ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ της Σοφίας Κορωνίδου: Η θλίψη του αιώνιου στοχασμού της Μαρίας Κιβιδιώτου

Η ανάγνωση του βιβλίου «Θλίψη του αιώνιου στοχασμού» της κυρίας Κιβιδιώτου ξεκίνησε κάπως περίεργα.  Ίσως έφταιγε ο φιλοσοφικός του τίτλος.  Ίσως έφταιγε το εξεζητημένο του εξώφυλλο (το οποίο διαβάζοντας το βιβλίο αντιλήφθηκα ότι ήταν εξαιρετικά ταιριαστό).  Δεν ξέρω.

Διάβασα μερικές σελίδες, χωρίς να είμαι σίγουρη αν θα μου αρέσει.  Το αναγνωστικό μου ένστικτο, όμως, επέμενε να συνεχίσω και, ευτυχώς, το άκουσα.  Από ένα σημείο της ιστορίας και μετά ήταν πλέον αδύνατο να το αφήσω από τα χέρια μου μέχρι να ολοκληρωθεί.  Έπαθα προσωρινή κώφωση και έχασα τη μιλιά μου και την επαφή μου με τον γύρω κόσμο, ωσότου φτάσω στο συγκλονιστικό του τέλος.

Πρόκειται για έναν μονόλογο με την μορφή επιστολής. Ο ήρωας ξεδιπλώνει αργά, με ρεαλισμό και τρυφερότητα την προσωπική του ιστορία, από τη στιγμή που γνώρισε την γυναίκα της ζωής του και την αγάπησε βαθιά.   Μια αγάπη που θα κατέληγε σε εμμονή και θα του στερούσε τα πάντα.  Δεν πρόκειται για κάποια μελοδραματική ιστορία έρωτα και προδοσίας, σύμφωνα με τα Χολιγουντιανά πρότυπα, αλλά η εξιστόρηση της βασανιστικής αγωνίας, του ψυχικού πόνου και της αφόρητης μοναξιάς ενός πραγματικά ευαίσθητου ανθρώπου με διαταραγμένο τρόπο σκέψης.  Η συγγραφέας, διαθέτοντας την απαραίτητη ενσυναίσθηση, συγγραφική δεξιοτεχνία και πραγματική γνώση της ψυχολογίας, καταφέρνει να μας «φορέσει το πετσί» του τραγικού ήρωα της και να ζήσουμε μαζί του κάθε κομμάτι αυτού του έρωτα, να τον δούμε μέσα από τα δικά του μάτια, να τον φιλτράρουμε μέσα από το δικό του διαστρεβλωμένο πρίσμα.  Να υποφέρουμε μαζί του, να θυμώσουμε  μαζί του, να νιώσουμε την απελπισία του και στο τέλος να οδηγηθούμε μαζί του στην κάθαρση.

Με εντυπωσίασε τόσο το εν λόγω πεζογράφημα που θέλησα να το μοιραστώ με μια καλή φίλη, επίσης βιβλιοφάγο και απαιτητική αναγνώστρια, την εκπαιδευτικό, κυρία Νάσια Παπαγιαννίδου.  Μου έγραψε τη γνώμη της και με την άδεια της, τη δημοσιεύω και αυτήν:

Είναι ένα βιβλίο που πραγματικά από την αρχή κιόλας σε παρασέρνει και οι σελίδες κυλούν η μία μετά την άλλη, φτάνοντας κάπως έτσι στο τέλος της ιστορίας με μια ανάσα. Η κ. Κιβιδιώτου κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να με κάνει να νιώσω τον θυμό, την αγάπη, τη θλίψη και την ανακούφιση. Με γύρισε πίσω στα δικά μου παιδικά χρόνια και τις σκανταλιές που κάναμε μικρά, καθώς επίσης, μου θύμισε και τους παιδικούς έρωτες και πως αυτοί εκφράζονται σε εκείνες τις ηλικίες.

Μέσα σε ένα πέρασμα από τον παιδικό, στον εφηβικό και μετέπειτα στον ενήλικο έρωτα, οι περιγραφές των συναισθημάτων χαράχθηκαν βαθιά μέσα μου. Τόση ματαίωση και ταυτόχρονα τόση αγάπη. Πρόκειται για τον ορισμό του αναπόφευκτου έρωτα που όλοι κάποια στιγμή έχουμε ζήσει.

Ένας «άρρωστος» νους που έχει στρεβλώσει κάθε εικόνα και κάθε πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να χάσει και τον ίδιο του τον εαυτό. Ένα απολογητικό γράμμα, τόσο αυθεντικό και σκληρό, μα τόσο ρομαντικό και γεμάτο αγάπη. Όλα αυτά από έναν άνθρωπο που δεν ήξερε την αλήθεια από το ψέμα και που τελικά κατέληξε να σιωπά μια για πάντα, γιατί οι αναμνήσεις ήταν τόσο επώδυνα μπερδεμένες και δυνατές που δεν άντεχε άλλο.

Σε μια δίνη συναισθημάτων, λοιπόν, έρχεται  κάποια στιγμή η λύτρωση με τρόπο τόσο παραστατικό και έντονο, όπως στα παραμύθια- βροχή, κατακλυσμός και έπειτα η κάθαρση, η ηρεμία, η «Θεία Δίκη».

Η θλίψη του αιώνιου στοχασμού είναι από τα πιο συγκλονιστικά βιβλία λογοτεχνίας που έχω διαβάσει!

  

Οπισθόφυλλο:

«Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μου και πέρασαν χρόνια για να καταλάβω τη δική σου κι ας ακούγεται μόνο μια φτηνή δικαιολογία». Τι άλλο μπορεί κανείς να κάνει, όταν είναι κλεισμένος μες στη σιωπή του μυαλού του, από το να γράψει για να βρει την άκρη; Χάρη σ’ ένα αστείο περιστατικό, που γίνεται η αφορμή να γνωριστούν τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας, αρχίζει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι που μπερδεύεται ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Ένα γέλιο που μοιάζει γουρουνίσιο γίνεται αφορμή ώστε να φορέσει εκείνος τη μάσκα ενός ζώου και να πορευτεί μ’ αυτήν για το υπόλοιπο της ζωής του. Το θέμα της λεπτής ισορροπίας του μυαλού, της σκέψης που αιώνια θα τρώει τον άνθρωπο και της θλίψης που προκαλεί το κανονικό ή το μη κανονικό –όπως αυτό ορίζεται από τον καθένα− διαπερνούν το κείμενο που κινείται διαρκώς ανάμεσα σε σκηνές ρεαλισμού και φαντασίας. Η τραγικότητα των ηρώων είναι ο ίδιος ο εαυτός τους, που μέσα στην ανάγκη τους να ζήσουν στερούνται εν τέλει τα πάντα. Ακόμα κι αυτό όμως είναι η αλήθεια; Ίσως ναι ίσως και όχι, δεν παύει όμως να είναι μια εκδοχή της με το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο. Μια δολοφονία με έναν ένοχο ή περισσότερους; Η αλήθεια μου στηρίζεται σε σένα.

Βιογραφικό:

Η Μαρία Κιβιδιώτου γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε

Ψυχολογία και τώρα είναι τελειόφοιτη του δεύτερου πτυχίου της στη Φιλολογία. Έζησε και εργάστηκε αρκετά χρόνια στην Αθήνα. Τα τελευταία επτά χρόνια ζει στην Κύπρο, εργάζεται ως υπάλληλος σε φαρμακευτική εταιρεία, ενώ παράλληλα ασχολείται με το θέατρο και τη συγγραφή. Έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Αθήνα και έχει συμμετάσχει στα βιβλία: «21 Νέες Φωνές» από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκη, «4 Λεπτά» από τις εκδόσεις Πατάκη και στην έκδοση «Κυπριακή Φιλολογική Πρωτοχρονιά» από τον ΕΠΟΚ. Τα τελευταία χρόνια γράφει σε διάφορα λογοτεχνικά μπλοκ και σελίδες στο διαδίκτυο. Η σχέση της με τη λογοτεχνία ξεκινά από νωρίς και δε σταμάτησε ποτέ, ενώ προς το τέλος του δημοτικού γράφει τις πρώτες της ιστορίες όπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα με ποιήματα, διηγήματα και μυθιστορήματα. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο ΕΚΕΒΙ, ενώ περάσανε πολλά χρόνια μέχρι να βρει το θάρρος να βγάλει τα γραπτά της από τα συρτάρια. Θαυμάζει την κλασική λογοτεχνία και τους συγγραφείς που την εκπροσωπούν και θεωρεί το γράψιμο ως τη μόνη μορφή ελευθερίας.

Σοφία Κορωνίδου

Συγγραφέας

Παρουσίαση του βιβλίου "Αριάδνη" της Μαίρης Κατσανίδου στην Καλαμαριά

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Αριάδνη" της Μαίρης Κατσανίδου τη Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2020 στις 19:00 στον πολυχώρο Coffice (Αιγαίου 62), Καλαμαριά.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Βούλα Παπατσιφλικιώτη (Συγγραφέας, Δημοσιογράφος) και η Πηνελόπη Αναστασιάδου (Ιστοτεχνολόγος, Θεολόγος, Διδάκτωρ Α.Π.Θ.).

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

Παρουσίαση του βιβλίου "Οι αυτόχειρες της καρδιάς μου" της Κερασίας Βούσβουρα στη Θεσσαλονίκη

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Οι αυτόχειρες της καρδιάς μου" της Κερασίας Βούσβουρα την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2020 στις 19:00 στο Σάρωθρον Cafe Bar (Κατούνη 17), Θεσσαλονίκη.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Κωνσταντίνος Σκιπητάρης.
Ποιήματα θα απαγγείλει ο Κωνσταντίνος Καγλάτης.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

Παρουσίαση του βιβλίου "Το γιασεμί" της Σταυρούλας Γ. Νοβακίδου στη Θεσσαλονίκη

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Το γιασεμί" της Σταυρούλας Γ. Νοβακίδου τη Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2020 στις 18:00 στο καφέ Θέαtro (Βασιλέως Γεωργίου 2Α, Άνωθεν του Βασιλικού Θεάτρου), Θεσσαλονίκη.

Για το βιβλίο θα μιλήσει η Ηλιάνα Χατζηιωαννίδου, ειδική παιδαγωγός.

Αποσπάσματα θα διαβάσει η Κατερίνα Τσίρη.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

Δελτίο Τύπου-ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ-Έλσα Σπανού-Εκδόσεις Ελκυστής

Η λογοτεχνική οικογένεια των Εκδόσεων Ελκυστής μεγαλώνει και καλωσορίζουμε με μεγάλη μας χαρά το βιβλίο "ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" της συγγραφέως μας Έλσας Σπανού!

Το βιβλίο "ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ" θα το προμηθευτείτε από όλα τα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας!

Ακόμη, μπορείτε να το παραγγείλετε στην Κύπρο καλώντας στο τηλέφωνο 96400162.

Επίσης, είναι διαθέσιμο και στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα: https://elkistis.gr/shop/

Τέλος, για τους αναγνώστες της Θεσσαλονίκης, μπορείτε να επισκεφθείτε τις εργάσιμες ώρες τα γραφεία των Εκδόσεων Ελκυστής στο κέντρο της πόλης (Αρριανού 15) ή να το παραγγείλετε δίχως μεταφορικά έξοδα στα τηλέφωνα  231 403 7484 ή 6977853682.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

Παρουσίαση του βιβλίου "Πέντε μέρες και ένας μήνας" της Παρασκευής Μπακέλλα στη Θεσσαλονίκη!-Εκδόσεις Ελκυστής

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Πέντε μέρες και ένας μήνας" της Παρασκευής Μπακέλλα το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 στις 19:30 στο Duende Jazz Bar (Καλαποθάκη 16), Θεσσαλονίκη.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο Αχιλλέας Τριαντόγλου, εκδότης.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η Κατερίνα Τσίρη.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

Παρουσίαση του βιβλίου "Άλλη μια μέρα στον Παράδεισο" του Μιχάλη Τσάμη στη Θεσσαλονίκη!-Εκδόσεις Ελκυστής

Οι Εκδόσεις Ελκυστής σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου "Άλλη μια μέρα στον Παράδεισο" του Μιχάλη Τσάμη το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 στις 18:30 στο Duende Jazz Bar (Καλαποθάκη 16), Θεσσαλονίκη.

Για το βιβλίο θα μιλήσει η Μάγδα Γαϊτανίδου, φιλόλογος.
Αποσπάσματα θα διαβάσει ο Ελευθέριος Κορυφίδης, φιλόλογος.

Εκδόσεις Ελκυστής

Ταξιδεύουμε 

στο χώρο της λογοτεχνίας

ΜΑΖΙ!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ- "Ρώτα το παραμύθι" του Παναγιώτη Ζαφείρη

'' Ρώτα το παραμύθι '' κι εκεί θα βρεις απαντήσεις που ίσως δεν περίμενες...

Ο συγγραφέας Παναγιώτης Ζαφείρης παρουσιάζει το βιβλίο του το Σάββατο 25 Ιανουαρίου στις 18.30 στο HOTEL OLYMPIC (πίσω από τη Νομαρχία) ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:

 Η Γιώτα Φλώρου, Προϊσταμένη των παιδικών σταθμών του Δήμου Ζίτσας και Ραδιοφωνική παραγωγός του Δημοτικού Ραδιοφώνου 
Και ο Νίκος Βούστρος, συντάκτης Epirus news.eu και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Σας περιμένουμε όλους, μικρούς και μεγάλους!

Dy poezi nga poetja Ardita Jatru

Demokraci

Lufta mbaroi
Krimet tona i fshehëm nën lëkurë.
Dhe hapëm dyert.

Erdhi paqja
dhe ne shihnim ëndrra me të vrarë.
U përpoqëm të ishim të lumtur
Krijuam partitë
zgjodhëm dhe një kryetar
dhe shkruanim për lirinë
dhe fshinim buzët me gazetat.

Njëri tjetrin pyesim me zë të ulët:
A ta ktheu partia shtëpinë?
Burgun, ta dëmshpërbleu?
Ke ujë? Drita a ke?
Tek pazari Gabit blejmë vrerin tonë me lekë.
U bëmë një turmë memecë
pa shtëpi, pa jetë,
me parti.

Nën lëkurë
fshehëm bukur të vrarët tanë
dhe paaftësitë tona i bëmë slogane.
"na nuk do bahena",
"na kurrë s'kemi qenë".
Por kemi tamburet
dhe festojmë ikjet dhe ardhjet tona,
aty ku paqja s'erdh' kurrë
varim gënjeshtrat.

O zot që na mbështolle me lëkurë
E nuk shohim dot të brendshmet tona
nga vetja si të zhvishemi tani,
kur as revolucionet
nuk bëjnë më punë?

Nina. M

Rreth shtratit të butë të Nina. M,
qëndrojnë mbi krye tri gra të veshura me të bardha.
Të bukura, si shëmbëlltyra që kurrë s’ka parë.
Të çuditshme, si kuaj gjigandë të errësirës.
Ja mbulojnë trupin me të ëmbla e të hijshme fjalë,
fytyrën ja lënë jashtë.
Tri gra, në të bardha veshur, ngjashëm si engjëj:
Dëshira, Dashuria dhe Vdekja, presin.
Dhe një çast, nga thellësia e gjoksit të Nina. M,
kumbon një zë i dobët dhe melodioz;
kërkon Dëshirën t’i avitet dhe në vesh
të saj merr frymë thellë, rënkon dhe thotë:
O Dëshirë, e bukur dhe e bardhë,
që buzës së ngrohtë si fjollë dëbore më shkrije,
nuk munda kurrë të të kapërdij e të t’shijoj.
Shpend më ishe, a vetëtimë në të largëtin qiell?
Si gozhdë tëmthat e mi shqyeje
dhe netët të shtynin thellë e më thellë në fundshpirt,
të të hapja derën, nga vetja ruhesha mos ikje.
Dhe paguaja paq mungesën tënde,
me virtytet e mia të pashmangshme me frikë.
Dëshirë e bukur, më puth,
ulu këmbëkryq në fronin e buzëve, pa droj’
se tashmë jam unë akulli dhe prit ç’do të ndodhë.

Eja ti, Dashuri, e bardhë,
Afrohu! Tashmë mund t’i themi dy tri fjalë,
të të puth edhe ty mes ballit.
Po çdo të isha unë pa ty?
Një frut i papjekur, a një kërcu?
Zbërthemë tani, mes rreshtash,
po t’jesh e aftë e t’kuptosh gjithë kohës ku të fshihja,
të erdhi ora të më shkallmosh fjalë për fjalë.
Hyr brenda e të shohësh ç’bijë ke rritur,
o nënë, ka të ngjarë të jem e pastër,
e dhembshur, si ty e brishtë.
Qëndro Dashuri e bardhë, në zemër të të puth!
Në formën tënde, atje tej, do futemi në një tjetër.
Bëj durim, se kohën e mbërthejmë pas dhëmbësh
sa t’i them edhe Vdekjes dy a tri fjalë.

Vdekje, o vdekje! Tani rradha jote erdh’,
afrohu me ngadalë, o fundi im, e mos më tremb!
Më je kaq e bukur, veshur në të bardhë,
kaq e ëmbël, teksa duart më prek.
Më prisje? Ja ku jam,
e dorëzuar në shtratin e fatit,
e mbuluar me të ëmbla e të hijshme fjalë.
Sikur ta dija se do vinte e jotja mbretëri kaq papritur,
do shfaqesha më e bukur se ty, teksa t’shoh fytyrën.
Merre daltën, Vdekje e bardhë
gdhend në trupin tim një shtatore antikiteti,
punoje bukur mermerin e me ndjenjë,
të duket prekja jote nëpër kofshë e krahë,
e kush ta shohë të mbetet i shtangur; të mendojë:
“Kjo vepër arti të trondit si vdekja!”.

Ejani: Dëshirë, Dashuri, Vdekje!
U njohëm rrugës së dëshpërimit
dhe gjithë moskuptimi midis meje dhe fatit,
nga naiviteti, erdh’, i të dyja palëve,
por edhe peshku në akuarium, e di (unë s’e dita),
që në ujëra të ndjenjura do vdesë një ditë.
Fati i tij nuk qe caktuar aty.
Oh, njeriu ofendon edhe jetën nga mosdija.
Ejani, më e qetë s’kam qenë kurrë më parë,
po pse gjithë ky mall,
për çfarë iku dhe pak i preka?
Ika, u treta!

Rreth shtratit të butë të Nina. M,
qëndrojnë mbi krye tri gra, të bukura e të heshtura.
Kujdesshëm trupin ja mbulojnë me të ëmbla
e të hijshme fjalë; fytyrën ja lenë jashtë.
Tri gra, në të bardha veshur, ngjashëm si engjëj.

Ardita Jatru e cila jeton ne Greqi qysh prej vitit 1990. Krijimtaria e saj eshte botuar ne disa vellime me poezi dhe nje liber me prozen e gjate.
...................................................................................................................................................

Ardita Jatru is an Albanian poet. She was born in 1972 in Tiranë, Albania. Her passions include photography, writing, traveling and time with family and friends. Her poems have been published in these international magazines: Knot Magazine (USA), Section 8 Magazine (USA), Dead Snake (CANADA), Madison Lake & Erotic Anthology Poetry (USA), 1947 Literary Journal (USA) and Duane’s PoeTree (USA). Her poems are also published in Poetix (Greece), Poiein (Greece), Maison de la Poesie Anthology (Belgium), Le capital des most (France), Haemus Review (Romania) and Les Folies- Erotique (France) etc etc. Ardita’s poetry chapbook “66 kilos of Solitude”, translated in English by Laureta Petoshati is published in USA by Transcendent Zero Press.

 Për grupin e Pearls n' roses  

edmond-shallvari

Η πριγκίπισσα που σιχαινόταν τα μπιζέλια- εκδόσεις Κλειδάριθμος

Ένα βιβλίο που θα πείσει τα παιδιά να δοκιμάσουν νέες, υγιεινές γεύσεις!

H πριγκίπισσα Αμέλια ζούσε στο Μπίζε Λι, αλλά σιχαινόταν τα μπιζέλια. Κατέστρωσε λοιπόν ένα σχέδιο για την εξαφάνισή τους, που έφερε όμως το αντίθετο αποτέλεσμα:

Τα μπιζέλια πλημμύρισαν το βασίλειο! Τότε αποφάσισε να δοκιμάσει ένα και έμεινε έκπληκτη από τη νοστιμιά του!

Περιλαμβάνει: Σημείωμα για γονείς και παιδαγωγούς για να βοηθήσουν τα παιδιά να εισαγάγουν νέες γεύσεις στη διατροφή τους.

Ένα βιβλίο της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρίας (APA).

Εργάστηκαν για το βιβλίο:

Η Σούζαν Σουίτ είναι κλινική ψυχολόγος και μητέρα δύο παιδιών. Έχει εργαστεί σε νοσοκομεία και σχολεία με δράσεις για την καλή σωματική και πνευματική υγεία των παιδιών. Λατρεύει τη μαγειρική.

Η δρα Μπρέντα Μάιλς είναι παιδίατρος και νευροψυχολόγος. Μικρή μισούσε κι αυτή τα μπιζέλια, με τα οποία έχει πλέον συμφιλιωθεί.  

Η Βαλέρια Ντοκάμπο κατάγεται από την Αργεντινή και έχει εικονογραφήσει πολλά παιδικά βιβλία όπως τα Phileas's Fortune, and Not Every Princess.

Δείτε περισσότερα εδώ:http://www.klidarithmos.gr/h-prigipisa-pou-sixainotan-ta-mpizelia

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ, "ΑΠΟΣΙΩΠΗΤΙΚΑ του Γιάννη Μίχα Νεονάκη/ Dave- εκδόσεις Grotesque

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει κοινωνική ποίηση και κάποια ερωτικά ποιήματα. Μιλάει για την υποκρισία της κοινωνίαςκαι την εγκατάλειψη.

Ο ποιητής είναι ιδρυτής του ραπ συγκροτήματος Fraxia και γράφει κοινωνικοπολιτικό στίχο, για τον ρατσισμό κλπ.

Καλημέρα σας.

Δεν έχω κάποιο χαρτί ή πτυχίο που να πιστοποιεί τις σπουδές μου αλλά σας διαβεβαιώ ό, τι είναι σημαντικές αν και κάπως ασυνήθιστες.

Εκπαιδεύτηκα από μικρός να διακρίνω και να διεισδύω στις υπόγειες στρώσεις των κρυμμένων εαυτών των άλλων και η μεγαλύτερη μου δασκάλα σε αυτό, άθελα της ήταν η διπολική μητέρα μου. Από τον πατέρα μου έμαθα να σιχαίνομαι την μεσοβέζικη ελαφρότητα των εκπτώσεων και είχα πάντα ένα θεματάκι με την άνιση κατανομή δικαιοσύνης.

Από νωρίς συστήθηκα με αυτό που αργότερα θα μάθαινα ό,τι ονομάζεται " ψυχολογική κακοποίηση " γεγονός που με ανάγκαζε να φτιάχνω φανταστικούς αποδέκτες, να μιλώ μόνος μου και να κάνω πρόβες για το πως θα επιβίωνα βγαίνοντας κάθε φορά στο πάλκο της ζωής.

Έτσι έχω εκπαιδευτεί στο να προλαβαίνω να περιγράφω συναισθήματα και να δίνω απαντήσεις πριν καν τεθούν οι ερωτήσεις.

Πάσχω από μνήμη και απροθυμία ολοκλήρωσης και από πάντα ένιωθα ό,τι δεν προλαβαίνω γιατί η ζωή είναι μικρή κι έτσι στην σκέψη και μόνο για κάτι συγκεκριμένο ή μόνιμο, είτε σε ιδιότητες είτε ευρύτερα στις διαπροσωπικές μου σχέσεις, με έπιανε τρόμος και με κυρίευε η αίσθηση ό,τι θα μαραθώ.
Γεννήθηκα με ένα βάρος στην ψυχή μου αφόρητο, κουράστηκα γρήγορα και πολλές φορές η πρόσκρουση στην υπαρξιακή μου ξέρα είναι τόσο τρανταχτή που η απύθμενη μοναξιά μου, με στέλνει στο αναρρωτήριο των λέξεων.

Στον ελεύθερο μου χρόνο ασχολούμαι με την καταγραφή στιγμών, κατασκοπεύω διακριτικά τις ιστορίες των άλλων, δεν έχω ιδέα γιατί βρίσκομαι εδώ και δεν σας κρύβω ότι δεν με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί ξέρουμε καλά και οι δύο ότι υπό διαφορετικές συνθήκες δεν θα ανταλλάζαμε ούτε καλημέρα.

Κάντε μου την χάρη λοιπόν να με απορρίψετε, είναι πολύτιμος ο χρόνος μου καθώς και ο δικός σας φαντάζομαι.

ΣΥΝΤΟΜΟ BIΟΓΡΑΦΙΚΟ


Ο Γιάννης Μίχας Νεονάκης ή αλλιώς Dave γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1983 στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει μέχρι και σήμερα στην ευρύτερη περιοχή του Βύρωνα και στην ηλικία των 13 ήρθε πρώτη φορά σε επαφή με την ραπ μουσική αλλά και με την τέχνη του γραπτού λόγου. Είναι στιχουργός, ερμηνευτής και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος «Φράξια» ένα από τα πιο βαθιά πολιτικοποιημένα και ανθρωποκεντρικά συγκροτήματα της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής. Έχει γράψει και ερμηνεύσει σχεδόν εξ ολοκλήρου όλη τη δισκογραφία των Φράξια : τρεις δίσκοι, τρείς προσωπικοί και διάφορες συμμετοχές σε άλλα projects και συνεργασίες. Με το συγκρότημα πραγματοποίησε lives σε σημεία της Αθήνας αλλά και της επαρχίας. Η πρώτη φορά που διέδωσε τον γραπτό του λόγο ήταν κάπως παράξενη και ασυνήθιστη αφού σε νεαρή ηλικία άφηνε χαρτιά με σκέψεις του κάτω από εισόδους πολυκατοικιών.

Δηλώνει πρωταγωνιστής παρασκηνίου, περιθωριακά ρομαντικός, συνοδηγός και κομπάρσος του "λίγο απʾόλα".
Ανοίγει διαλόγους καθημερινά με τον εαυτό του με τον οποίο συνήθως διαφωνεί και το αγαπημένο του ταξίδι είναι η Προσμονή.

Το 2015 κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Έχω τον λόγο μου» από τις εκδόσεις Κονιδάρη. Επί σειρά ετών αρθρογραφεί σε διάφορα sites και ανεξάρτητες εφημερίδες. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί στα sites «Tetartopress.gr» και στο blog «Meterizi», όπου δημιούργησε ο ίδιος. Το 2012 δημιούργησε το site «Αντάρτικο» το οποίο αποτελούσε και μια ομάδα κοινωνικής εξόρμησης με παρεμβάσεις αλληλεγγύης που οργάνωνε ο ίδιος.
Μέσω του site διατηρούσε και ραδιοφωνική εκπομπή. Έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε εκδηλώσεις για το πολιτικό τραγούδι και για την δυναμική του λόγου στην κουλτούρα της ραπ μουσικής. Είναι μέλος της ομάδας «Ρεσώ» , μια ομάδα που ασχολείται με την καταγραφή και αποτύπωση των " πραγμάτων " κυρίως μέσω της τέχνης της φωτογραφίας. Θεωρείται από αρκετούς ως ένας σύγχρονος ποιητής της γενιάς του, αλλά και κινηματικός καλλιτέχνης με αιχμηρό, επικίνδυνο αλλά και βαθιά ρομαντικό στίχο.
Η γραφή του άμεση και όχι επιτηδευμένη, απόλυτα λυρική έχει ξεπεράσει πλέον προ πολλού την εμβάθυνση και αγγίζει τα όρια της ανθρωποκεντρικής έρευνας.

ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΗΣΥΧΗ… (Αλληγορικό)-της Πόλυς Μίλτου

[Αφιερωμένο σε όλους τους απελπισμένους αυτόχειρες. Μέσα σε λίγους στίχους ο σαρκασμός: «Ποτέ δεν ξέραμε πριν»! Γι’ αυτό, ποτέ δεν κάναμε κάτι… Πριν συμβεί… Τώρα, όμως, ξέρουμε μόνο να κρίνουμε… Ασυστόλως, αδιακρίτως, απάνθρωπα, ανελέητα… Είμαστε τραγικοί.]

Την ήξεραν!

Την  έβλεπαν κάθε απόγευμα στην παραλία.

Είπαν: «Σκοτώνει την ώρα της στο περπάτημα. Τυχερή!».

Την έβλεπαν να πλατσουράει στα νερά.

Είπαν: «Χαίρεται την ανεμελιά της. Δεν έχει προβλήματα.»

Την έβλεπαν να δοκιμάζει αν πατώνει.

Είπαν: «Τώρα μαθαίνει μπάνιο και φοβάται. Θα συνηθίσει.»

Την έβλεπαν να δείχνει τα καράβια.

Είπαν: «Σίγουρα είναι τρελή. Μακριά της καλύτερα.»

Την είδαν ένα δειλινό να περπατάει στην παραλία.

Να μουρμουρίζει μόνη της και να χειρονομεί.

Να κλοτσάει το κύμα και να μπαινοβγαίνει στο νερό.

Να κάθεται ακίνητη μέσα στη θάλασσα να δείχνει για ώρα.

Απομακρύνθηκαν μετά τις πρώτες νουθεσίες, να ησυχάσει.

Έφυγαν γρήγορα από την τρελή που χάλασε τη μέρα τους.

Την άφησαν να στέκεται εκεί μόνη, να κοιτά τον ορίζοντα.

Την επομένη τούς είπαν: «Πνίγηκε μια γυναίκα χτες.»

Έκπληκτοι αναφώνησαν: «Φαινόταν ήσυχη. Πού να ξέραμε;»

Κι όμως, το ήξερες. Το ξέρατε. Το ξέραμε. Το ήξεραν.

Ήταν μόνη συνέχεια. Ήταν πάντα εκεί, στο πουθενά της.

Ήταν σιωπηλή κι ευγενική με ένα αχνό χαμόγελο.

Δε ζητούσε τίποτα από αυτούς που δε δίνουν.

Έδειχνε πάντα με κινήσεις τη φρίκη που ένιωθε.

Τα σημάδια, το παραμιλητό, το σκεφτικό, το πλατσούρισμα.

Το νερό που την έπνιγε ως τη μέση ενώ χαμογελούσε.

Έδειχνε με πόνο τα όνειρά της που έφευγαν κάθε μέρα.

Ήταν εκεί που πνιγόταν το μέσα της.

Μέχρι που πνίγηκε στ’ αλήθεια και το σώμα της.

Κι εσύ κι εγώ,… ποτέ δεν ήξερες. Ποτέ δεν ξέραμε.

Ακόμα και τώρα καθησυχάζουμε τη συνείδηση:

«Τελικά, ήταν τρελή», ψιθυρίζεις και φεύγεις, άνθρωπε.

Η επόμενη κίνηση σε περιμένει.

Η καθημερινότητά σου, που τσαλακώθηκε για λίγο.

Να ξεχάσεις, να προχωρήσεις ήρεμα.

«Δεν μπορούσες να κάνεις κάτι!»

Σιωπή!

Copyright © Πόλυ Μίλτου

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ της Μαρίας Παγώνη στην Πόλυ Μίλτου- "Η συμβολή του βιβλίου στον ίδιο τον άνθρωπο στον τρόπο που σκέφτεται που αντιλαμβάνεται που ενεργεί είναι τεράστια κάθε στιγμή που συντελείται η ανάγνωσή του."

1) Μιλήστε μας λίγο για σας, σαν άνθρωπο πρώτα και μετά σαν συγγραφέα/ ποιήτρια.

Είναι δύο έννοιες ταυτόσημες που υπάρχουν μέσα σε ένα σώμα και μία ψυχή. Οπότε και δεν μπορώ να απαντήσω ξεχωριστά για το καθένα γιατί είναι αλληλένδετα. Μπορώ όμως να σας πω τι επίδραση έχει το ένα στο άλλο. Σαν άνθρωπος είμαι απόλυτα αυθεντική αυτό που σκέφτομαι και αυτό που νιώθω το εκφράζω απερίφραστα αλλά πάντα με τον τρόπο που αρμόζει και που αναλογεί. Το ίδιο πράττω και ως συγγραφέας απόλυτα αυθεντικά εκφράζω μέσα από τη γραφή μου εμένα τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου. Πιστεύω χωρίς ειλικρίνεια η γραφή του κάθε συγγραφέα δεν θα είχε την σφραγίδα του δεν θα εξέφραζε την ταυτότητα του. Οπότε η συγγραφή σκιαγραφεί τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω από τις λέξεις και τις έννοιες. Έτσι μέσα από το έργο του συγγραφέα γνωρίζεις και τον ίδιο τον άνθρωπο.

2) Ποια νομίζετε πως είναι τα καλύτερα σημεία του χαρακτήρα σας και αν υπάρχει κάτι πάνω σας που σας δυσκολεύει και για το οποίο έχετε αρνητική γνώμη.

Δεν πιστεύω σε καλά σημεία και σε λιγότερο καλά στοιχεία στον χαρακτήρα κάποιου. Όλα είναι θέμα αλληλεπίδρασης με τους άλλους. Όλα σχετίζονται από το πως τα χειρίζεσαι σε συγκεκριμένες στιγμές και  καταστάσεις. Οπότε κάποιες φορές τα θετικά σου στοιχεία μπορούν να έχουν αρνητική επίδραση και το αντίθετο.

3)Ποιο ρόλο έχει για σας η συγγραφή στη ζωή σας; Και αν θα μπορούσατε να ξεκινήσετε πάλι από την αρχή, τι θα θέλατε να μπορούσατε να αλλάξετε;

Η συγγραφή είναι τρόπος έκφρασης, είναι δημιουργία είναι ανάγκη άρα κατέχει ένα κυρίαρχο ρόλο απόλυτης ζωτικής σημασίας στη ζωή μου. Εφόσον δεν μπορώ να αλλάξω το παρελθόν προτιμώ να επικεντρώνομαι στις αλλαγές που θα μπορούσα να κάνω σε ότι αφορά στο παρόν και κατ՚ επέκταση στο μέλλον.

4) Μιλήστε μας για το έργο σας, "Αἴσθησις ", σε ποιο είδος ποίησης ανήκει;

Το έργο μου εν γένει μιλά για τον έρωτα και όσα ο έρωτας γεννά. Έτσι ζωγραφίζει με λέξεις και αναπαριστά την ένωση, το πάθος, την έλλειψη, τον βαθύ πόνο, τον αποχωρισμό το ανεκπλήρωτο. Ο έρωτας, ως μοναδική συμπαντική δύναμη τη στιγμή που συντελείται, νικά τον χρόνο και ως εκ τούτου τον θάνατο έτσι μπορεί να μετουσιώνει την κάθε μία ζούσα στιγμή του σε αιωνιότητα.  Ένα απόσπασμα από ένα ποίημα μου λέει ... «επίτρεψέ μου να σε εντάξω και να σε κατατάξω στο πάνθεον των αθανάτων του έρωτα και της σιωπής»  
Οπότε το είδος που υπηρετεί το έργο μου είναι η ερωτική ποίηση.

 5) Ο στόχος του παρόντος έργου ήταν τελικά να μυήσει τον αναγνώστη σε τι; Μπορείτε να μιλήσετε για αυτό με λίγα λόγια;

Ο στόχος του βιβλίου μου είναι να μπορέσει να κάνει τους αναγνώστες του να ταυτιστούν να συγκινηθούν να νιώσουν κάθε μία λέξη που θα διαβάσουν. Να τους μυήσει στον βαθύτερο συναισθηματικό τους κόσμο καθώς θα τον κατακλύσουν εικόνες συναισθήματα που θα αποτυπωθούν εντονότερα όταν κλείσουν το βιβλίο και όλα θα συνεχίζονται να πάλλονται μέσα τους.

6) Όταν το βιβλίο σας τελείωσε, πιστεύετε ότι εκφράσατε ελεύθερα όλα όσα θέλατε ή είναι και μερικά που θα επιθυμούσατε να είχατε συμπληρώσει πριν αυτό εκδοθεί;

Καθώς γράφω δεν σκέφτομαι. Δεν ψάχνω να βρω τις κατάλληλες λέξεις, φράσεις. Αρχίζω να γράφω χωρίς να γνωρίζω από πριν τι θα αποτυπωθεί στο χαρτί. Είναι σαν όλα να υπάρχουν μέσα μου και το μόνο που χρειάζεται είναι να ξεκινήσω να γράφω για να αρχίσουν όλα να  ρέουν και να απλώνονται σαν έτοιμα από καιρό. Οπότε στο παρόν βιβλίο όλα έχουν αποτυπωθεί όπως έπρεπε να αποτυπωθούν στη δεδομένη στιγμή που εκφράστηκαν.

7)Ποιος είναι ο δικός σας τρόπος να εμπνέεστε; Από αληθινά γεγονότα; Από ερεθίσματα ή εμπειρίες χρόνων που υποβόσκουν στο συναίσθημά σας ή από κάποια στιγμιαία παρόρμηση;

Η έμπνευση έρχεται από παντού από μία λέξη, από μία εικόνα από ένα συναίσθημα από μια στιγμή. Όλα αυτά μπορεί να υπάρξουν σε παρόντα χρόνο όμως σίγουρα ενέχουν και εμπεριέχουν παρελθόντα γεγονότα και καταστάσεις γιατί ότι έχουμε ζήσει το κουβαλάμε μέσα μας. Όλα αυτά είναι απλώς το ερέθισμα για να ξυπνήσουν εκείνα που θέλουν να αποτυπωθούν να αποτιναχθούν και να αποκτήσουν σχήμα και νόημα.

8) Καθώς γράφετε, σκέφτεστε ποτέ να αλλάξετε κάτι που μπορεί να μην αρέσει ή να προβληματίζει έντονα, ώστε με το τελικό αποτέλεσμα να ελκύσετε θετικότερα τους αναγνώστες σας;

Θεωρώ ότι αν γράφεις για τον αναγνώστη χάνεις τον εαυτό σου και την αλήθεια σου και έτσι τίποτα από αυτά που θα γράψεις δεν θα φτάσει και δεν θα αγγίξει στο τέλος τον ίδιο τον αναγνώστη. Οπότε όχι δεν αλλάζω κάτι για να γίνει ελκυστικότερο το έργο προς τον αναγνώστη αλλάζω κάτι για γίνει πιο δικό μου αγαπημένο και κατ՚ επέκταση πιο αγαπημένο και στον τελικό αποδέκτη.

9) Για ποια ηλικία συνηθίζετε να γράφετε, για παιδιά ή ενήλικες, τι είδος λογοτεχνίας σας αρέσει να υπηρετείτε και γιατί επιλέξατε αυτό το είδος;

Η αλήθεια είναι ότι η ποίηση είναι αυτό που με εκφράζει περισσότερο. Αγαπώ τη μαγεία που εκπέμπει ο συμπυκνωμένος της λόγος. Αυτό που μπορεί να πει και να δημιουργήσει με ελάχιστες λέξεις. Η δύναμη της είναι μοναδική και αυτό είναι που με ελκύει. 

10) Ποια είναι η γνώμη σας για τη συμβολή ενός βιβλίου, και μάλιστα βιβλίου ποίησης, στον ρου της ιστορίας;

Δεν χρειάζεται να περάσουν τα 100 χρόνια που απαιτούνται προκειμένου να γραφτεί η συμβολή του βιβλίου στον ρου της ιστορίας  Η συμβολή του βιβλίου στον ίδιο τον άνθρωπο στον τρόπο που σκέφτεται που αντιλαμβάνεται που ενεργεί  είναι τεράστια κάθε στιγμή που συντελείται η ανάγνωσή του. Οπότε προτιμώ τα μικρά καθημερινά θαύματα που συντελεί το βιβλίο μέσα από τη συμβολή του στον άνθρωπο και στο περιβάλλον γύρω του.

11) Πείτε μας τι πιστεύετε για τη φιλαναγνωσία, ιδιαίτερα όσον αφορά την Πατρίδα μας; Πώς θα μπορούσε να γίνει μια θετική πραγματικότητα σε περισσότερα άτομα;

Όπως προείπα κάθε φορά που αναγιγνώσκουμε ένα βιβλίο συντελείται ένα θαύμα. Αυτό όμως για να συντελεστεί και να μπορέσει να εδραιωθεί ως κεκτημένο πρέπει να ξεκινήσει πρώτα μέσα από τον μικρότερο πυρήνα της κοινωνίας μας την οικογένεια. Ένα παιδί αντιγράφει συμπεριφορές κι αν εμείς ως γονείς δεν διαβάζουμε και δεν ωθούμε το παιδί στο να διαβάσει εκείνο δεν θα κατανοήσει ποτέ την σπουδαιότητα και την ανάγκη της φιλαναγνωσίας.

 12) Τι είδος επιλέγετε εσείς να διαβάζετε περισσότερο σε ώρες χαλάρωσης και γιατί;

Δεν επιλέγω να διαβάσω κάτι σε σχέση με την ώρα τον χώρο ή την μόδα. Επιλέγω βάσει διάθεσης αλλά σίγουρα θα είναι κάτι που θα μου προσφέρει τροφή για σκέψη έτσι ώστε αυτό που θα διαβάσω να με πηγαίνει ένα βήμα πιο μπροστά από την στιγμή που το ξεκίνησα.

13) Υπάρχουν συγγραφείς, (ποιητές, καλλιτέχνες, σπουδαίοι δημιουργοί) που να σας έδωσαν την ώθηση να προχωρήσετε τα όνειρά σας; Θέλετε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα ή κάποια φράση που σας εντυπώθηκε στην ψυχή;

Βέβαια και υπάρχουν και συγγραφείς και καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι, δρω και ενεργώ στη ζωή μου και στις αποφάσεις μου γύρω από αυτήν.   Επίσης υπάρχουν και φράσεις που έχουν εντυπωθεί μέσα μου και που κατά περιόδους τις ασπάζομαι. Αυτή την περίοδο αυτό που με εκφράζει είναι: «Βρες αυτό που αγαπάς και άφησέ το να σε σκοτώσει» Τ. Μπουκόφσκι

14) Κάποτε, θα μπορούσατε ίσως να σκεφτείτε να υπηρετήσετε εσείς ή το βιβλίο σας ένα άλλο είδος τέχνης; Και ποιο νομίζετε ότι σας ταιριάζει καλύτερα;

Μαζί με την τέχνη του λόγου θα ήθελα πολύ να μπορώ να υπηρετήσω την εικαστική τέχνη που τη θεωρώ ποίηση μέσω εικόνων.

15) Θα θέλατε να ευχαριστήσετε κάποιον/ους που σας έκριναν ότι θα έπρεπε να εκδώσετε τα έργα σας; Και πώς σας έπεισαν;

Βέβαια υπάρχουν και τους ευχαριστώ επανειλημμένως γιατί ποτέ δεν μου είναι αρκετό. Είναι οι πολλοί δικοί μου άνθρωποι που αγάπησαν τόσο πολύ τα γραπτά μου που με έκαναν να αγαπήσω κι εμένα περισσότερο μέσα από αυτά.

16) Τι θεωρείτε εσείς ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα ως προς το χώρο των εκδόσεων ή της προώθησης ενός βιβλίου;

Θα ήθελα ο χώρος των εκδόσεων να βλέπει όλη αυτή τη δημιουργική διαδικασία περισσότερο ως λειτούργημα και λιγότερο ως επιχείρηση. Σχετικά με την προώθηση εξαρτάται πάντα από τον εκάστοτε εκδοτικό οίκο την πολιτική του και τους ανθρώπους που τον απαρτίζουν.  

17) Λένε πως γεννιέσαι και πεθαίνεις καλλιτέχνης. Πιστεύετε πως αυτό αληθεύει κι αν όχι, θέλετε να μας πείτε τη δική σας άποψη

Γεννιέσαι και πεθαίνεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Για την πορεία του καθενός παίζουν ρόλο οι προσληφθείσες επιρροές που δέχεται από μικρή ηλικία οι οποίες παίζουν καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση και στην έκφραση κάποιον χαρακτηριστικών που ενδεχομένως να υπήρχαν από τη γέννηση ή μπορεί να διαμορφώθηκαν στην πορεία. Οπότε κάποιοι μπορεί να γεννήθηκαν καλλιτέχνες και κάποιοι να δημιουργήθηκαν στην πορεία της ζωής τους.

18) Ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Εσείς είστε ο άνθρωπος της λογικής ή του συναισθήματος;

Όπως έλεγε και ο Νίτσε δεν υπάρχουν γεγονότα παρά μόνο ερμηνείες. Οπότε σίγουρα ο κάθε άνθρωπος όχι μόνο βλέπει διαφορετικά τα πράγματα αλλά και τα βιώνει διαφορετικά. Εγώ θεωρώ ότι είμαι ένας βαθιά συναισθηματικός άνθρωπος που δρα με τη λογική που του υπαγορεύουν οι συνθήκες και τα συναισθήματα του. 

19) Υπάρχουν βιβλία αγαπημένα στη βιβλιοθήκη σας που δε θα τα δανείζατε σε κανέναν και γιατί;

Δυστυχώς για τους άλλους ανήκω σε αυτούς που δεν δανείζω κανένα βιβλίο μου είτε είναι από τα αγαπημένα μου είτε από τα λιγότερο αγαπημένα μου. Αναπτύσσω ένα βαθύ δεσμό με τα βιβλία μου έχω μία σχέση εξάρτησης. Και για τον ίδιο λόγο δεν δανείζομαι βιβλία.

20) Σας έχει συμβεί, μετά από χρόνια, να διαβάσετε ένα παλιό σας έργο και να θέλατε να μην είχε εκδοθεί ή να θέλετε να διορθώσετε- αλλάξετε πολλά ή λίγα μέσα σε αυτό;

Ως νέα συγγραφέας δεν έχω ακόμα παλιά έργα για να ανατρέξω. Αλλά ακόμα κι αν είχα δεν θα το σκεφτόμουν γιατί ότι γράφω αφορά την συγκεκριμένη στιγμή οπότε δεν θα θέλω να  επέμβω μεταγενέστερα για να αλλάξω κάτι.

21) Οι διάφορες κριτικές και τα σχόλια γύρω από το έργο σας θεωρείτε πως λειτουργούν θετικά ή αρνητικά και πώς τα αντιμετωπίζετε συνήθως;

Οι όποιες κριτικές θετικές ή αρνητικές είναι καλοδεχούμενες από τη στιγμή που γίνονται καλή τη πίστει.

22) Συνηθίζεται να πιστεύεται πως ο χώρος της ποίησης είναι κάπως πιο δύσκολος από τα λογοτεχνικά κείμενα σε πεζή απόδοση. Πώς νομίζετε ότι θα μπορούσε να ελκυστεί το αναγνωστικό κοινό και σε αυτό το είδος της λογοτεχνίας;

Δυστυχώς είναι γεγονός ότι η ποίηση ως είδος δεν είναι τόσο γενικά αποδεκτό όσο η πεζή λογοτεχνία. Ίσως θα μπορούσε αυτό να αλλάξει  αν οι δημιουργοί της την έντυναν με πιο λιτή ενδυμασία έτσι ώστε να μπορεί να φαντάζει πιο άμεση και χωρίς να γεννά το ερώτημα «τι θέλει να πει ο ποιητής»

23) Τελειώνοντας θα θέλατε να μιλήσετε με μία φράση ή πρόταση στους υποψήφιους αναγνώστες σας και να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους είναι καλό να διαβάσουν  το έργο σας;

Θα μπορούσα να πω πολλά αλλά θα σωπάσω και θα αφήσω το βιβλίο μου να μιλήσει με τον δικό του τρόπο έτσι ώστε οι ίδιοι οι αναγνώστες απαντήσουν στο ερώτημα που θέσατε.

Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε και σας εύχομαι ολόθερμα καλή επιτυχία σε κάθε σας έργο!

Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία!

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Μαρία Παγώνη γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Είναι μητέρα δύο παιδιών. Απόφοιτη σχολής Διοίκησης Επιχειρήσεων. Εργάστηκε στο Κοινωφελές Ίδρυμα Ωνάση για 23 έτη στον τομέα των Υποτροφιών και Χορηγιών όπως επίσης και στην Οργάνωση Πολιτιστικών Εκδηλώσεων και Ακαδημαϊκών Συνεδρίων
Έχει παρακολουθήσει: Μαθήματα Ελληνικού Πολιτισμού στο ΕΑΠ. Μαθήματα εξ' αποστάσεως Ιστορίας και Φιλοσοφίας καθώς και σεμινάρια στην Ιστορία της Τέχνης. Της αρέσει να ταξιδεύει, να μαθαίνει και να αγαπά. Λατρεύει τις λέξεις που μπορούν να σχηματίσουν, να χρωματίσουν και να δημιουργήσουν εικόνες και δυνατά συναισθήματα μέσα από ένα λευκό χαρτί. Αυτό ήταν το έναυσμα να ξεκινήσει να γράφει καθώς προτιμά να μιλά μέσα από αυτά που λαχταρούν να ειπωθούν.

Για την ομάδα Pearls n' roses

Πόλυ Μίλτου

Συγγραφέας