα με θυμηθείτε!
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεράσιμος Κρεμαστούλης
Ο Γεράσιμος Κρεμαστούλης γεννήθηκε το 1993 στην Αθήνα. Σπούδασε στο εκεί Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας είναι αφηρημένος, καθώς πλάθει με το μυαλό του ιστορίες. Κύρια πηγή έμπνευσής του αποτελούν τα νυχτερινά του όνειρα. Τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του προτιμά να τα γράφει στο χαρτί και μ’ αυτόν τον τρόπο να τα μοιράζεται με τους άλλους.
Οπισθόφυλλο
Ο Ρίτσαρντ Σαντ συνηθίζει να αντιμετωπίζει τη ζωή του ως έναν ατελείωτο κύκλο μονότονων και ανιαρών ημερών, που τις "διανθίζουν " μόνο οι κακές συνήθειες, ο εγωκεντρισμός και η συναισθηματική αδιαφορία του απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις του οικογενειακού και εργασιακού του περιβάλλοντος. Κάθε καινούργια μέρα έρχεται για να τον βυθίσει περισσότερο στο τέλμα της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης απέναντι σε όσα καλά τού έχει επιφυλάξει η ζωή. Θα φτάσει όμως αναπότρεπτα και η ώρα που θα συνειδητοποιήσει με τον πιο σκληρό τρόπο πως το ζητούμενο είναι να εκτιμήσεις κάτι πριν το χάσεις, πριν γίνεις ανήμπορος θεατής της ίδιας σου της ζωής. Και τότε θα κληθεί να πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα...
Για το Pearls n’ roses
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου