Μέσα από τη στήλη «Ερωτοαποκρίσεις με τη Μάρα» ξεκινώ ένα ταξίδι γνωριμίας χωρίς κάποιον ειδικό προορισμό. Με μεγάλη μου χαρά, θέλω αυτή η στήλη, να φιλοξενεί ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας, χρώματος, επαγγέλματος και προσωπικών πιστεύω. Ανθρώπους ατόφιους που νιώθουν ότι έχουν αυτό το κάτι για να μεταδώσουν στους υπόλοιπους μέσα από τις απαντήσεις τους. Οι ερωτήσεις δε θα είναι πάντα οι ίδιες αλλά ανάλογα με τον εκάστοτε άνθρωπο που θα συναντώ στην πορεία μου.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές, ποιο είναι το μυστικό συστατικό που κάνει τη συνάντηση δύο ανθρώπων… ξεχωριστή. Σκέψεις πολλές, μα στην πιο απλή που κατέληξα, είναι ότι έχει μεγάλη σημασία το ποιον τελικά επιλέγεις για συνοδοιπόρο στο κάθε ταξίδι σου. Αγαπώ τους ανθρώπους που δεν είναι κόλακες, που είναι καταδεκτικοί και απλοί χωρίς έπαρση. Ο σημερινός συνταξιδιώτης μου, είναι ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς και πολύ ταλαντούχους ανθρώπους. Μαζί μου σήμερα, ο... ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ.
ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ Συγγραφέας- Ποιητής- Σεναριογράφος- Αρθρογράφος.
Κύριε Ζαχαράκη, καλωσορίσατε στις «Ερωτοαποκρίσεις».
Καλώς σας βρήκα!
Γεννηθήκατε στην Πρέβεζα και μεγαλώσατε σε μια πόλη με νησιώτικο χαρακτήρα. Την όμορφη Βόνιτσα. Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;
Πολύ καταπίεση με το διάβασμα και το σχολείο, αυτό θυμάμαι. Στο σόι μας όλοι οι γονείς είχανε τεράστιο θέμα να είμαστε καλοί μαθητές. Τα πρώτα χρόνια τους έκανα το χατίρι αλλά κάπου στο Λύκειο κλάταρα.
Έχετε πραγματικούς φίλους; Τι αγαπάτε περισσότερο σ’ αυτούς;
Πιστεύω πως έχω. Η ζωή ανοίγει και κλείνει κύκλους, στέλνει νέους ανθρώπους, ίσως απομακρύνει άλλους. Πάντα μένουν ερωτηματικά όμως, αυτό είναι το γαμώτο. Φεύγουν κάποιοι άνθρωποι αμετάκλητα; Μου έχει τύχει και να ξανα-αρχίζω νέους κύκλους με παλιούς φίλους, οπότε όλα παίζουν… Τώρα το τι αγαπάω ακριβώς σε κάθε άνθρωπο δεν το ξέρω… Μπορεί και να μην θέλω να το μάθω.
Τι σας αρέσει και τι δεν ανέχεστε εύκολα από τους ανθρώπους;
Το άλφα και το ωμέγα είναι η καλοσύνη σε κάθε άνθρωπο. Η καλοσύνη δεν θα ξεπεραστεί ποτέ. Ε, αυτό που δεν ανέχομαι είναι οι κακοποιητικές συμπεριφορές. Δεν το λέω αβασάνιστα γιατί τις έχω ανεχτεί στο παρελθόν, είναι ένα δηλητήριο που καμιά φορά θες χρόνια για να βρεις το αντίδοτό του, δεν είναι απλή δουλειά. Όλοι έχουμε τέτοιες τάσεις, είμαστε εν δυνάμει κακοποιητικοί. Πρέπει να γίνεις ευφυής για να τις αποφύγεις, είτε ως πομπός, είτε ως δέκτης. Η ζωή με τα χαστούκια της βέβαια μπορεί να στη δώσει αυτή την ευφυία, με κάποιο κόστος πάντα.
Ποιο ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Πήρα τον εαυτό μου στα σοβαρά, ως δημιουργό, σε πολύ μεγάλη ηλικία, το 2012. Ως τότε ήμουν μόνο λόγια. Θα έλεγα πως μια γενικότερη χρεωκοπία, σε κάθε επίπεδο, με έκανε να ασχοληθώ με το… όνειρό μου! Βλέπεις το φως της ζωής σου μόνο όταν βρεθείς μέσα στο μεγαλύτερο σκοτάδι σου. Ξέρω πόσο κλισέ ακούγεται αλλά ισχύει 100%. Τότε επιχειρείς να το κυνηγήσεις, στους περισσότερους ανθρώπους αυτό γίνεται.
Ποιήματά σας, έχουν βραβευτεί από το περιοδικό «Κελαινώ» και τον Σύλλογο Προσφύγων Ανατολικής Ρωμυλίας Βόλου. Το 2013 το ideostato.gr δημοσίευσε το σενάριό σας «Το λουλούδι του κίτρινου βράχου» για ταινία μικρού μήκους. Αν σας ζητούσαν να επιλέξετε ανάμεσα στην ποίηση, το σενάριο ή το διήγημα;
Νομίζω διήγημα. Αν με ρωτήσεις όμως ξανά στο μέλλον ίσως επιλέξω διαφορετικά.
Το 2013 επίσης κυκλοφόρησε η πρώτη σας ποιητική συλλογή «ΠΟΛΕΙΣ» από τις εκδόσεις Βεργίνα. Στίχοι που πραγματικά αγγίζουν την ψυχή σ’ αυτή τη σκληρή εποχή που διανύουμε. Από πού αντλήσατε την έμπνευση;
Από τη ζωή μου, από τη ζωή των άλλων, από όσα σκέφτομαι για το Θεό, τον κόσμο ή την ανθρωπότητα. Ελπίζω να μην ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά. Σ` ευχαριστώ για τα καλά λόγια που λες για τα ποιήματά μου.
Μ.Ρ. Είναι η αλήθεια κύριε Ζαχαράκη και οι αλήθειες πρέπει να λέγονται χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πώς θα αντιδρούσατε απέναντι σε μια κακόβουλή κριτική που θα αφορούσε τη συγγραφική σας πορεία, ή την προσωπική σας ζωή;
Τι να σου πω, μπορεί και να με πείραζε. Είμαι ευαίσθητος γενικά αν και προσπαθώ να τα ξεχνάω τα κακά λόγια.
Το 2016 συμμετείχατε στο συλλογικό έργο «Μια εικόνα… χίλιες λέξεις από τις εκδόσεις Το Βιβλίο, με το ποίημα «Ο ψαράς και το σκυλί». Πώς προέκυψε ο τίτλος του;
Από ένα αδέσποτο που το υιοθέτησε ένας ψαράς. Το ποίημα αυτό μπορεί να το διαβάσει κανείς στον διαδικτυακό τόπο «Τοβιβλίο. net» μαζί με ένα, μάλλον ημιτελές τραγούδι, που λέγεται «Αύγουστος».
Ενίοτε οι λέξεις αρνούνται πεισματικά να μπουν στο χαρτί; Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το γεγονός;
Εγκαταλείπω για λίγο τη συγγραφή και κάνω κάτι άλλο.
Μετά την ολοκλήρωση ενός διηγήματος ή ποιήματος, ποια είναι η πρώτη φράση που έρχεται συνήθως στη σκέψη σας;
Πεινάω!
Αγαπημένοι συγγραφείς και ποιητές;
Σκοτ Φιτζέραλντ, Παπαδιαμάντης, Τσέχωφ, τα πρώτα ονόματα που μου ήρθαν στο μυαλό. Φυσικά είναι πολλοί περισσότεροι.
«ΚΑΝΕΝΑΣ». Η πρώτη συλλογή διηγημάτων σας από τις εκδόσεις Δερέ το 2020. Πώς γεννήθηκε η αρχική ιδέα και ο τίτλος; Υπάρχουν κάποια μηνύματα που θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Δεν έχω μηνύματα να περάσω. «Κανένας» είναι η τελευταία λέξη του πρώτου διηγήματος, την ξεστομίζει ένας θανατοποινίτης λίγο πριν εκτελεστεί. Ακούγεται ζοφερό, ε; Ελπίζω να μην λειτουργήσει αποτρεπτικά για κάποιους αναγνώστες διότι υπάρχουν κι άλλα διηγήματα σ` αυτή τη συλλογή, πολύ πιο ανάλαφρα. Πιστεύω πως υπάρχουν ιστορίες εκεί μέσα που μπορεί να σου προκαλέσουν έκπληξη, δεν είναι ένα ατού αυτό;
ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥ ΜΙΛΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ:
Κύριε Ζαχαράκη επειδή τυχαίνει να έχω διαβάσει κείμενά σας, σας θαυμάζω ιδιαίτερα για τη βαθύτητα και τη φιλελεύθερη στάση, την ευαισθησία και τον με κάθε σεβασμό προς όλους, που προσεγγίζετε κάθε θέμα. Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να ρωτήσω κάτι λιγάκι τολμηρό:
Πιστεύετε πως η αλήθεια, η ελευθερία, ο σεβασμός για τα πάντα θα έπρεπε να είναι αξία ζωής για έναν αληθινό λογοτέχνη και γιατί; Επίσης, με ποιο ψυχικό κόστος, μπορούν να εκφράζονται όλα αυτά διαχρονικά στον γραπτό λόγο; Με πόσο θάρρος στη δική μας εποχή; Και γιατί οι λογοτέχνες δεν πρέπει να διαφθαρούν ποτέ από δειλία και κατώτερα κίνητρα ή κριτήρια;
Πόλυ μου, σ` ευχαριστώ που βλέπεις αυτά τα ωραία πράγματα σε μένα… Ελευθερία, αλήθεια και σεβασμός είναι αξίες για κάθε άνθρωπο και όχι μόνο για μας που θέλουμε να λεγόμαστε «δημιουργοί». Φυσικά τεράστιοι άνθρωποι της Τέχνης, που άφησαν μέγα έργο, συγγραφείς και όχι μόνο, ξέρουμε πως δεν πορεύτηκαν με αυτές τις αξίες κι αυτό εγείρει ένα ερώτημα, αφού μπορούμε να μεγαλουργήσουμε και άνευ της ηθικής πυξίδας γιατί να πορευόμαστε με βάση αυτήν; Κατάλαβες; Είναι μεγαλύτερο το θέμα, οι ουρανοί της έμπνευσης βρέχουν και για τον κακό και για τον καλό άνθρωπο, οπότε μένει σε σένα να διαλέξεις τον δρόμο της αρετής ,πολλές φορές ακόμα και εις βάρος του καλλιτέχνη-εαυτού σου. Δεν ξέρω αν σου απάντησα ακριβώς. Επειδή όμως αναφέρεις και τη δική μας εποχή θα σου πω πως νομίζω ότι είναι μια εποχή αποφάσεων, στις ζωές όλων εμφανίζονται σταυροδρόμια και επιλογές, είναι λες και μας ζητά το σύμπαν να ονοματίσουμε τον εαυτό μας. Συμβαίνει ένα ξεκαθάρισμα, τουλάχιστον στην από δω μεριά του κόσμου -διότι υπάρχουν κι άλλες περιοχές στον πλανήτη, που μοιάζουν στάσιμες- κι αυτό το ξεκαθάρισμα επιτρέπει το θάρρος αλλά επιβάλλει και την προσοχή.
Ο κόσμος μας αλλάζει, και θα αλλάζει ολοένα και περισσότερο στο απώτερο μέλλον. Πόσο έχει επηρεάσει τις ανθρώπινες σχέσεις η τεχνολογία;
Πολύ παλιότερα πήγαινα για καφέ με τους φίλους μου και ήταν λες και ανάμεσά μας δεν υπήρχαν κενά ενώ εδώ και καμιά 15ετία νομίζεις πως υπάρχει ένας χώρος στον αέρα που εκεί τρέχουν οι παράλληλες πληροφορίες σου, όσα παίζουν στα σόσιαλ, οι τρέχοντες ειδήσεις, δεν ξέρω τι στο καλό ακόμα υπάρχει εκεί που είναι αόρατο και το συμπεριλαμβάνεις κι αυτό στον καφέ που πίνεις. Είναι βασανιστικό αλλά μη αναστρέψιμο.
Πολλοί συνάνθρωποί μας λόγω της πανδημίας, λύγισαν, τους εγκατέλειψαν οι δυνάμεις τους, φοβήθηκαν, τους φόβισαν… Ποια είναι τα δικά σας συναισθήματα ως προς αυτό που βιώνουμε μέχρι σήμερα;
Πέρασα πολλές φάσεις με τον κορονοϊό, στην αρχή δεν ήθελα να ακούω τίποτα για την πανδημία, μετά χαλάρωσα και τώρα περιμένω απλώς να ολοκληρώσει τον κύκλο της αυτή η αηδία και να περάσει. Να σου πω κάτι; Τον πρώτο καιρό έβλεπα παντού λογοτεχνικούς διαγωνισμούς με τίτλους «ο Ιός», «η Επιδημία», «Εγκλεισμός», διάφορα τέτοια και πραγματικά έβγαζα σπυριά, έλεγα που το βρίσκουν το κουράγιο και ασχολούνται με αυτή την Ήττα που ζούμε και μας ζητάνε να εμπνευστούμε κιόλας από αυτήν… Για μένα ήταν ένα μάθημα η αρρώστια αυτή ή μια υπενθύμιση αν θες, του πόσες αντοχές έχουμε αλλά και του πόσες υποχωρήσεις μπορούμε να κάνουμε.
Τι σημαίνουν για σας οι λέξεις «Υποχρεωτικότητα» και «Απαγόρευση;».
Οι ανθρώπινες κοινωνίες ρυθμίζονται με βάση αυτά, δυστυχώς. Είναι και με έναν ευρύτερο τρόπο απαραίτητα αλλά πολύ πιο λίγο. Να αφαιρεθούν εντελώς από το βίο μας ίσως θα ήταν επικίνδυνο, ωστόσο οι εντολές δεν μπορεί να είναι πάνω από 10, για να κάνουμε και μια βιβλική αναφορά. Από την εντέκατη και μετά, πάμε στον Φαρισαϊσμό.
«Τι θα πει ο κόσμος!» Μια φράση φόβητρο για πολλούς, που τους καταδιώκει μέχρι σήμερα. Ποια είναι η γνώμη σας;
Δεν ξέρω αν μπορούμε στ` αλήθεια να ξεφύγουμε. Βλέπω καμιά φορά πως και οι επαναστάτες έχουν επίσης ναρκισσισμό, χαίρονται δηλαδή όταν παραβιάζουν το κοινό αίσθημα, γιατί ξέρουν πως έτσι προκαλούν τον κρυφό θαυμασμό. Κι αυτοί για τη γνώμη του κόσμου νοιάζονται δηλαδή, απλά παίζουν πιο τολμηρά. Τον κόσμο ελάχιστοι τον γράψανε στα παλιά τους τα παπούτσια κι αυτοί μπορεί να μην το κάνανε καν επίτηδες, ίσως ήτανε από τη φύση τους απροσάρμοστοι, οπότε μην μπορώντας να πράξουν διαφορετικά, ακολούθησαν τον εαυτό τους κι όχι όλους εμάς.
Διατηρείτε το μπλογκ “Short stories writer». Εκεί μέσα υπάρχουν διηγήματα που ομολογώ μπήκα στον πειρασμό και τα διάβασα όλα. Δεν έχασα το χρόνο μου, ήταν πραγματικά διαμάντια. Πώς ξεκίνησε η ιδέα να δημιουργήσετε αυτό το μπλογκ;
Πόσο χαίρομαι ρε συ Μάρα μ` αυτό που λες! Στην ουσία μ` αυτό το blog είναι που έγινα συγγραφέας! Το έφτιαξα καταλαβαίνοντας πόσο δύσκολο είναι να εκδοθεί η δουλειά μου! Τελικά τα διηγήματά μου βρήκανε στέγη στις εκδόσεις Δερέ, ωστόσο που και που ανεβάζω και κανένα καινούργιο στο blog.
Μ.Ρ. Και να συνεχίσετε να ανεβάζετε. Εγώ προσωπικά, περιμένω το… επόμενο.
Γράφετε άρθρα και παίρνετε συνεντεύξεις για τα έντυπα/site : Kallithea Press & Η Πόλη Ζει. Λογοτεχνικά σας κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα, sites και blogs. Ενδεικτικά : open-book, Το βιβλίο.net, Νέο Πλανόδιον, Λογοτεχνικές Αναφορές, vakxikon.gr, Μανδραγόρας, Cartel, κ.ά. Πώς τα προλαβαίνετε όλα;
Δεν ξέρω, δεν είμαι καθόλου οργανωτικός πάντως.
Ο χώρος των δημιουργών λένε πως είναι ένας στίβος ανταγωνισμού. Πιστεύετε ότι μπορεί να γεννηθούν αληθινές φιλίες μεταξύ τους;
Είμαι σίγουρος πως ναι. Άλλωστε η ιστορία της τέχνης αυτό μας δείχνει, δεν μπορεί να ήτανε κολλητάρια π.χ. ο Τσέχωφ με τον Γκόργκι και τον Τολστόι, οι γίγαντες δηλαδή και μεις να το παίζουμε μοναχικοί καβαλάρηδες!
ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΟΡΩΝΙΔΟΥ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ:
Ποια είναι η σειρά, η ταινία, ή το βιβλίο που απολαμβάνετε αλλά ντρέπεστε να το παραδεχτείτε;
Τα Στρουμφ! Αστειεύομαι φυσικά! Ή μήπως όχι;
Τέλος πάντων, ας πούμε πως καταλληλότερος γκόμενος για την Κάρι ήταν ο Μπέργκερ, κάτι που, απ` όσο ξέρω, δεν πιστεύει κανένας άλλος στον κόσμο.
Σ.Κ: ισχύει. Όλοι ξέρουμε ότι ο καταλληλότερος ήταν ο Mr Big.
«Η πραγματικότητα του άλλου δεν είναι αυτό που μας αποκαλύπτει, αλλά αυτά που αποκρύπτει. Γι' αυτό, αν θέλεις να τον κατανοήσεις, άκου όχι αυτά που λέει, αλλά μάλλον αυτά που δε λέει». Γκιμπράν Χαλίλ.
Τι πιστεύετε εσείς;
Η γλώσσα χρησιμοποιείται και για να πει και για να κρύψει. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Δεν είμαι υπέρ της αποκάλυψης των πάντων, είμαστε σαν τα δέντρα, έχουμε και ρίζες. Αν μας τις βγάλουν στον αέρα θα καταστραφούμε. Ένα μέρος μας μόνο μπορεί να είναι πάνω από τη γη παρόλο που εμείς είμαστε το όλον.
Έχετε πάρει συνεντεύξεις από την Άννα Φόνσου, τον Βασίλη Λέκκα, τον Κώστα Νεστορίδη, τον Δημήτρη Ιατρόπουλο, τον Τάκη Βουγιουκλάκη, τον Κώστα Μεσσάλα, την Billie Isak και πολλούς άλλους επώνυμους. Κάθε φορά που φτάνει στο τέλος της διαδρομής μια συνέντευξη, ποιο είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα στην ψυχή σας;
Σχεδόν κάθε συνέντευξη που έκανα ήταν και μια υπέροχη συνάντηση με έναν
άνθρωπο. Με τους περισσότερους είχαμε χημεία σε προσωπικό επίπεδο, οπότε λύθηκαν κι έβγαλαν πράγματα ωραία και αληθινά. Γενικώς, θα έλεγα πως αγαπώ τις συνεντεύξεις, νιώθω ωραία μ` αυτές τις συναντήσεις.
Αγαπημένοι Έλληνες και Ελληνίδες ηθοποιοί;
Είμαι παιδί του παλιού ελληνικού cinema, οπότε θα σου βάλω όλη εκείνη την γενιά… Καρέζη, Αλίκη, Κώστας Χατζηχρήστος, Αλεξανδράκης, ποιον να πρωτοδιαλέξεις από κείνους τους χαρισματικούς ανθρώπους; Μεγαλύτερο ηθοποιό στον κόσμο πάντως θεωρώ τον Ντάνιελ Ντέι Λιούις.
Μια δεκαετία μετά ο… Κώστας Ζαχαράκης;
Το μόνο που ξέρω είναι πως θα ήθελα να ζω σε μια άλλη χώρα. Όχι όμως επειδή δεν αγαπάω την Ελλάδα.
Θα δίνατε δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον άνθρωπο που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη σας;
Μια ψιλο-τάση προς τη μνησικακία την έχω αλλά οκ, ναι, θα έδινα.
Θα χτυπούσατε τη γροθιά στο μαχαίρι για να υπερασπίσετε τα πιστεύω σας, έστω κι αν αυτό γινόταν η αιτία να χαλάσει μια καλή επαγγελματική συμφωνία;
Εξαρτάται τα πιστεύω και εξαρτάται και τη συμφωνία. Κάτι πολύ χοντρό εις βάρος μου ή εις βάρος κάποιου άλλου ανθρώπου δεν θα το κατάπινα με τίποτα. Όπως όλοι όμως, έχω υποκριθεί κι εγώ πως συμφωνώ με τις βλακείες που έλεγε κάποιος, ώστε να μην χαλάσω ένα καλό κλίμα. Τι να πω, ντροπή μου…
Μ.Ρ. Εγώ θα έλεγα απλά… μπράβο για την ειλικρίνειά σας!
Στο συγγραφικό κύκλο παρατηρείται συχνά το φαινόμενο, κάποιοι να τα έχουν καλά με όλους και να τους κολακεύουν, για χάρη των υποκριτικών καλών σχέσεων. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Παντού συμβαίνουν αυτά, είναι η ανθρώπινη φύση.
Μ.Ρ. Δυστυχώς και μάλλον… δε θα αλλάξει εύκολα αυτή η φύση.
Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει στη ζωή σας;
Ναι! Υπήρξαν στιγμές, που αδικημένος όντας, αδίκησα με τη σειρά μου κι εγώ. Δηλαδή θεωρώ πως έπεσα χαμηλά αν θες κάποιες εποχές που βρέθηκα σε πόλεμο με κάποιους ανθρώπους και μάλιστα ανθρώπους που παλιότερα αγαπιόμασταν. Το μετάνιωσα μόνο όταν το είδα από απόσταση και πιστεύω τώρα πως πρέπει να κρατιέσαι με νύχια και με δόντια ώστε να μην εκπίπτεις, ακόμα και όταν σε αδικούν. Κάθε αντιπαράθεση έχει τη δική της ηθική, ακόμα κι ο πόλεμος έχει ηθική, γι` αυτό μιλάμε για «εγκληματίες πολέμου» κτλ. Δεν είναι επιλογή να γίνεσαι κι εσύ εγκληματίας πολέμου όπως ίσως έγινε ο απέναντι.
Ποιόν τίτλο θα δίνατε στη μέχρι τώρα ζωή σας, αν ήταν ένα διήγημα, ή ένα ποίημα;
Έχω γράψει ένα ποίημα με τίτλο «Είδα τις πόλεις να γερνάνε». Έχω ζήσει σε διάφορες πόλεις, οκ, μπορεί να μην ήταν οι μεγάλες μητροπόλεις του πλανήτη, ήταν μικρές πόλεις της Ελλάδας, όπως το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο, η Πάτρα, η Κέρκυρα και από το 2016 σταθερά η Αθήνα. Κάτι από αυτή την περιπλάνηση πέρασε σ` αυτό το ποίημα νομίζω. Έχω και μια θεωρία για τις πόλεις, πιστεύω πως κάθε πόλη σε διαλέγει ή σε αφήνει να φύγεις.
Ποιοι είναι για σας οι πραγματικοί ήρωες στη σημερινή εποχή;
Όλοι οι άνθρωποι ήρωες είμαστε, ο μικρότερος και ο μεγαλύτερος στην κοινωνία γιατί, άμα το καλοσκεφτείς, όλοι κάποιον αγώνα δίνουν. Ας πούμε πως εξαιρούνται εκείνοι που δίνουν έναν αγώνα σκοτεινό, κοιτάνε δηλαδή πως θα βλάψουν κάποιον ή πως θα ωφεληθούν υπερβολικά, χωρίς να ενδιαφέρονται από τα ψίχουλα του θριάμβου τους να φάει και κανένας άλλος.
Μια ερώτηση που θα επιθυμούσατε να σας είχαν κάνει και δεν έγινε ουδέποτε σε συνέντευξή σας;
Αν τρέχει κάτι ανάμεσα σε μένα και την Κορωνίδου. Δεν ξέρω, δεν απαντώ.
Σ.Κ.: 💘
Κύριε Ζαχαράκη, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Για να ακούσετε την απαγγελία του Ποιήματος «Μεσολόγγι» (απαγγέλει η Σοφία Κορωνίδου) κάντε κλικ εδώ.
Για το ποίημα «Προδότης» (απαγγέλει η Σοφία Κορωνίδου) κάντε κλικ εδώ.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
Τα πρώτα χρόνια του γάμου μας οι φίλοι έλεγαν πως είμαστε σα δίδυμα αδέλφια. Αυτό το ενίσχυσα κι εγώ, προσπάθησα να γίνω η σωσίας του. Έχασα κάμποσα κιλά ˙ εκείνος ήταν υπερβολικά λεπτός. Εκμεταλλεύτηκα το γεγονός πως έχουμε το ίδιο ύψος. Έβαψα τα μαλλιά μου στο δικό του ξανθό χρώμα και τα έκοψα κοντά, όπως ήταν τα δικά του. Καμιά φορά φορούσαμε ίδια ρούχα. Όλα αυτά όμως δεν θα μπορούσαν να σταθούν αν δεν υπήρχε και μπόλικη φυσική ομοιότητα.
Πίστευα τότε πως αυτό που θα με σκοτώσει θα είναι να ερωτευτεί μια γυναίκα που θα μοιάζει μαζί του περισσότερο από μένα. Τελικά ερωτεύτηκε κάποια που δεν του μοιάζει καθόλου. Μια γυναίκα κοντή, μινιόν, μελαχρινή, ένα κορίτσι με ύφος καταθλιπτικό. Εγώ μιλάω συνέχεια και οι άνθρωποι με θεωρούν δυναμική ˙ αυτή είναι απλώς ένα πλευρό του Αδάμ. Όμως είναι ό,τι χειρότερο.
(από το διήγημα «Ένας χωρισμός, ένας θάνατος, μια rock opera»)
Στο γύρισμα με έσυρε ο φίλος μου ο Στάθης, τύπος επιφανειακός μα καλόψυχος. Φανατικός της γυμναστικής, με piercing στο αριστερό αυτί και tattoo στο δεξί μπράτσο. Μόνο μας κοινό οι σπουδές στη Φιλοσοφική, σχολή που ο Στάθης παράτησε για το μόντελινγκ. Εγώ συνέχισα και τώρα κάνω διδακτορικό.
«Χρειάζονται κομπάρσους για το νέο video clip της Σεμέλης» με πληροφόρησε μια Παρασκευή απόγευμα που με πέτυχε έξω απ` το σπίτι μου. Επέστρεφα από το φροντιστήριο στο οποίο εργαζόμουν κάνοντας νέα ελληνικά, παίρνοντας ένα πενιχρό μισθό πείνας. «Ποια είν` αυτή;» ρώτησα κατεβάζοντας τα γυαλιά μου. «Έλα ρε μαλάκα, σύνελθε!» με επέπληξε ο Στάθης, «δε γίνεται να μη ξέρεις τη Σεμέλη!»
«Ξέρω μια με αυτό το όνομα…» απάντησα εννοώντας τη κρυφή σύζυγο του Δία που ξεπαστρεύτηκε από την Ήρα. Ξεκίνησα να του αφηγούμαι το σχετικό μύθο καταλήγοντας «… ευτυχώς που ο Ζευς πρόλαβε να σώσει τον Διόνυσο!»
«Εσένα να δούμε ποιος θα σε σώσει! Από τη φτώχεια σου κι από τα μυαλά που κουβαλάς!»
(από το διήγημα «Μικρότερη Σκηνή»)
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΠΟΛΕΙΣ»
Εικοστός πρώτος αιώνας
Μίλησε στη μέρα
δεν μπορώ να δω την ομορφιά σου της είπε
έπαψα να είμαι ποιητής
Οι άνθρωποι με κυβερνάνε με την καλοσύνη τους
και χιλιάδες καλώδια ένωσαν ακανόνιστα τον κόσμο
πώς λοιπόν να σου γράψω ποιήματα;
Δεν υπάρχουν πια δημόσια θεάματα, ούτε διάσημα θηρία
όσοι διαφωνούσαν ξήλωσαν τις πεποιθήσεις τους
και μεταμφίεσαν τα πάθη τους
σε κάτι βρώσιμο και αποδεκτό
Δε χρειαζόμαστε κανένα γενναίο ψεύδος να μας πείσει
πως οι μικρές μας διαφορές θα επιζήσουν
δε θα τα καταφέρουν, μα τώρα πια δεν πειράζει
Αυτό που στ` αλήθεια μου λείπει
είναι μια τόσο συγκεκριμένη δική μου εποχή
ούτε το πριν της νοσταλγώ ούτε το μετά
αυτή την ίδια είναι που θέλω
γι` αυτό τα βάζω μαζί σου.
Πορνοστάρς/Ψύχραιμες Πράξεις
Οι πορνοστάρς δεν μπορούν να κοιμηθούν εύκολα
όχι επειδή όταν κλείνουν τα μάτια βλέπουν γεννητικά όργανα
και υγρά να γλυστράνε σε όλες τις γυάλινες επιφάνειες
αλλά επειδή οι ουσίες που μπήκαν στο σώμα τους
για να τους βοηθήσουν να διεκπεραιώσουν τη δουλειά τους
αφήνουν μια μόνιμη κόκκινη υπερένταση
που μόνο με μπλε χαπάκια απαλύνεται
ή με επικλήσεις Στο Θεό.
Πώς να σ` ακούσει όμως Ο Θεός στο τέλος της μέρας
όταν αυτήν την ξόδεψες κάνοντας ψύχραιμες πράξεις;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανήθικο από τις ψύχραιμες πράξεις.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Κώστας Ζαχαράκης γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1975. Είναι απόφοιτος του τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Γράφει άρθρα και παίρνει συνεντεύξεις για τα έντυπα/site : Kallithea Press & Η Πόλη Ζει. Λογοτεχνικά του κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα, sites και blogs. Ενδεικτικά : open-book, Τοβιβλίο.net, Νέο Πλανόδιον, Λογοτεχνικές Αναφορές, vakxikon.gr, Μανδραγόρας, Cartel, κ.ά.
Το 2018 ποιήματά του συμπεριλήφθηκαν στη «Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Ποίησης».
Κυκλοφορούν τα βιβλία του :
ΠΟΛΕΙΣ, ποιητική συλλογή, εκδόσεις βεργίνα, 2013.
ΚΑΝΕΝΑΣ, συλλογή διηγημάτων, εκδόσεις Δερέ, 2020.
Όσοι από σας επιθυμείτε να επισκεφτείτε τις «Ερωτοαποκρίσεις» στείλτε μήνυμα για να σας αποσταλεί το ερωτηματολόγιο, στο e-mail: mrakidou@yahoo.com ώστε να ξεκινήσουμε μαζί το ταξίδι μας.
ΜΑΡΑ ΡΑΚΑ
