Η Βασιλική Κοτλίτσα είναι μια πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας που κάνει το λογοτεχνικό της ξεκίνημα με το αισθηματικό μυθιστόρημα "Η Κατάρα του Φεγγαριού". Όπως αναφέρει στην συνέντευξη της σε μας, η γραφή της έχει επιρροές από τις πολύ γνωστές Ελληνίδες μυθιστοριογράφους, τις κυρίες Ρώσση, Μαντά και Δημουλίδου. Τι άνθρωπος όμως είναι η Βασιλική Κοτλίτσα;
Από πού είναι η
καταγωγή σας;
Κατάγομαι από το κέντρο της Ελλάδας, την όμορφη Καρδίτσα αλλά
κατοικώ στην Αθήνα τα τελευταία 12 χρόνια!
Τι σας θυμώνει και τι
σας κάνει περήφανο στη χώρα σας;
Με θυμώνει η ζήλεια στο καλό, στο καλύτερο από μας.! Λίγοι άνθρωποι
αντέχουν και δε φθονούν την επιτυχία του διπλανού τους. Αλλά αυτό που με κάνει
περήφανη για τη χώρα μου, είναι που υπάρχουν ακόμα, μετά από όλα αυτά που
συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά στο τόπο μας, άνθρωποι που λέγονται ακόμα
ΈΛΛΗΝΕΣ.
Ποια είναι η πιο έντονη
ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;
Η μυρωδιά που είχε το πρώτο μου σχολείο σα προ νήπιο. Είναι
ακόμα κάτω από τα ρουθούνια μου!
Ποιο επάγγελμα
πιστεύατε ότι θα ακολουθήσετε όταν ήσασταν στην εφηβεία;
Το επάγγελμα του πιλότου. Ήταν η πρώτη μου επιλογή στο
μηχανογραφικό μου! Σχολή ιπτάμενων Ικάρων.
Υπήρξε κάποια έντονη
στιγμή ή εμπειρία της ζωής σας που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την
πραγματικότητα; Ποια ήταν αυτή;
Φυσικά. Όταν είχα πάει για πρώτη φορά στην Αθήνα. Έβλεπα
όλους τους ανθρώπους, σε γρήγορους ρυθμούς, μέσα στο άγχος και στην ακεφιά.
Όταν κάποια στιγμή άθελά μου, ακολούθησα και εγώ τη μάζα, έβαλα τον εαυτό μου
να σκεφτεί τί θέλω εγώ από τη ζωή μου. Να ακολουθώ τη μάζα ή να χαράξω τη δική
μου πορεία, με το βάρος της επιλογής μου; και έτσι μετά από χρόνια μπορώ να πω,
πως το να προχωράω με αυτό που επιλέγω και όχι ακολουθώντας το σύστημα, ήταν η
καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω!
Ποια θεωρείτε τη
μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή σας;
Την υγεία μου! Όταν όλοι καταλάβουμε ότι αυτό που μετράει
πραγματικά είναι αυτή η λέξη, τότε μαγικά όλα θα αλλάζουν, γιατί χωρίς αυτή δε μπορούμε
να κάνουμε τίποτα.
Αν είχατε χρονομηχανή
και γυρνούσατε πίσω στα παιδικά σας χρόνια, τι θα λέγατε στον εφτάχρονο εαυτό
σας;
Να συνεχίσει έτσι ακριβώς όπως είναι!
Ποιοι άνθρωποι
αποτέλεσαν τα πρότυπα σας καθώς μεγαλώνετε και επηρέασαν τη διαμόρφωση της
προσωπικότητας σας;
Νομίζω, ότι δεν έχω μεγαλώσει με πρότυπα, όσο περίεργο και αν
ακούγεται αυτό! Μπορώ όμως να πω , ότι μεγαλώνοντας άρχισα να θαυμάζω πολύ έναν άνθρωπο στη ζωή μου, που
αυτή είναι η κατά τέσσερα χρόνια μικρότερη αδερφή μου. Τη θαυμάζω για την
υπομονή που τη διακατέχει, το γέλιο που την ακολουθεί ακόμα και αν όλα γύρω της
γκρεμίζονται και το ταλέντο που έχει να ξεπερνάει μια δύσκολη κατάσταση και να
πάει αμέσως παρακάτω!
Ποιος στίχος τραγουδιού
ή ποιήματος σας έχει «σημαδέψει»;
“ Μια αστραπή η Ζωή μας, μα προλαβαίνουμε” του Νίκου Καζαντζάκη,
όσες φορές και να ειπωθεί αυτή η φράση με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι. Είναι
μια αλήθεια που με το καιρό θέλω να μου γίνει τρόπος ζωής.
Ποιο είναι το τελευταίο
βιβλίο που σας άγγιξε;
Η καρδιά του βράχου. Της κ. Τζιρίτα. Με συγκλόνισε!
Ποιος είναι ο
μεγαλύτερος σας φόβος;
Είμαι λίγο αρρωστοφοβική, αλλά με το καιρό, προσπαθώ να το
αποβάλλω από το μυαλό μου!
Ποια συνήθεια σας
μισείτε, αλλά δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτή;
Να τρώω γλυκά. Μόνο με αυτά μπορώ να ζήσω!
Τι ήταν αυτό που
λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε την πρώτη σας ιστορία;
Κάποιες προσωπικές μου ανάγκες να ελευθερώσω το μυαλό μου, με οδήγησαν
στο να δημιουργήσω αυτή τη πρώτη απόπειρα
του έργου μου. Ήταν για μένα μια διέξοδος από την έντονη καθημερινότητα
που περνούσα, εκείνο το διάστημα της ζωής μου.
Ποιοι συγγραφείς έχουν
επηρεάσει τη γραφή σας και με ποιον τρόπο;
Μαντά, Δημουλίδου, Ρώσση είναι οι τρεις συγγραφείς που έχουν
επηρεάσει το ύφος με το οποίο ξεκίνησα και εγώ να γράφω, γιατί της μελετούσα
πολύ. Μου άρεσε πολύ ο δικός τους τρόπος γραφής , οι ιστορίες των
μυθιστορημάτων τους, και η πλοκή τους.
Από πού αντλείτε
συνήθως την έμπνευση σας;
Στην αρχή, από προσωπικά βιώματα. Τώρα πια, από το στυλό μου!
Όταν πάρει τη θέση του στο χέρι μου, γράφει από μόνος του.
Ποιο κομμάτι της
δουλειάς σας λατρεύετε και ποιο θα θέλατε να μην υπάρχει καθόλου;
Λατρεύω κάθε κομμάτι σχετικό με τη συγγραφή. Μακάρι να είχα
την πολυτέλεια να γράφω καθημερινά.
Πόσο μετράει για σας η
εμπορική επιτυχία του έργου σας και κατά πόσο τη λαμβάνετε υπόψιν κατά τη
διάρκεια της δημιουργίας σας;
Σίγουρα μετράει η εμπορική επιτυχία για έναν
πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη. Και αυτή τη στιγμή μιλάμε για το πρώτο μου
ξεκίνημα! Θα ήμουν χαρούμενη αν ο κόσμος το αγκάλιαζε, και το στήριζε. Από την
άλλη όμως, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, δε θα με πείραζε και καθόλου αν δεν έχει
την ανάλογη επιτυχία σε πωλήσεις. Είναι μια αρχή και κάθε αρχή είναι πάντα
δύσκολη. Εξάλλου αγαπώ αυτό που κάνω και γίνομαι καλύτερη μέρα με τη μέρα.
οπότε η εξέλιξη ενός συγγραφέα ένα μόνο δρόμο έχει την επιτυχία, και εγώ είμαι
σίγουρη πως θα την έχω!
Έχετε συγκεκριμένη «ρουτίνα»
που σας βοηθάει στη συγγραφή; Π.χ.
συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας; Υπάρχει κάτι άλλο που σας βοηθάει στην
έμπνευση σας; Π.χ. ένα ποτήρι αλκοόλ;
Τίποτα από τα παραπάνω. Όπως είπα και στην αρχή, ότι όσο
εξελίσσομαι το στυλό μου είναι αυτό που βοηθάει και η συγκέντρωσή μου εκείνη τη
στιγμή. Αν είναι όμως κάτι που θα έλεγα ότι θα μου έδινε μια ώθηση παραπάνω
είναι η μελαγχολική διάθεσή μου, που με πιάνει, ορισμένες φορές.
Το έργο σας
περιλαμβάνει ερωτικές σκηνές; Αν ναι, πόσο δύσκολο είναι να γράψετε μια ερωτική
σκηνή και πόσο σας επηρεάζει η προσωπική σας γνώμη και η εμπειρία στο θέμα του
έρωτα όταν γράφετε γι’ αυτόν;
Ναι το έργο μου περιλαμβάνει ερωτικές σκηνές. Δεν είναι
δύσκολο στο να τις γράψω! Με λίγη φαντασία και πραγματικότητα έχω το αποτέλεσμα
που επιθυμώ.
Με ποιον σπουδαίο
συνάδελφο σας, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να περάσετε μια μέρα ή να μοιραστείτε έναν καφέ;
Με τη κυρία Ρένα
Ρώσση. Είναι τόσο γλυκιά, αισιόδοξη και δοτική, καθώς έχω μιλήσει μαζί της
αρκετές φορές μέσω μειλ, που θα ήθελα να τη συνατήσω και από κοντά.
Σας ευχαριστούμε πολύ κυρία Κοτλίτσα και σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στο συγγραφικό σας έργο!
