ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΛΚΥΣΤΗΣ "Το γιασεμί" – Σταυρούλα Γ. Νοβακίδου

«Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης, 2016: Η τοπική κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό καθώς οι Έλληνες κάτοικοι της περιοχής αντιτίθενται έντονα στην εκεί εγκατάσταση Συρίων προσφύγων και οι εκδηλώσεις ακραίας ρατσιστικής συμπεριφοράς πυκνώνουν ανησυχητικά.

                Μέσα σε αυτό το ταραγμένο κοινωνικό κλίμα, μια πενταμελής παρέα ανηλίκων αγοριών, με φυσικό αυτουργό τον Μανώλη, προβαίνει σε μια εγκληματική πράξη. Μόνη μάρτυρας η Κατερίνα, η ευαίσθητη, ιδεολόγος φιλόλογός τους.

                Θα μπορέσει η Κατερίνα να βοηθήσει τα πέντε αγόρια να ξεφύγουν από τις λαθεμένες αντιλήψεις των οικογενειών τους αλλά και ενός κοινωνικού περιβάλλοντος που απεχθάνεται τη διαφορετικότητα;

                Τι θα συμβεί όταν ο Μανώλης, που αρχίζει να ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια της Κατερίνας, τελικά την ερωτεύεται;»

Το βιβλίο " Το γιασεμί " θα το προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία καθώς και από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας!

Ακόμη, μπορείτε να το παραγγείλετε στην Κύπρο καλώντας στο τηλέφωνο 96400162.

Επίσης, είναι διαθέσιμο και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: elkistis.gr/shop

Τέλος, για τους αναγνώστες της Θεσσαλονίκης, μπορείτε να επισκεφθείτε τις εργάσιμες ώρες τα γραφεία των Εκδόσεων Ελκυστής στο κέντρο της πόλης (Αρριανού 15) ή να το παραγγείλετε δίχως μεταφορικά έξοδα στα τηλέφωνα  231 403 7484 ή 6977853682.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας
 ΜΑΖΙ!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ 

Η Σταυρούλα Νοβακίδου γεννήθηκε στην Καβάλα. Αποφοίτησε από το τμήμα της Νομικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου το 2016. Ως φοιτήτρια εκδήλωσε το ενδιαφέρον για το Ποινικό Δικονομικό Δίκαιο και το Δίκαιο Ανηλίκων. Το 2016 συμμετείχε στο Summer Law School του οργανισμού ELSA, στο πρόγραμμα με τίτλο Αεροπορικό Δίκαιο και Τρομοκρατία στην Aix-en-Provence, στη Μασσαλία της Γαλλίας. Ακολούθως έλαβε μετά από τρίμηνη παρακολούθηση το Πιστοποιητικό Επιμόρφωσης με τίτλο Εγκληματολογική Ψυχολογία από το ΕΚΠΑ.

Παράλληλα, παρακολουθεί μεταπτυχιακό στη Διοίκηση των Επιχειρήσεων. Κατά διαστήματα αρθρογραφεί σε τοπική εφημερίδα του Δήμου Παγγαίου και σε ιστοσελίδα Υγείας. Είναι μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δικαίου Φοιτητών και της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος.

Έχει έντονο ενδιαφέρον για τη δημιουργική γραφή, καθώς παρακολούθησε μαθήματα από τον συγγραφέα και καθηγητή Τάσο Αγγελίδη-Γκέντζο επί έξι μήνες στη ΧΑΝΘ.

Τον Ιούλιο του 2018 έλαβε τον 2ο έπαινο από τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μυθιστορήματος με τίτλο Ασημένια Σελίδα 3 για το μυθιστόρημά της Το γιασεμί.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Γεωργίας Δάρτση στην Πόλυ Μίλτου: "Στην ζωή όλων μας έρχεται μια στιγμή, που επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας. "

1) Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο πρώτα και μετά σαν συγγραφέα.

Γ. Δ. Είμαι μια γυναίκα πενήντα τριών ετών, μητέρα δύο ενήλικων πλέον παιδιών, υπηρετώ το δημόσιο σχολείο ως εκπαιδευτικός εδώ και είκοσι δύο χρόνια, κατάγομαι από ένα μικρό ορεινό χωριό του Κιλκίς όπου έζησα τα πρώτα υπέροχα ανέμελα χρόνια της ζωής μου και είμαι η τέταρτη και τελευταία κόρη μιας ημιαγροτικής οικογένειας. Με δυσκολεύει λίγο να μιλάω για τον  εαυτό μου, γιατί προτιμώ να περνάω απαρατήρητη συνήθως, εκτός από όταν έχω κάτι να πω. Αυτό συνέβη και με την πρώτη μου προσπάθεια σαν συγγραφέας. Ένιωσα έντονα την ανάγκη να πω κάτι. Στην αρχή σαν επιθυμία και με τα χρόνια σαν  ανάγκη που έπρεπε να μεταδοθεί, γεννήθηκε και πήρε μορφή το πρώτο μου αυτό  έργο :Η Φαλάκρα του μπαμπά.

2) Ποια νομίζετε πως είναι τα καλύτερα σημεία του χαρακτήρα σας και αν υπάρχει κάτι πάνω σας που σας δυσκολεύει και για το οποίο έχετε αρνητική γνώμη.

Γ. Δ. Νομίζω ότι είμαι πολύ δίκαιος άνθρωπος ,λάτρης της αλήθειας, με έντονο το συναίσθημα που  υπερισχύει της λογικής. Από τα πιο δύσκολα  πράγματα του χαρακτήρα μου θεωρώ τον παρορμητισμό μου και  την δυσκολία μου στην οικονομική διαχείριση της ζωής μου.

3) Ποιο ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας; Και αν θα μπορούσατε να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή, τι θα θέλατε να μπορούσατε να αλλάξετε;

Γ. Δ. Παρά το ότι η εμπειρία μου  σε αυτό το κομμάτι είναι πολύ μικρή, αυτό που μπορώ να υποστηρίξω είναι ότι όταν γράφω νιώθω πιο ζωντανή και πιο ακέραιη. Σαν να με ολοκληρώνει και να με γεμίζει. Αυτό που θα άλλαζα ίσως, είναι το να είχα ξεκινήσει  νωρίτερα.

4) Μιλήστε μας για το βιβλίο σας (το έργο σας), σε ποιο είδος λόγου… ανήκει;

Γ. Δ. Το βιβλίο μου χαρακτηρίστηκε νουβέλα  από τους ειδικούς, ενώ από μένα σαν αυτοβιογραφικό ψυχογράφημα, υποθέτω όχι και τόσο ευδόκιμος όρος. Αποτελεί μια κατάθεση ψυχής. Μετά από  ένα μακρύ και επώδυνο ενδελεχές ψάξιμο, όλου του μέσα και του έξω κόσμου μου, του πριν που με έχτισε και του μετά που θα έρθει η σειρά μου να παραδώσω, ξεπήδησε η Άννα και όλα όσα είχε να πει. 

  

5) Μέσα στο βιβλίο σας (έργο σας) θεωρείτε πως υπάρχουν και δικά σας βιογραφικά στοιχεία ή είναι μόνο μυθοπλασία;

Γ. Δ. Πολλά αυθεντικά βιωματικά κομμάτια που αποτέλεσαν  θεμέλιο για την μυθοπλασία που τα  τύλιξε.

6) Οι ήρωές σας είναι πρόσωπα υπαρκτά; Αν όχι, από πού προήλθε η λογοτεχνική τους γέννηση;

Γ. Δ. Οι ήρωες μου σαν ερέθισμα, είναι ως επί το πλείστον υπαρκτά πρόσωπα, που αν μου επιτρέπεται να το ορίσω έτσι, τα πήρα και τα έπλασα με υλικό από τα δικά μου μέρη-κομμάτια και τους προσέδωσα τις δικές μου διαστάσεις. Λειτούργησαν δηλαδή ως πρώτη ύλη για το τελικό προϊόν.

7) Τα ονόματα των ηρώων σας, τουλάχιστον των πρωταγωνιστών, είναι τυχαία ή έχουν κάποια αλληγορική- συμβολική σημασία;

Γ. Δ. Έχουν την συμβολική σημασία τους, την οποία και δηλώνω στο τέλος του έργου.

8) Όταν το βιβλίο σας τελείωσε, πιστεύετε ότι είπατε όλα όσα θέλατε ή είναι και μερικά που θα επιθυμούσατε να είχατε συμπληρώσει ή δεν αναφέρατε και για ποιο λόγο;

Γ. Δ. Πιστεύω ότι τα είπα όλα. Απλά δεν τα έδωσα έτοιμα στον αναγνώστη. Η άποψη της έτοιμης μασημένης τροφής με βρίσκει αντίθετη, παρά το ότι είθισται όλο και περισσότερο στις μέρες μας .Γι’ αυτό και η πρόταση μου είναι να διαβάσει το βιβλίο δύο φορές όποιος το επιλέξει, έτσι ώστε να μπορέσει να εντοπίσει και να αναλύσει ότι πιθανόν κρύβεται πίσω από το  φαίνεσθαι.

9) Ο στόχος του παρόντος έργου ήταν τελικά να μυήσει τον αναγνώστη σε τι; Μπορείτε να μιλήσετε για αυτό με λίγα λόγια;

Γ. Δ. Μια κυρία που το διάβασε, με συνάντησε τυχαία και μου είπε το εξής: Γεωργία σε ευχαριστώ που με έκανες να δω τον εαυτό μου αλλιώς. Εγώ ένιωσα περήφανη. Δεν νομίζω ο στόχος να είναι πολύ συγκεκριμένος. Μια μετάδοση εμπειριών ,σκέψεων, συναισθημάτων και αντιλήψεων έχει διαφορετικό αντίκτυπο στον καθένα. Και αυτό μάλλον είναι και η μαγεία της λογοτεχνίας .Οπότε το αφήνω να λειτουργήσει αυτόνομα.

10) Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Γ. Δ. Θεωρώ ότι τα αληθινά γεγονότα σε συνδυασμό με τα συναισθήματα που γεννούν και οι δράσεις και αντιδράσεις που με την σειρά τους προκαλούνται, είναι ο ισχυρότερος σύμμαχος μου σε αυτό το εγχείρημα.

11) Καθώς γράφετε, σκέφτεστε ποτέ να αλλάξετε κάτι που μπορεί να μην αρέσει ή να προβληματίζει έντονα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να ελκύσετε θετικότερα τους αναγνώστες σας;

Γ. Δ. Όχι ακόμη. Είμαι πολλή άπειρη σε αυτό το τομέα και γράφω με γνώμονα τι γεμίζει εμένα.

12) Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμβολή ενός βιβλίου στο ρουν της ιστορίας;

Γ. Δ. Αν σκεφτούμε ότι κατά την διάρκεια της πορείας του ανθρώπου μέσα στην ιστορία, το βιβλίο αποτέλεσε πολλάκις αιτία και αφορμή πολέμων αλλά και  απίστευτης ανάπτυξης και πολιτιστικής έξαρσης, αυτό δηλώνει ξεκάθαρα την δύναμη του και την συμβολή του στην πρόοδο και εξέλιξη μας .

13) Πείτε μας τι πιστεύετε για τη  φιλαναγνωσία, ιδιαίτερα όσον αφορά την Πατρίδα μας; Πώς θα μπορούσε να γίνει μια θετική πραγματικότητα σε περισσότερα άτομα;

Γ. Δ. Η φιλαναγνωσία  είναι παιδεία. Αναπτύσσεται παντού και με όλους τους τρόπους. Το σπίτι  και στη συνέχεια το σχολείο, είναι βασικοί άξονες γύρω από τους οποίους μπορεί να κινηθεί μια σοβαρή προσπάθεια αυτής της θετικής πραγματικότητας. Στην πατρίδα μας νομίζω ότι διαβάζουμε αρκετά. Όχι πολύ. Τα τελευταία χρόνια  εγώ από προσωπική εμπειρία έχω παρατηρήσει το εξής περίεργο. Έχουν αρχίσει να διαβάζουν οι νεότεροι και οι γεροντότεροι και εμείς οι μεσήλικες έχουμε λίγο βαλτώσει, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε τις μεγάλες ανατροπές που βιώνουμε. Γίναμε πιο δύσκαμπτοι. Κουβαλάμε μεγάλα βάρη. Πρέπει να φτιάξουμε  δικό μας πολιτισμό και άρα παιδεία. Συνεπώς φιλαναγνωσία.

14) Υπάρχουν συγγραφείς, (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε τα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή;

Γ. Δ. Ένα ρητό του μεγάλου Λατίνου ποιητή Οράτιου: (carpe diem) που σημαίνει όπως πολλοί θα θυμόμαστε από την υπέροχη ταινία ,Ο κύκλος των χαμένων ποιητών: Άδραξε τη μέρα.

15) Κάποτε, θα μπορούσατε ίσως να σκεφτείτε να υπηρετήσετε εσείς ή το βιβλίο σας ένα άλλο είδος τέχνης; Και ποιο νομίζετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα;

Γ. Δ. Το θέατρο νομίζω ,που πάντα αγαπούσα και εδώ και ενάμιση χρόνο μου δόθηκε η ευκαιρία να  υπηρετήσω, εντελώς ερασιτεχνικά φυσικά.

16) Θα θέλατε να ευχαριστήσετε κάποιον/ οιους που σας έκριναν ότι θα έπρεπε να εκδώσετε τα έργα σας; Και πώς σας έπεισαν;

Γ. Δ. Πρώτη όλων την κόρη μου που χωρίς την συναισθηματική της γενναιοδωρία  δεν θα το τολμούσα, την μία εκ των αδελφών μου, που πίστεψε απόλυτα σε μένα και με ώθησε να μην τα παρατήσω, την συνάδελφο μου που δεν έχανε ευκαιρία να καμαρώνει για μένα και τέλος το καλύτερο μου φίλο που απόλυτα και καταιγιστικά   όρισε σαν μονόδρομο την προσπάθεια μου και δεν μου έδωσε περιθώρια παρέκκλισης.

17) Τι θεωρείτε εσείς ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα ως προς το χώρο των εκδόσεων ή της προώθησης ενός βιβλίου (έργου);

Γ. Δ. Αυτός ο κόσμος είναι κάτι εντελώς καινούριος  για μένα. Δεν γνωρίζω ούτε τους κανόνες του, ούτε τα καλώς και κακώς κείμενα που σαφώς θα υπάρχουν .Το μόνο που θα τολμούσα ίσως να προτείνω, είναι η επί ίσοις όροις αντιμετώπιση των  επώνυμων και ανώνυμων συγγραφέων. τόσο στην έκδοση όσο και στην προώθηση του εκάστοτε έργου.

18) Είναι κοινώς γνωστό πως ο λογοτέχνης- καλλιτέχνης έχει μια άλλη ευαισθησία σε κάθε θέμα. Εσάς πόσο σας επηρεάζει αυτή η ιδιαιτερότητα και πώς το αντιμετωπίζετε;

Γ. Δ. Το μόνο που κάνω και έκανα ανέκαθεν, είναι να υποστηρίζω τόσο σε συζητήσεις όσο και με τον τρόπο της ζωής μου τα όσα πρεσβεύω, αν και πολλές φορές λόγω αυτής της επιπλέον ευαισθησίας που αναφέρατε έχω βρεθεί σε δύσκολη  ή και δυσάρεστη θέση.

19) Λένε πως γεννιέσαι και πεθαίνεις καλλιτέχνης. Πιστεύετε πως αυτό αληθεύει κι αν όχι, θέλετε να μας πείτε τη δική σας άποψη;

Γ. Δ. Πιστεύω πως  οι άνθρωποι γεννιούνται με ταλέντα, τα οποία αναδεικνύονται  ή χάνονται ανάλογα με τις περιβαλλοντικές επιρροές ή βιώματα  που τους προκύπτουν στην πορεία της ζωής τους. Από την στιγμή όμως που θα  αναδυθούν, γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι  του εαυτού και ναι, πεθαίνεις με αυτό.

20) Ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Εσείς είστε ο άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;

Γ. Δ. Χωρίς ενδοιασμό ή ανάλυση, του συναισθήματος.

21) Θεωρείτε πως η εποχή που διανύουμε έχει περισσότερη ανάγκη από βιβλία- κείμενα (ανθρώπους) με χιούμορ, με σκεπτικισμό και κριτική αυστηρή στα κακώς δρώμενα, με σύμβολα και αξίες, με λογικές αναφορές στη βιωματική σκληρότητα και τις δυσκολίες ή βιβλία που αποσκοπούν να καθησυχάσουν το συναίσθημα με δόσεις χαράς και αισιοδοξίας;  Εσείς ποια θα διαλέγατε για ένα ανάγνωσμα;

Γ. Δ. Ζούμε σε μια εποχή  μεγάλων ανατροπών, ισχυρών αλλαγών και παρακμής των αξιών, ιδανικών και σταθερών. Η ελαφρότητα στην αντιμετώπιση και διαχείριση τους  θα πρέπει να αφορά τους λίγους. Οι πολλοί  οφείλουμε να εργαστούμε με κρίση πιο πολύ και όχι τόσο με κριτική, με χιούμορ και λογικές αναλύσεις, ώστε  ελκτικά να τραβήξουμε τον άνθρωπο σε μια  ολοκαίνουρια περίοδο ακμής και ανάπτυξης της ανθρωπότητας.

22) Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;

 Γ. Δ. Αγαπώ πολύ τα βιβλία μου. Τουλάχιστον τα περισσότερα. Γι’ αυτό και  θα τα δάνειζα πολύ ευχαρίστως ,ώστε να μοιραστώ  με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους τα συναισθήματα και τις σκέψεις που μου προσέφεραν.

23) Σας έχει συμβεί, μετά από χρόνια, να διαβάσετε ένα παλιό σας έργο και να θέλατε να μην είχε εκδοθεί ή να θέλετε να διορθώσετε- αλλάξετε πολλά- λίγα στην ιστορία του;

Γ. Δ. Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό, γιατί είναι το πρώτο μου έργο που εκδίδεται. Αλλά υποθετικά μιλώντας, το θεωρώ πολύ πιθανό, γνωρίζοντας τον παρορμητισμό με τον οποίο γράφω και το ανεβασμένο μεταιχμιακό  μου πλαίσιο. Σε  μια διαφορετική πραγματικότητα, θα είχε και μια εντελώς διαφορετική έκφραση.

24) Αν σας δινόταν επιλογή μεγαλύτερης εμπορικής προώθησης με συμφωνία την αλλαγή του σε βασικά σημεία της ιστορίας που γράψατε, αφαιρώντας κομμάτια- λέξεις που έχουν συναισθηματική σημασία για σας και για αυτό που θέλετε να πείτε στον αναγνώστη σας θα το δεχόσασταν;

Γ. Δ. Όχι. Εκτός αν διαβάζοντας το  αποτέλεσμα έβλεπα κάτι καλό. Για εμπορικούς λόγους όμως όχι.

25) Τελειώνοντας θα θέλατε να μιλήστε με μία φράση ή πρόταση στους υποψήφιους αναγνώστες σας (θεατές, υποστηρικτές) και να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους είναι καλό να διαβάσουν  (να παρακολουθήσουν) το έργο σας;

Γ. Δ. Στην ζωή όλων μας έρχεται μια στιγμή ,που επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας. Τις εκπτώσεις και απαιτήσεις μας, τα όρια  και τις αντοχές ή ανοχές μας τα θέλω και τα πρέπει που επιλέγουμε να κρατήσουμε. Αυτό το βιβλίο χρησιμοποιήστε το σαν εγχειρίδιο αυτής της επώδυνης αλλά μοναδικής σε  σημασία εμπειρίας, ώστε να καταφέρετε τον καλύτερο εαυτό.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και σας εύχομαι ολόθερμα καλή επιτυχία σε κάθε σας έργο!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεωργία Δάρτση

Η Γεωργία Δάρτση γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1966 στην Καστανερή του νομού Κιλκίς. Σπούδασε στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας και συνέχισε τις σπουδές της για δύο επιπλέον χρόνια στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν άλλα δύο χρόνια μετεκπαίδευσης στην Ειδική Αγωγή. Τα τελευταία είκοσι ένα χρόνια εργάζεται στη δημόσια εκπαίδευση, έχοντας διδάξει σε αρκετά νηπιαγωγεία της χώρας. Ζει στα Διαβατά Θεσσαλονίκης και έχει δύο παιδιά. Το βιβλίο Η Φαλάκρα του μπαμπά αποτελεί την πρώτη συγκροτημένη συγγραφική της απόπειρα, η οποία ολοκληρώθηκε μέσα σε δύο χρόνια, αν και ως ιδέα την απασχόλησε την τελευταία δεκαετία

Οπισθόφυλλο βιβλίου

«Η Άννα, κεντρικό πρόσωπο και αφηγήτρια του βιβλίου, αποφασίζει σε κάποιο κομβικό σημείο της ζωής της να αναζητήσει τα στοιχεία για τη διαμόρφωση μιας καινούργιας ταυτότητας του εαυτού της, πραγματοποιώντας μια αναδρομή στην προηγούμενη ζωή της και το εσώτερό της γίγνεσθαι. Προκειμένου να το επιτύχει, θα αναλύσει την πορεία και την ψυχοσύνθεση οκτώ διαφορετικών γυναικών, με τις οποίες συνδέεται άρρηκτα, βιολογικά και βιωματικά, και κυρίως μέσω του μπαμπά και της Φαλάκρας του»

~Εκδόσεις Ελκυστής~

Για την ομάδα Pearls n' roses

Πόλυ Μίλτου

Συγγραφέας

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "Αναζητώντας τον εαυτό μου" της Μαίρης Σουρλή

ΙΟΥΝΙΟΣ της Χρυσής Μαρούση

ΙΟΥΝΙΟΣ 

Περπατώ. Το αδιάκοπο ταξίδι μου μού σύστησε έναν ολοφώτεινο και γελαστό Ιούνη. Νέος, όμορφος, μοιάζει λες και βγήκε μόλις από τα πινέλα του Τσαρούχη. Ένας Ιούνης γεμάτος αισιοδοξία και υποσχέσεις. Με ατέλειωτους δρόμους και διαδρομές, να παίζουν σαν παιδιά κρυφτό στις μέρες του, σαν σε χάρτη θησαυρού. Πάνω του φέρει, όπως πάντα, μια πρώτη γεύση από όλα εκείνα που μας υπόσχεται το γενναιόδωρο ευλογημένο καλοκαίρι. Από όσα περιμένουμε. Τον ήχο της θάλασσας που ολοκάθαρα αντηχεί στο μυαλό μας. Την αλμύρα της. Τους γλάρους που χορεύουν με τα σύννεφα, που ακολουθούν τα πλοία, που χαρτογραφούν από ψηλά τον ωκεανό. Κοχύλια, βότσαλα και όση άμμο αντέχουμε να βαδίσουμε, να κρατήσουμε, να μετρήσουμε. Βράδια με μόνο τους ένδυμα το άρωμα του γιασεμιού. Η καθεμιά τους να συναγωνίζεται την άλλη, επιστρατεύοντας κοχύλια, όστρακα, θαλασσινό αφρό, άρωμα νυχτολούλουδου, αγιοκλήματος ή γαζίας. Τις πρώτες βουτιές, το άρωμα της καρύδας διάχυτο παντού. Γέλια, ξεγνοιασιά, ηρεμία, ξεκούραση. Συχνά μόνο και μόνο επειδή έτσι πρέπει. Ρούχα πολύχρωμα. Ανάλαφρα. Μόνο τα απαραίτητα. Παντού. Στα ενδύματα. Στις σκέψεις. Στις σκοτούρες. Τουλάχιστον έτσι θα θέλαμε να είναι. Τουλάχιστον αυτό προσπαθούμε. 

Στο νούμερο 5 συναντώ την παγκόσμια ημέρα Περιβάλλοντος. Γιορτάζει, λοιπόν το περιβάλλον. Όσα μας περιβάλουν. Όσα περιβάλλουμε εμείς. Η περιβολή της ζωής μας. Της ύπαρξης. Το φόντο της. Το φυσικό σκηνικό που στήθηκε από τον Μέγα Σκηνοθέτη για εμάς. Κακοσυντηρημένο. Υποτιμημένο. Κατεστραμμένο. Απίστευτο, δεν αισθανόμαστε την αξία του. Λες και τα σπουδαία φτιάχτηκαν για να τα περιφρονούμε. Λες και εμείς φτιαχτήκαμε για να περιφρονούμε τα σπουδαία. Αλήθεια, τι ακριβώς είπαμε πως γιορτάζει το περιβάλλον; 

Δύο τρία δρομάκια παρακάτω κατοικεί η γιορτή του πατέρα. Γιορτάζει ο πατέρας. Ο δικός μας. Των άλλων. Των παιδιών μας. Κεριά αναμμένα όλοι τους στα πιο πολύτιμα μανουάλια της γης. Το καθένα τους σιγοκαίει για την οικογένειά του. Όλα μαζί για τον κόσμο. Άλλα σε εκείνα των ζωντανών, αλλά στων τεθνεώτων. Και μερικά, αδύναμα να αντέξουν τη δυνατή φλόγα που συνοδεύει αυτόν τον ρόλο, στέκουν σβηστά και σκοτεινά. Σβήστηκαν βιαστικά και άτσαλα. Τις περισσότερες φορές από το ίδιο τους το χέρι.

Πατεράδες, κυρίως νεότεροι, δέχονται τις όμορφες, χρωματιστές κάρτες της νεοφερμένης γιορτής. Πλήθος ευχών ή την πιο απλή κι αληθινή, σε πέντε μόλις λέξεις: Χρόνια πολλά, μπαμπά. Σ' αγαπώ. Κι απ' την άλλη, πατεράδες που περιμένουν τώρα πια άλλες ευχές. Αυτές της καρδιάς, της προσευχής, της μνημόνευσης. Κι είν' ο πατέρας σύνοδος στο μεγάλο μας ταξίδι. Κι είναι προστάτης, φύλακας, στήριγμα κι αγκαλιά. Ή έτσι θα έπρεπε να είναι. Κι όσες μέρες κι αν του αφιερώσουμε και πάλι λίγες μοιάζουν. 

Κι εκεί, ανάμεσα στην ζωή που ξεχειλίζει από κάθε σπιθαμή αυτού του τόσο όμορφου μήνα, προβάλλει ο θάνατος με όλες τις ψυχές που πόθησε και πήρε. Κι είναι αυτό το Σάββατο του Ιουνίου, εκείνο της Πεντηκοστής, που σε αυτές αφιερώνεται. Και ο θάνατος πάει πάντα χέρι χέρι με την Ανάσταση, μαζί αιώνια προχωράνε. Πόση παραμυθία και πόσο μεγαλείο σε μια μόνο εικόνα. Όλοι οι ιερείς, στους άμβωνες των ναών, να προσεύχονται. Να ψιθυρίζουν τα πιο ιερά ονόματα των δικών μας ψυχών. Κι όλες εκεί να ανταμώνουν, όπως κάποτε έκαναν ζωντανές στους δρόμους κάθε μήνα, κάθε τόπου κι εποχής. Πόσο σπουδαίο πράγμα, αλήθεια. 

Και ξημερώνει του Αγίου Πνεύματος. Κι όλοι ζητάμε φώτιση. Κι όλοι ονειρευόμαστε σαν μιλάμε, να μας καταλαβαίνουν. Κι όταν ακούμε, να νιώθουμε τα λόγια. Να δραπετεύσουμε από όλες τις Βαβέλ του κόσμου. Να τις γκρεμίσουμε μια και καλή, για πάντα. Το θαύμα αιωνίως προσμένουμε. Μα ξεχνάμε πάντα, πως πάει καιρός τώρα που στα θαύματα πάψαμε να πιστεύουμε.

Και τι θαυμάσιο. Βρήκαμε επιτέλους τον τρόπο να γιορτάζουμε την κάθε μέρα. Αυτήν που αδυνατούμε να ανακαλύψουμε και να της προσδώσουμε αξία έτσι από μόνοι μας, δίχως την συνδρομή μιας επιβεβλημένης γιορτής.Να βάλουμε απλά τα καλά μας, να ντυθούμε τον καλύτερο εαυτό μας και να την απολαύσουμε χωρίς ιδιαίτερο, προφανή λόγο. Χρειαζόμαστε νέες γιορτές. Κι ας είναι γεμάτα τα ημερολόγια από Αγίους και εικόνες. Πράγματα παρωχημένα. Ντεμοντέ. Ακολουθούμε θαμπωμένοι το καινούριο, όπως οι ιθαγενείς τα εντυπωσιακά πετραδάκια των ξένων. Κι ας ξέρουμε πως αυτά που βρήκαμε και κληρονομήσαμε από τους γονείς μας είναι αυθεντικά, ζωντανά και ουσιαστικά. Ευλογημένα όλα, καλοδεχούμενα, αρκεί να βλέπουμε βαθύτερα, να μην στεκόμαστε στην επιφάνειά τους μόνο. Να φτάνουμε στην αλήθεια τους. Γιατί παντού υπάρχει έστω κι ένα μικρό της ψήγμα. 

Η παγκόσμια ημέρα Μουσικής περιμένει υπομονετικά να έρθει η σειρά της, στον οδικό χάρτη του μήνα, κι εγώ στέκομαι ακίνητη και φιλοσοφώ ξανά. Συνεχίζω τον δρόμο μου και την ανταμώνω. Ένα μουσικό κομμάτι κάθε στιγμή της ζωής μας. Εκτελεσμένη σε μινόρε. Παιγμένη σε ματζόρε. Άλλοτε ελπιδοφόρο άκουσμα. Άλλοτε τρομακτικό. Κάποιες φορές μας εισάγει σε κάτι νέο, μας προϊδεάζει για αυτό. Κάποιες άλλες σιγοντάρει συναισθήματα, υπογραμμίζει έρωτες, φιλίες, προδοσίες. Μας συνδράμει, μας παρηγορεί, μας ξεγελά, μας ενισχύει... Ένα μαγικό, άηχο, απαρατήρητο απ' τους πολλούς, σάουντρακ μας συνοδεύει σε κάθε μας κίνηση, καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Εκατομμύρια παράλληλες μελωδίες, στοιβαγμένες η μια δίπλα ή πάνω στην άλλη. Αυτό είμαστε. Ακριβώς όπως ο ένας σταθμός στον άλλο στις συχνότητες του ραδιοφώνου ή το ένα cd με τα υπόλοιπα στην αγκαλιά της σκονισμένης σιντοθήκης. 

Το ίδιο κι εμείς. Ατελείωτοι άνθρωποι, με νότες στα μαλλιά αντί για φουρκέτες, κλειδιά του Σολ περασμένα στα μπρελόκ μας, ριγμένα όπως όπως μέσα σε τσάντες και τσέπες. Συγχορδίες αντί για προτάσεις στα χείλη και μέρες-άδεια πεντάγραμμα που ανυπομονούν να γεμίσουν. Από τα χέρια μας. Από την μουσική μας. Απ'τις ψυχές μας. 

Κι ο Ιούνιος, με το δικό του πεντάγραμμο ξέχειλο από κοχύλια, κύματα και καλλίφωνα τζιτζίκια, κυλά αφήνοντας, χωρίς να το θέλει, σε κάθε του βήμα και λίγους κόκκους άμμου. Και κλείνει με τη νηστεία των 12 Αποστόλων και την υπενθύμιση πως ακόμα και στην απόλυτη ομορφιά, ο αγώνας μας δεν παύει. Ούτε η αποστολή μας. Και λίγο πριν μας αποχαιρετίσει για έναν ολόκληρο χρόνο, φωνάζει με την ένρινη φωνή του ένα όνομα. Εκείνο του Ιούλη...

Χρυσή Μαρούση

Συγγραφέας

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΑΡΓΥΡΩ-ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ" ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΙΣ 27 ΙΟΥΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ

Οι Εκδόσεις Ιχνηλάτης (μέλος του εκδοτικού ομίλου Ελκυστής) σας προσκαλούν στις παρουσιάσεις του βιβλίου "Αργυρω-μπερδέματα" της συγγραφέως Αθηνάς Χατζησυμεωνίδου,την Πέμπτη, 27 Ιουνίου στις 21:00 μ.μ. 

και 

την Τρίτη, 2 Ιουλίου στις 21:00 μ.μ. στο COFFICE BOOKS & COFFEE (Αιγαίου 62, Καλαμαριά) για να γιορτάσουμε την επίσημη έναρξη λειτουργίας των Εκδόσεών Ιχνηλάτης!









Θα ήταν χαρά και τιμή μας να παραβρεθείτε στην γιορτή μας κι εμείς με τη σειρά μας θα σας προσφέρουμε λόγο, τέχνη και κρασί,σε μια όμορφη βραδιά!

Λίγα λόγια για το βιβλίο «Αργυρω-μπερδέματα»:

«Αν έχεις ένα όνομα που αντιπαθείς κι ένα σώμα που αποφεύγεις να δεις στον καθρέφτη, αν έχεις συγγενείς εμφανίσιμους και πετυχημένους που σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα, αν δουλεύεις σ’ έναν οίκο νυφικών ενώ ξέρεις πως η ώρα να βάλεις εσύ νυφικό είναι μακριά και ίσως δεν έρθει ποτέ, τότε μπορεί και να σε λένε Αργυρώ Παπαδοπούλου.

Ο γάμος της ξαδέρφης της Ναταλίας φέρνει για ένα τετραήμερο την Αργυρώ και όλο της το σόι, το ‘Παπαδοπουλέικο’, σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο στη Θάσο. Εκεί η Αργυρώ Παπαδοπούλου θα συναντήσει τη δαιμόνια εβδομηντάχρονη συνονόματή της θεία Αργυρώ ή Ηρώ, για την οποία πολλά είχε ακούσει αλλά ποτέ δεν την είχε δει.



Μαζί θα γνωρίσουν νέα πρόσωπα και θα ζήσουν καλές και αμήχανες στιγμές, απρόσμενες καταστάσεις, περίεργα γεγονότα και μπερδέματα, που θα οδηγήσουν την Αργυρώ να αναθεωρήσει βασικές της πεποιθήσεις και να δει τον κόσμο ‒και τον εαυτό της‒ με άλλη ματιά.»

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ: «Αργυρω-μπερδέματα» της Αθηνάς Χατζησυμεωνίδου

«Αν έχεις ένα όνομα που αντιπαθείς κι ένα σώμα που αποφεύγεις να δεις στον καθρέφτη, αν έχεις συγγενείς εμφανίσιμους και πετυχημένους που σε κάνουν να αισθάνεσαι άβολα, αν δουλεύεις σ’ έναν οίκο νυφικών ενώ ξέρεις πως η ώρα να βάλεις εσύ νυφικό είναι μακριά και ίσως δεν έρθει ποτέ, τότε μπορεί και να σε λένε Αργυρώ Παπαδοπούλου.

Ο γάμος της ξαδέρφης της Ναταλίας φέρνει για ένα τετραήμερο την Αργυρώ και όλο της το σόι, το ‘Παπαδοπουλέικο’, σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο στη Θάσο. Εκεί η Αργυρώ Παπαδοπούλου θα συναντήσει τη δαιμόνια εβδομηντάχρονη συνονόματή της θεία Αργυρώ ή Ηρώ, για την οποία πολλά είχε ακούσει αλλά ποτέ δεν την είχε δει.

Μαζί θα γνωρίσουν νέα πρόσωπα και θα ζήσουν καλές και αμήχανες στιγμές, απρόσμενες καταστάσεις, περίεργα γεγονότα και μπερδέματα, που θα οδηγήσουν την Αργυρώ να αναθεωρήσει βασικές της πεποιθήσεις και να δει τον κόσμο −και τον εαυτό της− με άλλη ματιά.»



Το βιβλίο «Αργυρω-μπερδέματα» των εκδόσεων Ιχνηλάτης (μέλος του εκδοτικού ομίλου Ελκυστής) θα το προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία Ιανός, Πρωτοπορία καθώς και από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας!

Ακόμη, μπορείτε να το παραγγείλετε στην Κύπρο καλώντας στο τηλέφωνο 96400162.

Επίσης, είναι διαθέσιμο και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: elkistis.gr/shop

Τέλος, για τους αναγνώστες της Θεσσαλονίκης, μπορείτε να επισκεφθείτε τις εργάσιμες ώρες τα γραφεία των Εκδόσεων Ελκυστής στο κέντρο της πόλης (Αρριανού 15) ή να το παραγγείλετε δίχως μεταφορικά έξοδα στα τηλέφωνα 231 403 7484 ή 6977853682.

Ταξιδεύουμε στο χώρο 

της λογοτεχνίας 

ΜΑΖΙ!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Αθηνά Χατζησυμεωνίδου γεννήθηκε στο Αννόβερο της Γερμανίας. Οι γονείς της αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα όταν εκείνη ήταν δέκα ετών. Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη συγγραφή κειμένων, ποιημάτων και στίχων. Εργάστηκε σε Τράπεζα και όταν οι επαγγελματικές της υποχρεώσεις το επέτρεψαν, αξιοποιώντας τις σπουδές της στη μουσική και στο θέατρο, συνεργάστηκε ως στιχουργός με καλλιτέχνες του μουσικού χώρου αλλά και με θεατρικές ομάδες ως θεατρικός συγγραφέας.

Τα «Αργυρω-μπερδέματα» είναι το πρώτο της βιβλίο σύγχρονης μυθιστορίας που βγαίνει στο φως

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΠΑΝΟΥ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ ΚΟΡΩΝΙΔΟΥ: "Η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή μου είναι η οικογένεια μου!"

Μετά την κυκλοφορία του 
μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Σπανού, "Τα ένοχα μυστικά" από τις εκδόσεις Ελκυστής, το πρώτο της τριλογίας, και αφού διαβάσαμε για τον έρωτα του επιτυχημένου πλούσιου και γοητευτικού Ντάνιελ Χάζαρντ με τη Ζωή, το "κορίτσι της διπλανής πόρτας", θελήσαμε να μάθουμε λίγα περισσότερα για τον δημιουργό της ρομαντικής αυτής ιστορίας,  Κωνσταντίνο Σπανό.

Από πού είναι η καταγωγή σας;

Κατάγομαι από την πανέμορφη και μοναδική Νύμφη του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη, αλλά μένω μόνιμα τα τελευταία χρόνια στη Χαλκιδική μας, την εξωτική.

Τι σας θυμώνει και τι σας κάνει περήφανο στη χώρα σας;

Γεννήθηκα στην ομορφότερη χώρα του κόσμου με την μεγαλύτερη ιστορία. Αυτό και μόνο με κάνει περήφανο. Με θυμώνουν μερικοί από τους ανθρώπους της, που είναι μίζεροι και ζουν μέσα στην κακία, τη ζήλια και τον φθόνο.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια;

Από μικρό παιδί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου λάτρευα το τραγούδι. Η πιο έντονη ανάμνησή μου θα έλεγα πως ήταν, όταν αγόρασα το πρώτο μου μικρόφωνο και ξεκίνησα τις πρώτες μου ηχογραφήσεις.

Ποιο επάγγελμα πιστεύατε ότι θα ακολουθήσετε όταν ήσασταν στην εφηβεία;

Πάντα έλεγα πως εγώ μια μέρα θα γίνω ένας καλός τραγουδιστής που θα τραγουδάει σωστά και ποιοτικά τραγούδια. Το όνειρο αυτό που είχα σαν παιδί χαράχτηκε βαθιά μέσα μου και ομολογώ πως ακόμη και σήμερα είναι ένα απωθημένο που εύχομαι πως κάποτε θα πραγματοποιηθεί.

Υπήρξε κάποια έντονη στιγμή ή εμπειρία της ζωής σας που άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα; Ποια ήταν αυτή;

Θα αναφερθώ στο κομμάτι φιλία. Εκεί, όσο ψυχή κι αν έχω δώσει, όση βοήθεια έδωσα απλόχερα, δεν βρήκα εκείνο που θεωρώ εγώ φιλία (εκτός από μερικές εξαιρέσεις φυσικά).

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή σας;

Την οικογένειά μου!

Αν είχατε χρονομηχανή και γυρνούσατε πίσω στα παιδικά σας χρόνια, τι θα λέγατε στον εφτάχρονο εαυτό σας;

Να προσέχει εκείνους που εμπιστεύεται.

Ποιοι άνθρωποι αποτέλεσαν τα πρότυπα σας καθώς μεγαλώνετε και επηρέασαν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας σας;

Πολλοί άνθρωποι θα έλεγα. Και στον καλλιτεχνικό τομέα (τραγούδι, θέατρο) και στον οικογενειακό. Παρακολουθώντας τις ζωές ανθρώπων με ήθος και τιμή γινόμαστε κι εμείς κοντά τους καλύτεροι.

Ποιος στίχος τραγουδιού ή ποιήματος σας έχει «σημαδέψει»;

Αρκετά τραγούδια. Ένα από αυτά είναι οι στίχοι του «Ίσως» του Γιάννη Βαρδή που με συγκινεί πολύ.

Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που σας άγγιξε;

Τα πρόσωπα του Όλιβερ (Εκδόσεις Ψυχογιός)

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος;

Η μοναξιά.

Ποια συνήθεια σας μισείτε, αλλά δεν μπορείτε να απαλλαγείτε από αυτή;

Εμπιστεύομαι και επενδύω σε άτομα.

Τι ήταν αυτό που λειτούργησε ως έναυσμα ώστε να αποφασίσετε να γράψετε την πρώτη σας ιστορία;

Δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Απλά ήθελα να ξεκινήσω να γράφω, σαν να μου καθοδηγούσε το χέρι μια παράξενη δύναμη.

Ποιοι συγγραφείς έχουν επηρεάσει τη γραφή σας και με ποιον τρόπο;

Δεν μπορώ να πω πως με επηρέασε κάποιος, γιατί έχω υιοθετήσει έναν δικό μου τρόπο γραφής που εναλλάσσεται σε κάθε είδος που γράφω.

Από πού αντλείτε συνήθως την έμπνευση σας;

Από τα ΠΑΝΤΑ.

Ποιο κομμάτι της δουλειάς σας λατρεύετε και ποιο θα θέλατε να μην υπάρχει καθόλου;

Λατρεύω την φαντασία που έχω, είναι απαραίτητη σ’ εμάς τους συγγραφείς. Δεν υπάρχει κάτι στη δουλειά μου που να θέλω και να μην υπάρχει.

Πόσο μετράει για σας η εμπορική επιτυχία του έργου σας και κατά πόσο τη λαμβάνετε υπόψιν κατά τη διάρκεια της δημιουργίας σας;

Αρχικά όταν γράφω δεν σκέφτομαι την οποιαδήποτε επιτυχία. Είμαι αφοσιωμένος στο έργο μου και μετά κάθομαι και «προβληματίζομαι» για τις πωλήσεις και για το πόσο θα αγαπηθεί από το κοινό.

Έχετε συγκεκριμένη «ρουτίνα» που σας βοηθάει στη συγγραφή; Π.χ.  συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια, συγκεκριμένες ώρες της ημέρας;  Υπάρχει κάτι άλλο που σας βοηθάει στην έμπνευση σας; Π.χ. ένα ποτήρι αλκοόλ;

Εμπνέομαι από τα πάντα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Οι ώρες και οι στιγμές που κάθομαι να γράψω είναι βραδινές. Το βράδυ μέσα στην απόλυτη ηρεμία, ξεκούραστος από την ημέρα είναι η ώρα της συγγραφής για μένα.

Το έργο σας περιλαμβάνει ερωτικές σκηνές; Αν ναι, πόσο δύσκολο είναι να γράψετε μια ερωτική σκηνή και πόσο σας επηρεάζει η προσωπική σας γνώμη και η εμπειρία στο θέμα του έρωτα όταν γράφετε γι’ αυτόν;

Ναι, υπάρχουν ερωτικές σκηνές στο βιβλίο μου. Με την ίδια άνεση που γράφω οποιαδήποτε σκηνή με την ίδια άνεση γράφω και μια ερωτική. Είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου και για το κάθε τι που δημιουργώ είτε είναι αυτό είναι συγγραφή είτε άλλη δουλειά, περνάει από τα δικά μου σαράντα πέντε κύματα. Πιστεύω ότι η εμπειρία παίζει σημαντικό ρόλο αλλά αν κάποιος είναι καλός συγγραφέας την εμπειρία τη δημιουργεί.

Με ποιον σπουδαίο συνάδελφο σας, εν ζωή ή όχι, θα θέλατε να περάσετε μια μέρα  ή να μοιραστείτε έναν καφέ;

Θαυμάζω πολύ τον συγγραφέα Νίκολας Σπαρκς γιατί οι ιστορίες του με συγκινούν πολύ και θα ήθελα να μιλήσω μαζί του από κοντά κάποια στιγμή.

Σας ευχαριστούμε ιδιαιτέρως, κύριε Σπανέ, που απαντήσατε στις ερωτήσεις μας.  Σας ευχόμαστε καλή συγγραφική συνέχεια!

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννημένος τον Δεκέμβριο του 1990, κατάγεται από την Θεσσαλονίκη και μένει μόνιμα στην Χαλκιδική. Το θέατρο και το τραγούδι ήταν πάντα τα κυρίαρχα όνειρά του. Μια απλή συμμετοχή σε μια θεατρική παράσταση του σχολείου, τον προέτρεψε γρήγορα να μπει σε μια θεατρική ομάδα όπου εκτός από ρόλους που ενσάρκωνε σκηνοθετούσε και τις χορογραφίες. Η αγάπη του για τη συγγραφή και την γραφιστική ήρθαν σχεδόν μαζί, όταν στη δευτέρα λυκείου έγραψε τα 9 πρώτα κεφάλαια ενός μυθιστορήματος τρόμου. Μετά το λύκειο δυο χρόνια έφταναν για να εμπλουτίσει περισσότερο το ταλέντο που είχε από μικρός σε μια ιδιωτική σχολή ως γραφίστας.

To 2016 κερδίζει το πρώτο βραβείο διηγήματος στην κατηγορία τρόμου LARRY NIVEN 2016 (Βραβείων λογοτεχνίας του φανταστικού) με το διήγημά του «Το Μυστικό του Θεριστή» και το 2017 κερδίζει επίσης, στον ίδιο λογοτεχνικό διαγωνισμό δυο βραβεία με τα διηγήματα «Η Μάχη των Βελντάρων» και «Η κατάρα των ψυχών». Τα «Ένοχα Μυστικά» είναι το πρώτο μυθιστόρημά του καθώς και το πρώτο της τριλογίας των Μυστικών.

Σοφία Κορωνίδου

Συγγραφέας

Εντμόντ-Ανδρέας Σαλβάρης- Edmond Shallvari

Ο ποιητής και συγγραφέας Εντμόντ-Ανδρέας Σαλλβάρης γεννήθηκε το 1957 στην πόλη της Κορυτσάς. Τελείωσε το λύκειο στην γενέτειρά του και συνέχισε τις πανεπιστημιακές σπουδές στην Οικονομική Σχολή των Τιράνων απ’ όπου και αποφοίτησε το 1982.

Το 1997 μεταναστεύει στη Θεσσαλονίκη, όπου διαβιεί μέχρι σήμερα με τη σύζυγό του και τα δυο του παιδιά. Είναι μέλος της Ένωσης Αλβανών Συγγραφέων Dega e Blerte με έδρα τη Θεσσαλονίκη και της Ένωσης Αλβανών Συγγραφέων Λέσχη Ντρίτα με έδρα την Αθήνα. Άλλα πεζά έργα του ιδίου (στα
αλβανικά, εκτός όπου αναφέρεται διαφορετικά. Η απόδοση των τίτλων στα ελληνικά είναι του συγγραφέα): Παρ’ όλα αυτά… ζούμε! (2006) Facebook-koobecaF (2012-βραβείο Ισμαήλ Κανταρέ). Εκδόθηκε στα ελληνικά (2016, εκδόσεις Μολύβι)
με τίτλο Το Κάστρο των Σκιών Ένδεκα μέρες της εξομολόγησης, συν μία (2015) Το 2015 έλαβε το βραβείο Frang Bardhi για το διήγημα Psikoanalitika e ecjes από τον σύλλογο Galaktika
ATUNIS Το διαμαντένιο δαχτυλίδι (2016) My Alter Ego (2017)
Η άλλη Εδέμ [συλλογή διηγημάτων (2017)] Ποιητικές Συλλογές (στα αλβανικά. Η απόδοση των τίτλων στα ελληνικά είναι του συγγραφέα):
Κάπου… Κάποιον… Κάποιος… (2008)
Πώς καταντήσαμε έτσι! (2008)
Μην ακολουθείτε τη σκιά! (2009)
Μου μίλησε η σιωπή (2010)
Ο παραλογισμός ή… (2014)
Η συλλογή Με το Βλέμμα του Ομήρου είναι η πρώτη του ποιητική
συλλογή στα ελληνικά.

Biografia e jetës letrare të Edmond Shallvarit

Edmond Shallvari është lindur në Korçë, në 30 korrik 1957.

Ka kryer studimet universitare në Fakultetin Ekonomik, i diplomuar në vitin 1982.

Krijimet e para letrare në vargje dhe prozën e shkurtër shfaqen qysh moshës 12-13 vjeçare, për t'u vazhduar më tej pas mbarimit të Universitetit edhe me shkrime me karakter ekonomik, filozofik, etj në faqet e shtypit lokal të Korçës.

Edmondi mirëpriti ndryshimet demokratike dhe kontribuoi jashtë angazhimeve partiake në të mirë të zhvillimit të ekonomisë e shoqërisë shqiptare. Fillimeve të kthesës së madhe ka shkruar artikuj me karakter shoqëror, filozofik e politik në shtypin e pavarur, si dhe mjaft shënime, refleksione etj. të pa botuara asaj kohe, për ndodhira e ngjarje të ndryshme personale, familjare e tej tyre.

Ngjarjet tragjike të 1997-ës e detyrojnë të largohet familjarisht për në Thessaloniki të Greqisë.

Edhe pse me vështirësitë e përshtatjes dhe të mbijetesës në shtetin fqinj, Edmondi nuk iu nda krijimtarisë letrare e publicistike.

Në vitin 2006 do botohej për herë të parë libri me shkrime e kujtime, “E megjithatë…jetojmë!” ku një vend të veçantë ze kapitulli për tragjedinë shqiptare të vitit 1997-të. Libri u mirëprit nga lexuesi dhe kritika.

Angazhim të vazhdueshëm ka patur edhe ndaj shtypit shqiptar që botohej në Athinë.

Më pas do vijojnë botimet e librave poetikë.

Libri i parë me poezi “Diku…Dikë…Dikush…” del nga shtypi prej Shtëpisë Botuese “D.I.J.A. Poradeci” në vitin 2008.

Po atë vit botohet dhe libri i dytë me poezi “Ç’u bëmë kështu!”

Libri i tretë me poezi “Mos e ndiqni hijen!” botohet në vitin 2009 dhe shpallet si libri më i mirë poetik i vitit, në konkursin e organizuar nga Botuesi dhe gazeta Nositi në Pogradec.

Nga Shtëpia Botuese “Globus R” del libri me poezi “Më foli heshtja” në vitin 2010.

Në Thessaloniki aktivizohet në Lidhjen e Shkrimtarëve “Dega e Blertë”, në takimet, promovimet dhe aktivitetet e ndryshme të saj. Gjithashtu pranohet anëtar edhe në Lidhjen e Shkrimtarëve “Klubi Drita” të Athinës, kurse pjesë nga krijimtaria e tij poetike dhe prozaike botohet herë pas here në revistën e saj letrare, “Pelegrini”.

Veç librit publicistik dhe atyre me poezi, në vitin 2012 botohet libri i parë në prozën e gjatë, romani “Facebook-koobecaF”, nga Shtëpia Botuese “Fan Noli”.

Po atë vit në konkursin vjetor të Klubit “Drita”, romani vlerësohet me Çmimin “Ismail Kadare”.

Vazhdimi më tej i krijimtarisë së Edmondit do konkretizohet në vitin 2014 me botimin e librit të pestë me poezi, “Absurditet apo…”, nga Shtëpia Botuese “Muzgu”.

Po këtë vit vlerësohet me Çmimin e Parë në konkursin poetik me rastin e 70 vjetorit të çlirimit, organizuar nga Klubi Drita në Athinë.

Në vitin 2015, nga Shtëpia Botuese “Nacional” del romani i dytë, “Njëmbëdhjetë ditët e rrëfimit, plus Një”.

Fundviti i 2015-ës sjell për Edmondin fitimin e Çmimit të parë “Frang Bardhi” në gjininë e prozës së shkurtër, në konkursin e organizuar nga faqja e njohur letrare, Galaktika Poetike.

Dëshira për t’i paraqitur edhe lexuesit grek pjesë nga krijimtaria e tij, do realizohej pas bashkëpunimit me përkthyesin e njohur Niko Anagnosti, i

cili ka sjellë në gjuhën greke shkrimtarin e njohur, Ismail Kadare, shkrimtarët, Ben Blushi, Fatos Kongoli, etj.

Pas realizmit cilësor të përkthimit të romanit “Facebook-koobecaF”, Edmondi fillon përpjekjet e mundimshme në kërkim të botuesit grek, përpjekje që do kurorëzohej me sukses në vitin 2016, kur Botuesi grek MOLIVI në Thessaloniki, pas kalimit të dorëshkrimit në komisionin përzgjedhës, aprovoi botimin e tij. Për Edmondin ky ishte çasti më kulmor i kënaqësisë së suksesit në jetën letrare në Greqi. Romani, i pëlqyer nga miku grek, shkrimtari, poeti dhe regjizori, Dinos Kubatis, pati prej tij një shkrim tepër vlerësues dhe analitik, i cili përbën edhe prologun e romanit. Vlen të sqarohet që ky roman në gjuhën greke përmban tjetër titull, “To kastro ton skion”(Kështjella e hijeve), i cili në fakt simbolizon bukur subjektin e tij.

I pranuar anëtar në faqen e njohur letrare greke të internetit tovivlio.net, Edmondi ka bashkëpunim cilësor për botimin e krijimtarisë së tij, e cila kalon më parë për vlerësim e aprovim tek moderatorët e kësaj faqeje.

Në Kalendarin Artistik grek të vitit 2017 të shtypur nga Botuesi TOVIVLIO, për herë të parë shfaqet dhe emri i tij me një poezi. Suksesi do vazhdojë edhe për Kalendarin Artistik të vitit 2018 dhe 2019.

Në vitin 2016 realizohet botimi i romanit shumëfaqësh, “Unaza e diamantë”, nga Shtëpia Botuese “Nacional”, kurse në vitin 2017 romani alternativ, “Unë dhe MY ALTER EGO”, nga Shtëpia Botuese “MILOSAO”.

Po nga “MILOSAO”, u botua në dhjetor 2017 libri i parë me tregime, “Edeni tjetër”.

Viti 2018 për Edmondin veçohet si viti i realizimit të ëndrrës së tij për t'u paraqitur para lexuesit grek edhe me krijimtarinë e tij në vargje. Pas bashkëpunimit të frytshëm me poetin e njohur grek Ilias Tsehos, i cili bëri përshtatjen e poezive në gjuhën greke, libri u pranua dhe u botua nga Botuesi Elkistis në Thessaloniki, me titullin, "Με το βλέμμα του Ομήρου"(Me vështrimin e Omerit).

Libri i fundit i porsabotuar në qershor 2019, nga Shtëpia Botuese Printing 2M, titullohet, “Në urbanin e Fantazive. Dhanai dhe Orfea”.

Ndërkohë janë gati për botim pesë vëllimet me poezi të zgjedhura dhe libri me tregime psikoanalitike, "Misteri i një lajmi". Këta libra, bashkë me librin "OUR METAMORPHOSIS" me poezi në gjuhën angleze të përkthyera nga z.Alfred Kola, botohen vetëm nga AMAZON sipas porosisë së të interesuarve.