Κριτική της τηλεοπτικής anime σειράς DEATH NOTE από τον Γιώργο Γαβριηλίδη

DEATH NOTE

Αν θα έπρεπε να γράψω αυτή την κριτική με μία πρόταση, αυτή θα ήταν απλά "Το Death Note είναι ένα φαινόμενο". Η ιστορία του ενέπνευσε άλλους δημιουργούς να γράψουν με παρόμοιο τρόπο κι ακολούθησαν και ταινίες που αφορούσαν την ίδια ιστορία, Ιαπωνικής και Αμερικάνικης παραγωγής.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι. Το Death Note είναι μια σειρά anime 37 εικοσάλεπτων επεισοδίων. Για πολλούς, η λέξη anime και μόνο, θα ήταν αρκετή για να σταματήσουν να διαβάζουν αυτή την κριτική, καθώς το πρώτο που θα σκεφτούν είναι "κινούμενα σχέδια". Οι πιο ανοιχτόμυαλοι, όμως, που θα θελήσουν να την δουν, θα έχουν μια εμπειρία που θα την εκτιμήσουν. 

Η πλοκή, χωρίς πολλές λεπτομέρειες, έχει ως εξής. Ιδιοφυής μαθητής λυκείου (Yagami Light), βρίσκει ένα τετράδιο με το οποίο μπορείς να σκοτώσεις οποιονδήποτε, αρκεί να γράψεις το όνομά του σε αυτό. Έτσι, αποφασίζει να καταπολεμήσει το έγκλημα, δολοφονώντας άτομα του υποκόσμου. Από την άλλη μεριά, υπάρχει ένας εξίσου ιδιοφυής ντετέκτιβ (L) που προσπαθεί να τον ανακαλύψει και να τον συλλάβει, καθώς θεωρεί τον ίδιο τον Light εγκληματία για τις πράξεις του. Έτσι, ουσιαστικά, η σειρά είναι μια μάχη ευφυίας μεταξύ των δύο χαρακτήρων, καθώς και ο Light προσπαθεί να μάθει το όνομα του L για να τον σκοτώσει. 

Τους δύο κεντρικούς ήρωες πλαισιώνουν πολλοί ακόμα αξιόλογοι χαρακτήρες, με πιο βασικό από όλους, τον Ryuk, τον άγγελο του θανάτου, που συντροφεύει τον Light και μας προσφέρει άφθονες στιγμές γέλιου, αλλά και, μερικές φορές, τρόμου.  

Η σειρά, γενικά, κινείται σε γκρίζες ζώνες και πολλές φορές κριτικάρει την νοοτροπία της ανθρώπινης κοινωνίας και την υποκρισία της. Επίσης, μας επιτρέπει να μπούμε στο μυαλό και των δύο χαρακτήρων και να μάθουμε τον τρόπο που σκέφτονται, τις ιδέες τους και τα συναισθήματά τους, βοηθώντας μας έτσι, να ταυτιστούμε μαζί τους και να αντιληφθούμε καλύτερα τις πράξεις τους.

Ο σχεδιασμός είναι πολύ ρεαλιστικός και η επιλογή της μουσικής, που θυμίζει εκκλησιαστική χορωδία, είναι απόλυτα ταιριαστή δημιουργώντας επιβλητική ατμόσφαιρα στις σκηνές όπου ακούγεται. Οι ηθοποιοί που δανείζουν τις φωνές τους στους χαρακτήρες, κάνουν εξαιρετική δουλειά, αν και θα πρότεινα να το δείτε στα Ιαπωνικά, για να αποφύγετε κάποιες υπερβολές στην μεταγλωτισμένη βερσιόν στα Αγγλικά που μπορεί να σας βγάλουν εκτός κλίματος, όπως ο υπερβολικά δραματικός τρόπος για να φας ένα πατατάκι, όπως θα δείτε και στο παρακάτω βίντεο.

I' ll take a potato chip and eat it!

                                        

Πέρα από όλα αυτά, σίγουρα η σειρά έχει και τα ελαττώματά της. Υπάρχουν κάποια σημεία που η δράση "κάνει κοιλιά" και ίσως τραβάει λίγο παραπάνω από όσο χρειαζόταν. Επίσης, υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο σημείο που, κατά την γνώμη μου, δεν λύθηκε αρκετά πειστικά ή τουλάχιστον όχι ανάλογα με το επίπεδο της σειράς.  Ακόμα κι έτσι όμως, η γενικότερη ποιότητα της σειράς, υπερκαλύπτει τα οποιαδήποτε "λάθη". Την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε οποιοδήποτε, ακόμα κι αν δεν έχει ξαναδεί ποτέ στη ζωή του anime. 

Fanmade trailer

Γιώργος Γαβριηλίδης

Συγγραφέας