Συνέντευξη της Federica Ambroso στη Σοφία Κορωνίδου: "Κανένας συγγραφέας δεν έχει επηρεάσει τη γραφή μου. Επιχείρησα πάντα να βρω ένα προσωπικό στυλ, αναγνωρίσιμο και μοναδικό.".

Η Federica Ambroso είναι μια Ιταλίδα που αγαπάει πολύ την Ελλάδα.  Τόσο, ώστε να μάθει ελληνικά, να ταξιδέψει "με τις βαλίτσες της γεμάτες ήλιο" και να έρθει να μείνει μόνιμα εδώ. Το μυθιστόρημα της είναι αφιερωμένο σε όλων των ειδών τα ταξίδια.  Ακόμα και στα ταξίδια της καρδιάς.  Ας τη γνωρίσουμε λοιπόν! 

Από πού είναι η καταγωγή σας;

Από την Ιταλία, κοντά στη Βερόνα.

Τι σας θυμώνει και τι σας κάνει περήφανο στη χώρα σας;

Mε θυμώνει η διαφθορά σε διάφορα επίπεδα. Με κάνουν περήφανη οι ιστορικές ομορφιές, η κουλτούρα, και γιατί όχι, η καλή κουζίνα.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Τα καλοκαίρια περασμένα στη γιαγιά μου, στην εξοχή, με τα ξαδέρφια μου. Παίζαμε, τραγουδούσαμε και φτιάχναμε νιόκι με τη γιαγιά.

Ποιο επάγγελμα πιστεύατε ότι θα ακολουθήσετε όταν ήσασταν στην εφηβεία;

Το όνειρό μου ήταν πάντα να γίνω συγγραφέας. Επίσης, ήθελα να γίνω τραγουδίστρια.

Υπήρξε κάποια έντονη στιγμή ή εμπειρία της ζωής σας που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα; Ποια ήταν αυτή;

Το καλοκαίρι του 2006, όταν πρωτοπήγα στην Ελλάδα, στην Κρήτη. Μέχρι τότε γνώριζα μόνο την Αρχαία Ελλάδα που διαβάζαμε στο σχολείο. Ξαφνικά ανακάλυψα τη σύγχρονη Ελλάδα, και ένιωσα κάτι περίεργο μέσα μου, αισθάνθηκα ότι εκείνη η χώρα ήταν το μέρος στο οποίο ήθελα να μείνω. Μόλις γύρισα, ξεκίνησα να μαθαίνω ελληνικά… και να ονειρεύομαι.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή σας;

Το γεγονός ότι γεννήθηκα στην Ευρώπη, σε μια εποχή και σε συνθήκες που μου επέτρεψαν να σπουδάσω και να ακολουθήσω τα όνειρά μου.

Αν είχατε χρονομηχανή και γυρνούσατε πίσω στα παιδικά σας χρόνια, τι θα λέγατε στον εφτάχρονο εαυτό σας;

Να χαρεί τις γλυκές στιγμές και την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας όσο πιο έντονα γίνεται, επειδή ο χρόνος περνάει γρήγορα, και να συνεχίσει να πιστεύει στα όνειρά του χωρίς να απογοητευτεί αν κάτι φαίνεται να πηγαίνει στραβά.

Ποιοι άνθρωποι αποτέλεσαν τα πρότυπα σας καθώς μεγαλώνετε και επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας σας;

Οι γονείς μου και οι παππούδες μου.

Ποιος στίχος τραγουδιού ή ποιήματος σας έχει «σημαδέψει»;

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο. (Κ. Καβάφης, Ιθάκη, 31-32)

Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που σας άγγιξε;

Συνάντηση με το χθες του Γιώργου Πολυράκη.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;

To να φοβάμαι.

Ποια συνήθεια σας μισείτε, αλλά δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτή;

Η τελειομανία.

Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε την πρώτη σας ιστορία;

Το διάβασμα. Από πολύ μικρή ηλικία διάβαζα συνέχεια παιδικά περιοδικά και βιβλία, και κάποια στιγμή σκέφτηκα: γιατί να μην γράψω κι εγώ μια ιστορία;

Ποιοι συγγραφείς έχουν επηρεάσει τη γραφή σας και με ποιον τρόπο;

Κανένας συγκεκριμένος. Στη γραφή μου επιχείρησα πάντα να βρω ένα προσωπικό στυλ, αναγνωρίσιμο και μοναδικό.

Από πού αντλείτε συνήθως την έμπνευση σας;

Από προσωπικές εμπειρίες, πρόσωπα γνωστά ή απλές καταστάσεις που τραβούν την προσοχή μου.

Ποιο κομμάτι της δουλειάς σας λατρεύετε και ποιο θα θέλατε να μην υπάρχει καθόλου;

Σίγουρα υπάρχουν κάποια ποιήματα ή διηγήματα αγαπημένα, που μου φέρνουν στο νου κάτι ευχάριστο, όπως το πρώτο ποίημά μου που βραβεύτηκε, La cascata del tempo (Ο καταρράκτης του χρόνου), ή το Αφιέρωμα στην Ελλάδα που έγραψα όταν, μακριά από την Ελλάδα, ονειρευόμουν εκεί το μέλλον μου. Αλλά δεν υπάρχει κομμάτι της δουλειάς που θα ήθελα να μην υπάρχει καθόλου, ακόμα και οι πρώτες απόπειρες. Σε κάθε στίχο, φράση, σελίδα έχει ένα κομμάτι του εαυτού μου, και χάρη σε όλα αυτά έγινα αυτή που είμαι.

Πόσο μετράει για σας η εμπορική επιτυχία του έργου σας και κατά πόσο τη λαμβάνετε υπόψιν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας σας;

Με το να μοιράζομαι τα γραπτά μου με τους αναγνώστες, σκοπεύω καταρχάς να τους χαρίζω συναισθήματα, ταξίδια στη φαντασία και συλλογισμούς. Να ξεφύγουν για λίγο από τον ανεμοστρόβιλο της ρουτίνας, κάνοντας μια βουτιά σε ιστορίες που τους κάνουν να γελούν, να κλαίνε, να ερωτεύονται μαζί με τους πρωταγωνιστές. Αυτό φροντίζω να γίνει κατά τη διάρκεια της δημιουργίας μου. Εννοείται ότι η εμπορική επιτυχία είναι ευπρόσδεκτη, το να ξέρω ότι πολύς κόσμος εκτιμά τα έργα μου είναι απέραντη χαρά για μένα. Αλλά όταν γράφω δεν σκέφτομαι πόσο κόσμο θα διαβάσει ό,τι γράφω· εκείνη τη στιγμή δεν μετράει τίποτε άλλο παρά την ευχαρίστηση που μου δίνει η δραστηριότητά μου.

Έχετε συγκεκριμένη «ρουτίνα» που σας βοηθάει στη συγγραφή; Π.χ.  συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας;  Υπάρχει κάτι άλλο που σας βοηθάει στην έμπνευση σας; Π.χ. ένα ποτήρι αλκοόλ;

Όχι, δεν έχω καμία συγκεκριμένη «ρουτίνα», ούτε καμία συνήθεια όταν γράφω. Δεν μπορώ να ελέγξω την έμπνευση, ούτε να προβλέψω όταν έρχεται. Μπορεί να συμβαίνει στις πιο διαφορετικές συνθήκες, συνήθως όταν δεν τη περιμένω.

Το έργο σας περιλαμβάνει ερωτικές σκηνές; Αν ναι, πόσο δύσκολο είναι να γράψετε μια ερωτική σκηνή και πόσο σας επηρεάζει η προσωπική σας γνώμη και η εμπειρία στο θέμα του έρωτα όταν γράφετε γι’ αυτόν;

Όχι, το έργο μου δεν περιλαμβάνει ερωτικές σκηνές.

Με ποιον σπουδαίο συνάδελφο σας, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να περάσετε μια μέρα ή να μοιραστείτε έναν καφέ;

Με τον Γιώργο Σεφέρη. Θα κουβεντιάζαμε για ταξίδια – αληθινά και νοητικά– και για τη σχέση του με τον Δάντη, που τόσο με απασχόλησε τα τελευταία χρόνια…

(σύντομα θα βγει το βιβλίο μου «Από το ¨σκοτεινό δάσος¨ στο ¨εκατόφυλλο ρόδο¨. Η παρουσία του Δάντη στο έργο του Γιώργου Σεφέρη»).

Σας ευχαριστούμε πολύ signora Ambroso και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στο συγγραφικό σας έργο!

Σοφία Κορωνίδου

Συγγραφέας