Καλό φθινόπωρο!
Ελπίζω να απολαύσατε κάποια ταινία σε ένα όμορφο θερινό
σινεμά· αν όχι προλαβαίνετε ακόμα αφού το καλοκαίρι καλά κρατεί.
Πίσω στον χρόνο θα ταξιδέψουμε με την ταινία του Σεπτεμβρίου.
Η ταινία γυρίστηκε το 1999 και βασίζεται σε αυτοβιογραφία της συγγραφέως Τζάνετ
Φρέημ 1924-2004.
An Angel at My Table
Σκηνοθέτης: Τζέιν Κάμπιον.
Ηθοποιοί: Κέρι
Φοξ-Αλέξια Κίο- Κάρεν Φέργκιου (Τζάνετ Φρέημ), Κέβιν Γουίλσον (πατέρας της Τζάνετ Φρέημ), Ίρις Τσυρν (μητέρα της Τζάνετ Φρέημ).
Η αληθινή ιστορία της συγγραφέως Τζάνετ Φρέιμ που γεννήθηκε το
1924 στη Νέα Ζηλανδία. Στην ταινία παρακολουθούμε τη ζωή της συγγραφέως από την
παιδική της ηλικία. Η Τζάνετ Φρέημ είναι η μικρή κόρη μιας πολύτεκνης
οικογένειας που ζει στην επαρχία της Νέας Ζηλανδίας. Η ζωή της κάθε άλλο παρά
εύκολη εκείνη την εποχή. Η καλλιτεχνική της φύση δημιουργεί δυσκολία στις
σχέσεις με τους άλλους που δεν αδυνατούν να την κατανοήσουν. Η ειλικρίνεια, η
ευθύτητα και η ευαισθησία της αιφνιδιάζει τους πάντες. Έτσι η μοναχικότητα και η μελαγχολία είναι
μονόδρομος για την Τζάνετ. Την εποχή εκείνη στην κοινωνία που ζει όλα αυτά
ερμηνεύονται ως ψυχική νόσος, σχιζοφρένεια.
Έγκλειστη για 6 χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα έχει υποστεί πολλά ηλεκτροσόκ σαν θεραπεία. Η
γραφή είναι η μόνη διέξοδος για την ψυχή και το μυαλό της, την γλιτώνει
από μια λοβοτομή. Ένα λογοτεχνικό
βραβείο που θα λάβει κατά την διάρκεια της νοσηλείας της και πρέπει να
παραλάβει, ευτυχώς, αναβάλει την επέμβαση.
Βγαίνοντας από το ίδρυμα μένει στην αρχή με την αδελφή
της και στη συνέχεια με έναν φίλο ζωγράφο που την φιλοξενεί σε ένα σπίτι στην
εξοχή, προσφέροντας της ένα ιδανικό περιβάλλον να εκφραστεί και να γράψει
απελευθερωμένη απ’ όλους και όλα. Η αναγνώριση και η επιτυχία δεν αργεί να
έρθει και την οδηγούν στο Λονδίνο. Έτσι για πρώτη φορά παίρνει συναισθηματικά
δυνατή κάνει αυτό που είναι όλη της η
ζωή. Στο Λονδίνο ζει ένα μικρό διάστημα και συναναστρέφεται με διάφορους καλλιτέχνες·
τελικά αναχωρεί για την Ισπανία θεωρώντας πω η ζωή εκεί θα είναι πιο εύκολη. Πράγματι
βρίσκει έναν αληθινά μικρό παράδεισο. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα για πρώτη φορά και
απολαμβάνει όμορφες πρωτόγνωρες στιγμές. Το καλοκαίρι τελειώνει και έρωτας της επιστρέφει
στον τόπο του. Πληγωμένη και με κατάθλιψη επιστρέφει στο Λονδίνο.
Η ετικέτα της σχιζοφρένειας δεν της επιτρέπει να βρει δουλειά.
Αγανακτισμένη θέλοντας να μάθει τι ακριβώς της συμβαίνει, γίνεται εθελόντρια
ασθενής σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα νοσοκομείου. Μια μεγάλη έκπληξη την
περιμένει εκεί. Δεν έπασχε ποτέ από σχιζοφρένεια και η νευρικότητα που την
συνοδεύει σε όλη τη ζωή της, καθώς και οι έντονες συναισθηματικές εκδηλώσεις
φόβου οφείλονται πιθανότατα στις θεραπείες για την σχιζοφρένεια.
Επιτέλους «βρίσκει» τον εαυτό της! Ο θάνατος του πατέρα της
γίνεται αιτία για να επιστρέψει στην γενέτειρά της. Το τέλος της ταινίας αφήνει
μια έντονη αίσθηση αισιοδοξίας.
Η ανάλγητη κοινωνική συμπεριφορά στους ψυχικά ασθενείς τότε
και τώρα με αφήνει άναυδη κάθε φορά και με πονάει. Πως θα αντιδρούσατε αν ένας
άνθρωπος στεκόταν μπροστά σας και έλεγε «έχω σχιζοφρένεια»;
Η συγγραφέας έφυγε από την ζωή στα 80 της, από οξεία
λευχαιμία. «Φημισμένη για την ταπεινότητά της, είχε μια υπέροχη προσωπικότητα
με φοβερή αίσθηση του χιούμορ και γενναιοδωρία πνεύματος» ανέφερε σε ανακοίνωσή
της η πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας, Έλεν Κλαρκ, αποδίδοντας φόρο τιμής στη
Φρέιμ.
Συνολικά η Φρέημ έγραψε έντεκα μυθιστορήματα, πέντε συλλογές
διηγημάτων, μια ποιητική συλλογή και την αυτοβιογραφία της. Τιμήθηκε με το
Μετάλλιο της Νέας Ζηλανδίας και έφερε τον τίτλο του Διοικητή του Τάγματος της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας.
Σας αφήνω με την αγαπημένη μου φράση από την ταινία:
«Ένιωσα σαν όλες οι λύπες που είχα νιώσει ποτέ
να αναδύονται από μέσα μου»
Χαμογελάτε πλατιά και αναπνεύστε βαθιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου