Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ- Πόλυ Μίλτου

Ξέρεις, φίλε μου,

Υπάρχουν και εκείνες οι φορές, που η ψυχή σιωπά.

Άλλοτε σιωπά για να σκεφτεί και άλλοτε για να μελετήσει ενδόμυχα όσα πέρασαν μέσα της με τη δική της συγκατάβαση ή όχι.

Είναι και οι πιο αθώες στιγμές μιας αναζήτησης ησυχίας για να ασχοληθούμε με κάτι όμορφο και ανέμελο. Για να ξεκουραστούμε από τα τόσα και τόσα που βαραίνουν τη βιωτή μας.

Να διαβάσουμε κάτι ενδιαφέρον, να ονειρευτούμε, να ασχοληθούμε με ένα χόμπι, να ρεμβάσουμε, να αφεθούμε σε χαλαρωτική απραξία, ίσως.

Μα είναι και φορές που μια ψυχή σιωπά για άλλους λόγους πιο σοβαρούς και πιο αναγκαίους για την ισορροπία της.

Είναι τότε που αποφασίζει να γυρίσει την πλάτη για πάντα.

Να φύγει μακριά από όσα τη λύπησαν σε μια αδικία, σε ένα μπέρδεμα που δεν έφταιγε, αλλά κακολογήθηκε αγρίως για αυτό, από μια επικίνδυνη κατάσταση όπου όλα έγερναν εις βάρος της, επειδή ο θύτης ήξερε να ελέγχει συνειδήσεις, καταστάσεις, γνωστούς...

Είναι τότε που συνειδητοποίησε πως έπεσε θύμα συμφερόντων, για να γίνει εφαλτήριο να ανέβουν άχρηστοι πατώντας πάνω στις δικές της προσπάθειες και μετά,… την ίδια να τη θάψουν στη λάσπη.

Είναι τότε που ανακάλυψε ότι δεν υπήρχε φιλία πίσω από πικρά λόγια και προσβολές και ειρωνείες και υπονοούμενα και ανάρμοστες αγενείς συμπεριφορές χωρίς σεβασμό στην αξιοπρέπειά της.

Είναι τότε που καταρρακώθηκε η ανοχή της από πονηριές τάχα γνωστών και συμμάχων, που όμως ακολουθούσαν μια πεπατημένη για να την καταστρέψουν ή να διασύρουν την υπόληψή της.

Είναι τότε που είδε καθαρά ανθρώπους «γλυκούς» να μεταμορφώνονται σε αντίπαλους και ανέντιμους προδότες της εμπιστοσύνης της.

Είναι τότε που άκουσε και οσμίστηκε συμμαχίες πισώπλατες και γεύτηκε δηλητήριο από ευεργετημένα χέρια και από καρδιές που αγάπησε πολύ.

Είναι τότε που το δικό της ήθος και η σοβαρότητα σε όσα πρεσβεύει, δεν την αφήνουν να συνεχίσει να γίνεται περίγελως και σκεύος κοροϊδίας από μικρόψυχους και άνανδρους και πρωταγωνιστές σε ίντριγκες.

Είναι τότε που πρέπει να συμμαζέψει τον δικό της εαυτό, για να μπορέσει να παραμείνει όρθια θυμίζοντας ανθρώπινο είδος με καρδιά που ξέρει να συγχωρεί και να παρακάμπτει με ανοιχτό μυαλό λάθος συμπεριφορές, αλλά και με δύναμη θέλησης που γνωρίζει να προχωρά μπροστά χωρίς πισωγυρίσματα και χωρίς δεκανίκια και λάθος συντροφικότητα.

Είναι τότε που ελευθερώνεται από την αιχμαλωσία των συναισθημάτων για να μην πληγώσει άκαρδους και αναίσθητους και από το σλόγκαν του «τι θα σκεφτεί ο τάδε» και «τι θα πει ο κόσμος» και πορεύεται με πυξίδα ασφαλείας τη δική της επιλογή. Αδέσμευτη από επηρεασμούς και ανέγγιχτη από σκέψεις δειλίας.

Είναι τότε που γυρίζει την πλάτη για πάντα στο σκοτάδι και παίρνει μια θέση καλή να χαρεί τη δική της ζωή, και τη δική της πορεία απολαμβάνοντας τον ήλιο της αλήθειας της.

Τότε,  όταν η ψυχή μας πάρει τις αποφάσεις της σταθερά και δεν ξαναγυρίσει να κοιτάξει πίσω της για κανένα λόγο, ακριβώς τότε  είναι που επικρατεί μέσα μας η ειρηνική διάθεση, φίλε μου.

Ξεπερνώντας και μαθαίνοντας από τα λάθη μας και αφήνοντας πίσω μας  με στιβαρή διάθεση όσα μας στέρησε η κακία και η αποσύνθεση της πρόσκαιρης δολιότητας όσων μας στερούσαν τον αέρα της αξιοπρέπειάς μας, ηρεμούμε κοντά στα ανοιχτά μας παράθυρα.

Και, παρόλο που γύρω μας εξακολουθεί να μαίνεται η καταιγίδα κάθε κακού, εμείς καταφέρνουμε παραδόξως να  απολαμβάνουμε στιγμές προσωπικής, εσωτερικής γαλήνης.

Από μια ήρεμη συνείδηση που σκέφτεται μόνο το καλό!

Αλλά που δε δέχεται να γίνεται ή να παραμείνει θύμα σε κανέναν!

Σιωπή και ανάταση!

Copyright © Πόλυ Μίλτου

~ Χωρίς Όρια, γιατί η Αγάπη δε γνωρίζει όρια~